ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 317

ครั้นเห็นว่าอารมณ์ของผู้ประสบภัยมั่นคงแล้ว ท่านอ๋องเฉิงกับหลี่ว์เซียงจึงกลับวังไปรายงานองค์จักรพรรดิ

เซียวหลินเทียนไปบอกหลิงอวี๋กับแม่ทัพเฉิน จากนั้นจึงนำรายชื่อบริจาคที่แม่ทัพเฉินบันทึกไว้เรียบร้อย แล้วตามพวกเขากลับวัง

จักรพรรดิอู่อันกำลังเตรียมจะรับประทานอาหารกลางวัน นอกจากพระชายาเส้ากับฮองเฮาเว่ยแล้ว ก็ยังมีองค์ชายอีกหลายพระองค์อยู่ด้วย

เมื่อเห็นรายชื่อบริจาคที่เซียวหลินเทียนนำมา จักรพรรดิอู่อันก็มีความสุขมาก และกล่าวชมต่อหน้าองค์ชายทั้งหลาย

“ดี… ดียิ่ง… เรื่องนี้องค์ชายสี่ทำได้ดีมาก!”

“สร้างความอุ่นใจให้กับราษฎร ทั้งยังช่วยราชสำนักแก้ปัญหาเรื่องทุนการสร้างฟื้นฟูอีกส่วนหนึ่งด้วย! เรื่องนี้ทำได้ดีจริง ๆ!”

จักรพรรดิอู่อันเห็นเซียวหลินเทียนบริจาคเงินเองด้วยหนึ่งล้านก็หรี่ตาลงพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“องค์ชายสี่บริจาคเงินด้วยตัวเองหนึ่งล้าน นี่ก็เอาเงินออมส่วนใหญ่ออกมาเลยกระมัง?”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างเก้อเขิน “ขอตอบเสด็จพ่อ นี่คือรางวัลจากเสด็จพ่อที่กระหม่อมสะสมไว้ตลอดหลายปีที่ผ่านมาพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมมิมีความจำเป็นเร่งด่วนที่ต้องใช้เงิน เมื่อคิดว่าเงินคลังมีอยู่จำกัด หากสามารถช่วยเหลือเสด็จพ่อในเรื่องเร่งด่วนนี้ได้ก็นับว่าเป็นการนำมาใช้อย่างคุ้มค่าที่สุดแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

จักรพรรดิอู่อันหัวเราะขึ้นมา สายตาเหลือบมองเหล่าองค์ชาย

องค์ชายเว่ยเซียวหลินเยี่ยนแอบไม่พอใจ เจ้าคนพิการเซียวหลินเทียนนี่แย่งการเป็นจุดสนใจจากเขา!

ไม่ช้าก็เร็ววันหนึ่งเขาจะต้องฆ่าเซียวหลินเทียนเสีย!

แต่เซียวหลินเทียนบริจาคเงินหนึ่งล้าน นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะซื้อเสียงได้ เขาจะน้อยหน้าได้เยี่ยงไรกัน!

องค์ชายเว่ยจึงตะโกนขึ้นมา “เสด็จพ่อ แม้ว่ากระหม่อมจักมิได้มีเงินมากนัก แต่สามารถช่วยเสด็จพ่อได้ แม้ว่ากระหม่อมกัดฟันใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก แต่กระหม่อมก็จักช่วยแก้ปัญหาเพื่อเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ!”

“เสด็จพ่อ กระหม่อมขอบริจาคหนึ่งล้านห้าแสน!”

องค์ชายคังเซียวหลินอี้ก็อยากที่จะรับผิดชอบดูแลเรื่องการสร้างร้านค้าขึ้นมาใหม่ นี่เป็นโครงการใหญ่ ขอเพียงเขาได้รับผิดชอบงานนี้ เขาจะมีทั้งชื่อเสียงและเงินทอง!

“เสด็จพ่อ เสด็จพี่ใหญ่กับเสด็จน้องสี่ต่างบริจาคเงินกันหมดแล้ว กระหม่อมหาน้อยหน้ามิได้ กระหม่อมก็ขอกัดฟันบริจาคสองล้านพ่ะย่ะค่ะ!”

ตระกูลของพระชายาเส้าร่ำรวย แม้ว่าพระชายาเส้าจะปวดใจที่ใช้เงินมากมายถึงเพียงนี้ แต่ก็นึกถึงชื่อเสียงกับผลประโยชน์ที่จะได้รับในภายหลัง

องค์ชายเว่ยเซียวหลินเยี่ยนเอ่ยอย่างร้อนอกร้อนใจ “เสด็จพ่อ กระหม่อมยินดีรับงานสำคัญนี้เพื่อให้ราษฎรผู้ประสบภัยได้กลับบ้านอีกครั้งโดยเร็ววัน!”

องค์ชายคังเซียวหลินอี้ก็เอ่ยอย่างกระตือรือร้น “เสด็จพ่อ ท่านพี่มีงานที่ต้องทำที่กรมขุนนางมากหลาย กรมขุนนางจักขาดเขาไปมิได้พ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมเต็มใจรับงานสำคัญนี้เอง! ขอให้เสด็จพ่อให้โอกาสนี้กระหม่อมด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนขยับปาก แต่สุดท้ายก็อดทนไว้ พลางมองไปทางจักรพรรดิอู่อันอย่างสงบ

จักรพรรดิอู่อันกวาดสายตามองลูกชายที่อยู่รอบ ๆ ทั้งหมด หลังจากนั้นไม่นานจึงเอ่ย

“งานก่อสร้างฟื้นฟูเป็นความรับผิดชอบของกรมโยธาธิการ! ก่อนหน้านี้พ่อให้องค์ชายสี่ไปอยู่กรมโยธาธิการแล้ว! พวกเจ้าอย่าไปแย่งเขาเลย! เรื่องนี้ให้องค์ชายสี่เป็นผู้รับผิดชอบเถอะ!”

“องค์ชายสี่ ประเดี๋ยวเจ้ากับหลี่ว์เซียง แล้วก็ขุนนางกรมพระคลังรีบไปทำแผนการก่อสร้างใหม่มาโดยเร็วที่สุดเถอะ หลังจากที่ข้าตรวจสอบแล้วจะจัดสรรเงินให้พวกเจ้า จากนั้นก็เริ่มโครงการก่อสร้างฟื้นฟูโดยเร็วที่สุด!”

“กระหม่อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ!”

จักรพรรดิอู่อันทรงตัดสินใจครั้งสุดท้ายแล้ว องค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังจ้องเซียวหลินเทียนด้วยความโกรธ ความเกลียดชังในใจต่างเพิ่มขึ้นพูนล้น...