ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 300

กระทั่งกลับไปถึงเมืองหลวงก็ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว

หลิงอวี๋ยังคงคิดที่จะไปตรวจท่านอดีตเสนาบดีที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนอีกครั้ง นางกลับไปที่เรือนบุหงาพร้อมกับหลิงซวนทานอาหารเย็นแบบเร่งรีบและวางแผนที่จะพาหลิงเยวี่ยไปด้วย

เมื่อหลิงเยวี่ยได้ยินว่าสามารถไปเยี่ยมท่านอดีตเสนาบดีได้ ก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

“ท่านแม่ เช่นนั้นข้าควรเอาของขวัญอันใดไปให้ท่านปู่ทวดดีหรือขอรับ? ข้าเอาหนังสติ๊กที่ลุงปี้ทำมาให้ไปดีหรือไม่?”

หลิงอวี๋อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและบีบจมูกเล็ก ๆ ของหลิงเยวี่ย

“ท่านปู่ทวดเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่เล่นหนังสติ๊กแล้ว เจ้าเก็บไว้เล่นคนเดียวเถิด!”

“เดี๋ยวแม่จักนำตำรับยาบำรุงร่างกายไปให้ก็พอแล้ว!”

“แม่นม หากดึกเกินไป คืนนี้เรามิกลับมาที่ตำหนักอ๋องอี้แล้ว!”

หลิงอวี๋บอกแม่นมลี่ "ประเดี๋ยวข้าจักไปบอกท่านอ๋อง!"

แม่นมลี่พยักหน้าเห็นด้วย แล้วให้หลิงซินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หลิงเยวี่ย

นี่เป็นการไปเยี่ยมจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนครั้งแรกของหลิงเยวี่ยนับตั้งแต่เขาเกิด ต้องสร้างความประทับใจที่ดีให้กับท่านอดีตเสนาบดีเสียหน่อย

หลิงอวี๋ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกัน แล้วก็พาทั้งสามคนไปที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน

สารถีที่พาพวกเขาไปที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนยังคงเป็นปี้ไห่เฟิง เขามองหลิงอวี๋อย่างลังเลเมื่อนางลงจากรถม้า

หลิงอวี๋หัวใจเต้น พลางเอ่ย "พี่ปี้ เจ้าคิดอย่างไรกับเรื่องที่ข้าแนะนำให้เจ้ารักษามือเมื่อครั้งที่แล้ว?"

“มือของเจ้าได้รับบาดเจ็บมานานแล้ว! หากอยากรักษาต้องรีบ!”

“มิฉะนั้นหากเวลาล่วงเลยไป ข้าอาจมิสามารถทำอันใดกับมันได้!”

ปี้ไห่เฟิงได้เรียนรู้จากหลิงซินและคนรับใช้อื่น ๆ แล้วเรื่องที่หลิงอวี๋เป็นแม่นางหลิงแพทย์ชั้นเซียน

เขาตื่นเต้นมานานแล้ว!

หากหลิงอวี๋สามารถรักษามือของตนได้ ตนก็ยังมีความหวังที่จะแก้แค้น!

“พระชายา รอให้พระชายาว่างค่อยรักษาให้ข้าเถิดขอรับ!”

ปี้ไห่เฟิงตัดสินใจว่าจะไม่ปฏิเสธความเมตตาของหลิงอวี๋

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างมีความสุข พยักหน้า แล้วพาพวกหลิงเยวี่ยขึ้นบันไดจวนเสนาบดี

คราวนี้หลิงอวี๋ไม่ถูกขัดขวางแล้ว ผู้ดูแลต้อนรับเห็นก็เข้ามาต้อนรับพวกนางอย่างขยันขันแข็ง

“พระชายาอ๋องอี้ ท่านมาแล้ว เร็วเข้า มาเร็ว… ข้าจักไปรายงานท่านเดี๋ยวนี้!”

หลิงอวี๋ยิ้มเยาะพลางเอ่ย "เรามาพบท่านอดีตเสนาบดี! เจ้าไปรายงานพ่อข้าเถิด ข้าจักไปทำความเคารพท่านอดีตเสนาบดีก่อน!"

ป้าสะใภ้ใหญ่ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แซ่หลิงหรือ?

หรือว่าจะเป็นอย่างข่าวลือข้างนอกที่ว่าท่านอ๋องอี้คิดว่าเด็กคนนี้เป็นลูกชู้ เพราะไม่ยอมรับ อาอวี๋จึงให้เด็กใช้แซ่หลิง?

ป้าสะใภ้ใหญ่รู้สึกปวดใจอยู่พักหนึ่ง นางเชื่อในนิสัยของหลิงอวี๋ นางมิใช่คนนอกใจเป็นแน่แท้!

ต่อหน้าลูก ป้าสะใภ้ใหญ่มิกล้าเอ่ยถามจึงได้แต่ยิ้ม

“เด็กคนนี้ฉลาดยิ่ง! อาอวี๋เจ้าสอนเขาได้ดีทีเดียว!”

“เยวี่ยเยวี่ย เจ้ากับแม่ไปเยี่ยมท่านปู่ทวดเถิด ข้าเทน้ำเสร็จแล้วจักตามไปหนา!”

หลิงอวี๋มองอ่างไม้ในมือของป้าสะใภ้ใหญ่ คนรับใช้มิได้เป็นคนทำความสะอาดหรือ?

ถึงอย่างไรป้าสะใภ้ใหญ่ก็เป็นภรรยาท่านแม่ทัพ จำเป็นต้องทำงานพวกนี้ด้วยหรือ?

หลิงอวี๋พาหลิงเยวี่ยเข้าไปด้วยความสงสัย รอดึกสักหน่อยนางจะต้องถามเรื่องนี้!

วันนี้ท่านอดีตเสนาบดีดูดีขึ้นมาก แม้ว่าจะนอนอยู่บนเตียง แต่ก็ไม่ไร้ชีวิตชีวาเหมือนเมื่อวานแล้ว!

"ท่านปู่!"

หลิงอวี๋เห็นท่านอดีตเสนาบดี นึกถึงสี่ปีที่ผ่านมาที่ไม่สามารถกตัญญูต่อท่านอดีตเสนาบดีได้ หลิงอวี๋ก็รู้สึกเศร้า