ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 210

“อุดปากนาง แล้วลากนางลงไป!”

ท่านกวนเอ้อร์ตะคอกด้วยสีหน้าเย็นชา

คนรับใช้หลายคนไม่พูดพร่ำทำเพลงปิดปากกวนอิ่ง แล้วรีบลากนางลงไป

หลิงอวี๋รู้สึกเสียใจเล็กน้อย การแสดงยังไม่ทันเริ่ม เหตุใดจึงจบลงแล้วเล่า!

นางยังอยากเห็นกวนอิ่งถูกไทเฮาตบหน้าอีกนะ!

“ไทเฮา พระชายาอ๋องอี้ ท่านอ๋องอี้ กระหม่อมผิดไปแล้ว!”

“หลานสาวของกระหม่อมมีอาการป่วยทางจิต เดิมทีกระหม่อมพานางมาหาหมอ ไม่คิดว่าในช่วงระยะหนึ่งที่ไม่ได้ดูนางให้ดี แล้วนางจะออกมาพูดจาไร้สาระเช่นนี้!”

ท่านกวนเอ้อร์คุกเข่าลง ทำการคำนับไทเฮาก่อน จากนั้นยกมือขึ้นประสานให้หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียน พลางยิ้มอย่างจนใจ

“หวังว่าไทเฮาจะทรงเมตตานาง อย่าได้สนใจคำพูดบ้า ๆ บอ ๆ ของนางเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

“ต่อไปตระกูลกวนจะจับตาดูนางอย่างใกล้ชิด จะไม่มีทางให้นางออกมาพูดจาไร้สาระอีกพ่ะย่ะค่ะ!”

หลิงอวี๋มีความประทับใจที่ดีต่อท่านกวนเอ้อร์ แม้จะรู้ว่าเขาหาข้ออ้างมาล้างความผิดให้คุณหนูใหญ่กวนก็ตาม

แต่ในฐานะลุง เพื่อจะไม่ทำให้ไทเฮาและพวกเขาทั้งสองคนขุ่นเคือง ก็สามารถบอกว่าการยั่วยุของหลานสาวตนเองว่าเป็นอาการป่วยทางจิตไปได้!

ความกล้าตัดสินใจเด็ดขาดในยามวิกฤติเช่นนี้ทำให้หลิงอวี๋นับถือแล้ว!

เพราะว่าคุณหนูใหญ่กวนยังไม่แต่งงาน ได้ชื่อว่าเป็นคนบ้าเช่นนี้ ต่อไปจะต้องได้รับผลกระทบในเรื่องการแต่งงานอย่างแน่นอน!

“ท่านกวนเอ้อร์ลุกขึ้นเถิด!”

ไทเฮายอมช่วย พลางเอ่ยอย่างมีความหมาย “เด็กคนหนึ่งที่เติบโตมาหน้าตาดีเช่นนี้! เหตุใดถึงต้องทนทุกข์ด้วยโรคร้ายเช่นนี้กัน!”

"ท่านกวนเอ้อร์มิต้องกังวล ข้าจะไม่เอาเรื่องกับคนป่วยหรอก!"

คำพูดนี้ ก็นับว่าปล่อยตระกูลกวนแล้ว ท่านกวนเอ้อร์อดมิได้ที่จะถอนหายใจโล่งอก แล้วมองเซียวหลินเทียนโดยไม่รู้ตัว

เซียวหลินเทียนก็พยักหน้าเล็กน้อย ตามคำพูดของไทเฮา

เขายังชื่นชมการตัดสินใจเด็ดขาดในยามวิกฤติของท่านกวนเอ้อร์ด้วย เขาลดตัวลงแล้ว พวกเขาจะยังยึดถือไว้ไม่ยอมปล่อยได้หรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น ไทเฮาก็ไม่มีทางที่จะลงโทษกวนอิ่งเพียงเพราะคำพูดใส่ร้ายไม่กี่คำของกวนอิ่งหรอก!

ถือว่าเห็นแก่ผู้หลักผู้ใหญ่ เบื้องหลังกวนอิ่งมีตระกูลกวนทั้งตระกูล แล้วตระกูลกวนก็ดูข้าราชการครึ่งหนึ่งของฉินตะวันตกด้วย!

“ทุกคนลุกขึ้นเถิด!”

“อย่าเอาคำพูดของคนตาไม่มีแววและไม่เข้าใจแต่แสร้งทำเข้าใจมาใส่ใจเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

ไทเฮาแย้มยิ้มเมื่อทุกคนพูดเช่นนั้น "เช่นนั้นก็คงดีอย่างที่พวกเจ้าพูด อาอวี๋เปิดร้านขายโอสถ ข้าคิดว่าไม่มีสิ่งใดเหมาะที่จะให้เป็นของขวัญ จึงเขียนป้ายให้นางด้วยความเต็มใจ!"

“นับว่าเป็นเกียรติอย่างสูงสุดที่ได้รับป้ายคำขวัญจากไทเฮา! ของขวัญจากไทเฮาชิ้นนี้ล้ำค่ามาก ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด!”

หลี่ว์เซียงเป็นผู้นำ และคนอื่น ๆ ก็เอ่ยขึ้นตาม

“พระชายาอ๋องอี้ได้รับพร ทองคำหนึ่งพันชิ้นนั้นหาได้ง่าย แต่ของขวัญเช่นนี้หาได้ยากยิ่งในใต้หล้านี้!”

“พระชายาอ๋องอี้พูดถูก ไทเฮาเป็นวีรสตรีในตอนนั้น! หากมอบป้ายให้กระหม่อม กระหม่อมก็จะเป็นเหมือนกับพระชายาอ๋องอี้ แม้ว่าจะมอบภาพวาดจากปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงให้สิบภาพ ก็มิอาจยอมแลก!"

คำพูดเหล่านี้ทำให้ใบหน้าของท่านกวนเอ้อร์แดงบ้างซีดบ้าง นี่ไม่ใช่สิ่งที่กวนอิ่งพูดเมื่อกี้นี้หรือ?

เสิ่นจวนที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชนก็ตื่นตระหนกเช่นกัน ไม่รู้ว่าควรจะทำเยี่ยงไรดี?

ตระกูลกวนมีฐานะร่ำรวยมาก ด้วยความมั่งคั่งของพวกเขา จึงยังมีท่านกวนเอ้อร์ช่วยปกปิดไว้ได้

แม้ว่ากวนอิ่งจะได้ชื่อว่าเป็นคนบ้า แต่ขอเพียงนางไม่ถูกลงโทษ อย่างมากก็หลีกเลี่ยงการเป็นจุดสนใจ แล้วต่อไปเรื่องนี้ก็จะถูกลืม และยังสามารถออกมาได้

เสิ่นจวนก็อยากจะแกล้งบ้าเช่นกัน แต่คุณหนูใหญ่กวนก็ "บ้า" ไปแล้ว ตอนนี้หากนางแกล้ง “บ้า” จะมีใครเชื่อนางหรือ?