ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 266

มือของหมอจางสั่น​ สมุนไพรที่ยังกดไว้ไม่ดีก็หกกระจายลงบนพื้น

เขากลัวว่าสิ่งต่าง​ ๆ​ จะถูกเปิดโปง​ จึงตะโกนด้วยความโกรธ

“อาลักษณ์หลิง โรคนี้ยังจักรักษาอยู่หรือไม่? พระชายาอ๋องอี้เข้ามาวุ่นวายเช่นนี้ ข้าจักรักษาท่านอดีตเสนาบดีได้เยี่ยงไร?”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าสมุนไพรนี้มีค่ามากเท่าใด? ข้างในนี้ข้าเพิ่มเครื่องยาสมุนไพรล้ำค่าลงไปมากมาย! มันหกไปหมดแล้ว ใครจะรับผิดชอบ?”

“เจ้ามิได้รักษาโรคด้วยซ้ำ แต่คิดจะฆ่าท่านปู่ของข้า!”

สมุนไพรหกกระจายหมดแล้ว​ กลิ่นพิเศษนั้นก็ยิ่งเข้มข้นยิ่งขึ้น!

หลิงอวี๋ยิ่งมั่นใจว่าในสมุนไพรมีการเติมสิ่งผิดปกติเข้าไป​ นางจึงก่นด่าด้วยความโกรธ

“หมอจาง เจ้ากล้าบอกอย่างชัดเจนหรือไม่ว่าเจ้าเติมอะไรลงในยาสมุนไพรบ้าง?”

เมื่อหลิงเสียงเซิงเห็นหลิงอวี๋ก้าวร้าวต่อหมอจางเขาก็โกรธมากจนคว้าแขนของหลิงอวี๋ พลางตะคอก

“นังผู้หญิงชั่วร้าย นี่เจ้ามิพอใจท่านปู่ของเจ้าหรือ ถึงได้มาช่วยหมอจางมิให้ช่วยท่านปู่ของเจ้า?”

“หากเจ้ายังจะวุ่นวายอีกก็ไสหัวไป! ที่นี่มิต้อนรับเจ้า!”

ก่อนที่หลิงเสียงเซิงจะเข้าไป เขากระซิบบอกหวางซือถึงเจตนาขององค์ชายเว่ยแล้ว

แม้ว่าหวางซือจะไม่รู้ว่าเหตุใดองค์ชายเว่ยถึงต้องการห้ามหลิงอวี๋ไม่ให้ตรวจท่านอดีตเสนาบดี แต่ก็ต้องฟังองค์ชายเว่ยอยู่ดี

มิฉะนั้นการแต่งงานของหลิงเยี่ยนบุตรีของนางจะถูกทำลาย

ในเวลานี้เมื่อเห็นหลิงเสียงเซิงไล่หลิงอวี๋ หวางซือก็ร่วมด้วยเช่นกัน

“อาอวี๋​ เหตุใดเจ้าจึงทำเช่นนี้เล่า? หรือว่าเจ้ายังแค้นที่ท่านปู่ของเจ้าตัดความสัมพันธ์​กับเจ้า​ จึงมิอยากให้ท่านปู่ของเจ้าดีขึ้นหรือ?”

“เมื่อก่อนท่านอดีตเสนาบดีรักเจ้านักหนา! เจ้าทำโอสถของท่านปู่เจ้าหกไปหมดแล้ว หรือเจ้ามิอยากให้เขาดีขึ้นจริง​ ๆ?”

หลิงเยี่ยนอยู่ข้าง​ ๆ​ ได้ยินเข้า​ จึงถือโอกาสเอ่ยขึ้นมา

“ท่านแม่ ยามนี้ท่านแม่รู้แล้วใช่หรือไม่? หลิงอวี๋มาเพื่อแก้แค้น เมื่อครู่ตอนนางอยู่ข้างนอก​ ยังอาศัยตัวตนพระชายาอ๋องอี้บีบให้ท่านพ่อคุกเข่า!”

“หลิงอวี๋จิตใจโหดเหี้ยม มีหรือจักอยากเห็นท่านปู่ดีขึ้นมา นางหวังให้ท่านปู่ตายเร็วเสียมากกว่ากระมัง! รีบไล่นางออกไปเถิด!”

หมอจางที่เดิมทีตื่นตระหนกอยู่​ พอได้ยินว่าครอบครัวหลิงเซียงเซิงไม่เชื่อหลิงอวี๋ ความกล้าก็เพิ่มมากขึ้น

“ลองออกไปถามหมอเลยเถิด แล้วจักรู้ว่าการใช้เครื่องยาสมุนไพรทั้งสองชนิดนี้พร้อมกันจะทำให้เกิดสารพิษ​ ทำให้ตายได้!”

หัวใจของหมอจางเต้นรัว เครื่องยาทั้งสองชนิดนี้เขาบดเป็นผงละเอียด ไม่มีใครสามารถแยกแยะออกมาได้แน่!

เหตุใดหลิงอวี๋จึงแยกออก?

“หลีหลูกับซี่ซินอันใด​ ข้ามิเคยได้ยิน! พระชายาอ๋องอี้ อย่ามาใส่ร้ายข้า!”

หมอจางเอ่ยด้วยความโกรธ “ข้ามิได้เป็นศัตรูกับท่านอดีตเสนาบดี ไฉนข้าจักต้องทำร้ายเขา?”

เซียวหลินเทียนสีหน้าเคร่งขรึม เขาเชื่อในการตัดสินของหลิงอวี๋​และกำลังจะเอ่ย

แต่ก็ได้ยินหลิงเสียงเซิงดุขึ้นมา “หลิงอวี๋​ เจ้าอย่าเอ่ยวาจาใส่ร้ายผู้อื่น เจ้าคิดว่าเจ้าเรียนแพทย์ไม่กี่วันก็ฉลาดกว่าหมอจางแล้วรึ?”

หลิงอวี๋เห็นว่าหลิงเสียงเซิงอยู่ข้างหมอจางตลอด​ ไม่เชื่อในตนเองเลย​ จึงโกรธขึ้นมาทันที

“ฉลาดหรือไม่ข้ามิรู้! แต่ข้ารู้ว่าข้าไม่มีทางทำร้ายท่านปู่ของข้า!”

“หมอจาง บอกข้าหน่อยสิ เจ้ารักษาเช่นนี้หรือ? ท่านปู่ของข้าจะฟื้นขึ้นเมื่อใดเล่า?”