ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 265

หลิงเยี่ยนยังคิดจะพูดอะไรต่อ แต่ไม่รู้ว่าหลิงเฟิงไปพูดอะไรกับนาง หลิงเยี่ยนจ้องหลิงอวี๋อย่างดุร้าย​ จากนั้นก็ไปยืนข้าง​ ๆ

“น้องสาวของเจ้ามิรู้ความเท่าใด​ อาอวี๋อย่าถือสานางหนา!”

หวางซือยิ้มพลางเอ่ย “ท่านพ่อของเจ้าคิดถึงเจ้าตลอด​ อยากจะไปเยี่ยมเจ้าอยู่ตลอด แต่เขาไม่มีเวลา!”

“ยามนี้มาเจอเรื่องท่านปู่ของเจ้าได้รับบาดเจ็บอีก ยิ่งไม่มีเวลาไปใหญ่!”

หลิงเสียงเซิงฟังอยู่ด้านข้างอย่างรำคาญ เขาแค่อยากให้ท่านอ๋องอี้รีบไปเยี่ยมท่านอดีตเสนาบดี​ แล้วจะได้ส่งพวกเขากลับไป

“ฮูหยิน พาพวกท่านอ๋องอี้เข้าไปเยี่ยมท่านพ่อเถิด!”

“แต่ว่าหมอจางกำลังตรวจพ่อของข้าอยู่ จักรบกวนเวลานานเกินไปมิได้!”

“หวังว่าท่านอ๋องอี้จะอภัยให้กระหม่อม!”

หลิงอวี๋ไม่สนใจที่จะพูดจาเสแสร้งกับพวกเขา จึงเอ่ยไปตรง​ ๆ

“ท่านอ๋อง พวกเราเข้าไปเยี่ยมท่านปู่กันเถิดเพคะ!”

เซียวหลินเทียนพยักหน้าอย่างเย่อหยิ่ง

เขาทำสิ่งนี้เพื่อสนับสนุนหลิงอวี๋​ ใช้ตัวตนของตัวเขาเองมากดดันหลิงเสียงเซิง เพื่อที่หลิงอวี๋จะได้ตรวจท่านอดีตเสนาบดีอย่างสะดวก

หลิงอวี๋รีบเข็นเขาเข้าไป

ทันทีที่นางเข้าไปในห้อง หลิงอวี๋ก็เห็นหมอจางกำลังนั่งตรวจท่านอดีตเสนาบดีอยู่ตรงข้างเตียง

ภายในห้องมีกลิ่นเหม็นคละคลุ้งผสมกับกลิ่นยาภายในม่านคลุมเตียงสีเหลืองมีท่านอดีตเสนาบดีที่นอนหมดสติอยู่

ปลายจมูกของหลิงอวี๋รู้สึกแแสบชึ้นมา​ ไม่สนใจเซียวหลินเทียนแล้ววิ่งเข้าไป

ไม่เจอกันแค่ช่วงระยะหนึ่ง​ ท่านอดีตเสนาบดีผอมลงไปมาก​ ผิวหนังก็เหี่ยวย่นติดใบหน้าแล้ว

ริมฝีปากแห้งก็ลอกเพราะขาดน้ำด้วยเช่นกัน

หลิงอวี๋กลั้นน้ำตาไว้​ พลางสัมผัสถึงอาการของท่านอดีตเสนาบดีอย่างตั้งใจ

ขาซ้ายของท่านอดีตเสนาบดีมีอาการปวดอย่างรุนแรง หัวใจเต้นช้า การทำงานของร่างกายส่วนใหญ่ก็หยุดทำงานแล้ว!

หมอจางกำลังรีบเอาสมุนไพรมาคลุมขาที่หักของท่านอดีตเสนาบดี​ และกำลังเตรียมพันผ้าพันแผลไว้

ดวงตาอันแหลมคมของหลิงอวี๋มองเห็นเนื้อเน่าเปื่อยที่ไม่ได้รับการทำความสะอาดที่บริเวณบาดแผลของท่านอดีตเสนาบดี นางจึงรีบห้ามเขาพลางเอ่ย

หมอจางกับท่านลุงต่างก็สนับสนุนองค์ชายคังเซียวหลินอี้ เมื่อรู้ว่าการมีชีวิตอยู่ของท่านอดีตเสนาบดีจะขัดขวางการใหญ่ขององค์ชายคัง มีหรือจะมิทำเต็มที่!

เขาเพิ่งจะวางหมากในยาของท่านอดีตเสนาบดีคิดเพียงแค่จะพันผ้าพันแผลแล้วจะไป​ เพื่อหลีกเลี่ยงว่าจะมีคนสงสัย

หมอจางยังคงพันผ้าพันแผลให้อดีตเสนาบดีอย่างสงบ

หลิงอวี๋ได้กลิ่นฉุนที่พิเศษ​ นางกลัวว่าจะเข้าใจผิด จึงหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง

ไม่ผิดแน่​ กลิ่นเช่นนี้!

จู่​ ๆ​ สีหน้าของหลิงอวี๋ก็จริงจังขึ้นมา นางนึกถึงการไล่ล่าที่ตนเองได้พบเจอ​ ก็เพราะมีคนคิดจะขวางตนไม่ให้ช่วยเหลือท่านอดีตเสนาบดี!

ในเมื่อมีคนไม่อยากให้ท่านอดีตเสนาบดีมีชีวิตอยู่! เช่นนั้นก็สามารถใช้วิธีใดก็ได้ทั้งนั้น!

“หมอจาง...”

หลิงอวี๋รีบพุ่งไปคว้ามือของหมอจาง​ พลางตะคอกอย่างโกรธ​ ๆ

“เจ้ามิได้ช่วยท่านปู่ของข้าด้วยซ้ำ เจ้าคิดจะฆ่าเขาใช่หรือไม่?”