ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 255

มีจิตใจระแวงแล้ว จักรพรรดิอู่อันมองเหล่าองค์ชายเหมือนคนที่มีเจตนาร้ายอยู่ในใจ

เขาจะวางใจมอบคดีสำคัญขนาดนี้ให้พวกเขาได้อย่างไร!

สีหน้าจักรพรรดิอู่อันมืดครึ้มไม่กล่าวคำ ขุนนางน้อยใหญ่ทั้งบุ๋นและบู๊ข้างล่างก็ยิ่งมิกล้าแทรกเอ่ย

เซียวหลินเทียนรู้ว่าพฤติกรรมตนมิเหมาะสม แต่เคยพูดกับอันเจ๋อก่อนหน้าว่าเขาจะไม่เป็นอ๋องไร้ประโยชน์อีกต่อไป!

เหตุการณ์คดีนี้ทั้งหลิงอวี๋หายตัวไปกับเหมืองแร่ก็ทำให้เซียวหลินเทียนรู้เหมือนกันว่า หากเขาไม่ปลูกฝังอิทธิพลตัวเอง เขากับพี่น้องของตนยังมีคนของตำหนักอ๋องอี้จะทำได้แค่ปล่อยคนให้โดนกดขี่!

ภายใต้การรักษาของหลิงอวี๋สองขาของเซียวหลินเทียนทุเลาแล้ว ไม่ช้าก็เร็วเขาจะทิ้งเก้าอี้ล้อกับไม้เท้าแล้วลุกยืนขึ้น

เขาต้องวางแผนกลยุทธ์ในกระโจมค่าย(2)เพื่อตนเองในอนาคตแล้ว!

ครั้นเห็นเสด็จพ่อมีใจระแวง เซียวหลินเทียนเลยไม่ก้าวอีกขึ้น ทำเพียงคอยโอกาสที่เหมาะสมค่อยกล่าวอีก

หลี่ว์เซียงเข้าใจจักรพรรดิอู่อันอย่างยิ่ง เมื่อเห็นเขากำลังไตร่ตรองไม่กล่าวคำก็กล่าวว่า

“ฝ่าบาท บรรดาองค์ชายต่างยินดีแบกรับหน้าที่ใหญ่ยิ่ง ขจัดภยันตรายแบ่งเบาความทุกข์เพื่อพระองค์ นี่คือวาสนาของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ!”

“หากเวลานี้ฝ่าบาทยากจะเลือก งั้นมิสู้ให้ท่านอ๋องเฉิงกับกระหม่อมมุ่งไปด้วยกันเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

ท่านอ๋องเฉิงคือผู้บัญชาการขุนนางฝ่ายในของราชสำนัก หากเรื่องนี้พัวพันถึงองค์ชาย ก็เป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่ขุนนางฝ่ายในจะก้าวออกมา

เมื่อจักรพรรดิได้ยินคำแนะนำของหลี่ว์เซียงก็รู้สึกว่าท่านอ๋องเฉิงเหมาะสมยิ่งนัก!

ท่านอ๋องเฉิงคืออาชายของตน ไม่มีบุตรหรือบุตรี อุปนิสัยพิลึกไร้เหตุผลและสำคัญที่สุดคือมิเคยผูกมิตรฝ่ายใด

จักรพรรดิอู่อันเชื่อใจท่านอ๋องเฉิงอย่างมาก!

ท่านอ๋องเฉิงรับผิดชอบตรวจสำนวนคดีนี้ นั่นเหมาะเหม็งกว่าไหน ๆ!

จักรพรรดิอู่อันตัดสินใจทันใด “เช่นนั้นหลี่ว์เซียงกับท่านอ๋องเฉิงรับผิดชอบคดีนี้ ออกเดินทางจับกุมพวกแซ่อู๋ แม่ทัพหลูโดยทันที!”

เมื่อองค์ชายเว่ยเซียวหลินเยี่ยนได้ยินพลันรู้ว่าไม่อาจผันสถานการณ์ได้อีก แม่ทัพหลูก็ปกป้องไว้มิได้แล้ว!

ที่เขาทำได้มีแต่จัดการปัญหา เอาหลักฐานที่สาวถึงตนทั้งหมดเผาทำลายเสีย!

“ออกราชสำนัก!”

พอองค์ชายเว่ยเซียวหลินเยี่ยนฟังจบก็จ้องเซียวหลินเทียนด้วยสายตามืดครึ้ม เซียวหลินเทียนสบตาเขาอย่างนิ่งสงบ

แม้ฉากนี้ดูเหมือนธรรมดา แต่คนช่างสังเกตกลับดูการประลองของสองฝ่ายออก!

นี่คือตาต่อตา ฟันต่อฟัน ระหว่างองค์ชายเว่ยกับท่านอ๋องอี้หรือ?

“เจ้าขาเดี้ยง! ข้างหลังเจ้าไร้คนหนุน บัดนี้กลายเป็นคนพิกลพิการ! ข้าจะดูว่าเจ้าถือกระไรมาสู้กับข้า!”

แม้จักรพรรดิอู่อันไปแล้ว แต่ในโถงพระที่นั่งยังมีคนเป็นหูเป็นตาของเขามิน้อย!

เซียวหลินเยี่ยนไม่อยากแหย่คนให้สนใจ จึงแอบด่าไปหนึ่งประโยคในใจพลันสะบัดชายผ้าจากไป

หลังเซียวหลินเทียนรอคนไปแล้ว ขันทีน้อยเซี่ยถึงช่วยเข็นเก้าอี้ล้อออกโถงพระที่นั่ง

ลู่หนานที่รออยู่ข้างนอกเพิ่งจะก้าวไปช่วยเขา ขันทีเซี่ยก็เดินมาเสียแล้ว

“ท่านอ๋องอี้ ฝ่าบาทประทับอยู่ศาลาในสวน ประสงค์พูดคุยกับท่านพ่ะย่ะค่ะ!”

(2) วางแผนกลยุทธ์ในกระโจมค่าย (运筹帷幄) หมายถึง แอบวางแผน