ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 299

“องค์หญิงหกมิชอบกวนซิน แต่กวนซินชอบนางมาก ฮองเฮานี่คาดว่าต้องการตีสนิทตระกูลกวน จึงพยายามจับคู่อย่างเต็มที่! นางยังต้องการให้จักรพรรดิพระราชทานงานอภิเษกด้วยซ้ำ!”

เซียวหลินเทียนคิดพลางเอ่ย "ได้ยินมาว่าองค์หญิงหกเกือบแขวนคอตายเพื่อต่อต้าน! สำหรับเรื่องนี้ ฮองเฮาถูกไทเฮาตำหนิอย่างหนักหนา!"

หลิงอวี๋ตกตะลึง ทอดถอนใจพลางเอ่ย

“ทะเลาะกันรุนแรงมาก! ดูเหมือนว่าองค์หญิงหกจักมีนิสัยใจร้อนมากด้วย!”

นางฝังเข็มเสร็จแล้ว เอามันออก แล้วช่วยพยุงเซียวหลินเทียนพลิกตัวกลับ...

แต่ในขณะนี้ ไม่รู้ว่ารถม้าชนเข้ากับอะไร รถม้าสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

หลิงอวี๋มิได้ตั้งตัว จึงสูญเสียการประคองตัวแล้วล้มลงบนตัวเซียวหลินเทียน...

บังเอิญที่ทั้งสองชนกัน หน้าชนกัน ปากชนกัน...

ริมฝีปากนุ่มเม้มเข้าหากัน...

สัมผัสอันอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายทั้งสองทันที...

หลิงอวี๋เบิกตาโต มองใบหน้าหล่อเหลาของเซียวหลินเทียนอยู่ใกล้มาก ๆ อย่างตกใจ!

ขนตาของเขายาว เคลื่อนไหวเบา ๆ...

เหมือนพัดเล็ก ๆ พัดมาในใจของหลิงอวี๋

หัวใจของนางเต้นแรง จ้องมองใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเซียวหลินเทียนอย่างเหม่อลอย ลืมที่จะลุกขึ้น...

หัวใจของเซียวหลินเทียนก็เต้นเร็วเช่นกัน เขาไม่กล้าขยับ จ้องมองไปที่ดวงตาที่สวยงามของหลิงอวี๋ที่อยู่ใกล้นั้น

ดวงตาของนางสดใสมาก นัยน์ตามีความมึนงงเหม่อลอยอยู่ในนั้น...

หน้าตาบึ้งตึงแบบนี้… ค่อนข้างน่ารักจริง ๆ !

เซียวหลินเทียนรู้สึกว่าปากของเขาแห้ง และเขาก็ขยับริมฝีปาก...

แต่ในขณะนี้ ดวงตาอีกคู่หนึ่งแวบขึ้นมาในใจของเขา ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองทำให้เขาตื่นขึ้นมาทันที

เซียวหลินเทียนยื่นมือผลักหลิงอวี๋ออกไปโดยแทบจะไม่รู้ตัว

หลิงอวี๋ไม่คาดคิดว่าเขาจะผลักตนเองแรงขนาดนี้ จึงหงายหลังไปแบบมิทันตั้งตัว

หลังและหัวของนางชนเข้ากับผนังรถม้า ส่วนนูนของรถม้าก็กระแทกทำให้นางรู้สึกเจ็บปวดอย่างแรง

ดวงตาของหลิงอวี๋มืดลงด้วยความเจ็บปวดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วภาพหนึ่งก็แวบขึ้นมาในจิตใจของนาง

เซียวหลินเทียนกำลังนั่งอยู่บนรถเข็นพลางเอ่ยอย่างชั่วร้าย "เฆี่ยนห้าสิบที ห้ามขาดไปแม้แต่ครั้งเดียว!"

หลิงอวี๋สูดหายใจเข้าลึก ๆ อยากจะตบตัวเอง

นางจะยอมให้ตนถูกจูบโดยเป็นอุบัติเหตุเช่นนี้ได้เยี่ยงไร?

เขามิชอบหลิงอวี๋หรอก!

เอาเถิด เขามิได้เกลียดหลิงอวี๋เช่นเมื่อก่อนแล้ว แต่เขาจะมิตกหลุมรักนาง!

ชีวิตนี้เขาจะไม่มีวันลืมว่าเพราะความชั่วร้ายของหลิงอวี๋ เขาถึงได้เสียคนรักของตนไป!

เซียวหลินเทียนไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับหลิงอวี๋อย่างไร จึงแอบโล่งใจที่ไม่ต้องพูดต่อ

เขาลุกขึ้นนั่งพิงผนังรถม้า

หลิงอวี๋อ่านตำราอย่างเงียบ ๆ

แต่เซียวหลินเทียนกลับไม่สงบเยี่ยงหลิงอวี๋!

เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย รู้สึกว่ารถม้าทั้งคันเต็มไปด้วยกลิ่นอายของหลิงอวี๋

นอกจากนี้ยังมีกลิ่นหอมจาง ๆ ของหลิงอวี๋ลอยอยู่ในอากาศอีกด้วย...

เมื่อได้กลิ่นหอมเหล่านั้น ราวกับว่ารู้สึกถึงสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของริมฝีปากของหลิงอวี๋ที่ปะทะกับตัวเอง!

เซียวหลินเทียนไม่เคยรู้สึกว่าการนั่งรถม้าเป็นการทรมานมาก่อน!

การเดินทางครั้งนี้ไกลเกินไปจริง ๆ!