ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 318

กระทั่งเซียวหลินเทียนกับเจ้ากรมพระคลังและพวกหลี่ว์เซียงทำแผนการก่อสร้างฟื้นฟูออกมา

ก็พบกับองค์ชายเว่ยเซียวหลินเยี่ยนที่เตรียมจะออกจากวังเข้าพอดี

องค์ชายเว่ยจ้องเซียวหลินเทียนอย่างอึมครึม

“ช่วงนี้องค์ชายสี่สุขภาพแข็งแรงดียิ่ง! ทำงานหนักตลอดทั้งวันมิพักเลย!”

“ข้าว่าเจ้าพักผ่อนอยู่ที่บ้านดีกว่าเถอะ!”

“เนื่องสูญเสียขาไปก็ยังมีชีวิตอยู่ แต่หากเสียชีวิตไปแล้วล่ะก็… เช่นนั้นจักมิมีที่ให้ร้องไห้หนา!”

องค์ชายเว่ยเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มจอมปลอม การข่มขู่ในคำพูดนั้นเผยให้เห็นบนใบหน้า

เซียวหลินเทียนสีหน้าเย็นชา พลางเอ่ยอย่างมีความหมาย

“มีความพยายามที่จะกังวลในเรื่องนี้ได้ เสด็จพี่ไปกังวลเกี่ยวกับความสูญเสียของเหมืองไม่ดีกว่าหรือ!”

“เจ้า...!”

องค์ชายเว่ยจ้องเขาอย่างดุร้าย อยากจะพูดอะไรบางอย่างอีก แต่ถูกที่ปรึกษาหานหลินดึงตัวออกไป

หานหลินกระซิบเตือน “องค์ชาย มิทรงฉุนเฉียวพ่ะย่ะค่ะ!”

“แม้ว่าท่านอ๋องอี้จะได้รับงานใหญ่ขั้นนี้ แต่จักทำต่อได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับความปรารถนาขององค์ชายมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

องค์ชายเว่ยยิ้มร้าย มองหานหลิน “เรื่องนี้ข้าฝากให้เจ้าไปจัดการ…”

“คราวที่แล้วเจ้าคนพิการนี่ก็ทำข้าเสียเรื่อง ข้ายังมิได้ชำระความกับเขา! เขาเข้ามามีเรื่องกับข้าเอง เช่นนั้นก็อย่าโทษว่าข้าไร้ความปรานีเถอะ!”

เซียวหลินเทียนมองพวกองค์ชายเว่ยที่เดินจากไป พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย

หานหลินผู้เป็นที่ปรึกษาองค์ชายเว่ยผู้นี้ คนของอิ๋นฮู๋ไปตรวจสอบแล้ว เป็นผู้เชี่ยวชาญวางแผน

ตนได้งานยิ่งใหญ่นี้ หานหลินคงมิให้องค์ชายเว่ยมีความคิดใด ๆ ที่จะจัดการกับเขาหรอกกระมัง!

เซียวหลินเทียนแอบระวังตัว กระทั่งขึ้นรถม้าก็มองกองกระดาษที่เขาเอาออกมา

นี่คือแผนการก่อสร้างฟื้นฟู เขายังต้องศึกษาอย่างละเอียดอีก

หลังจากพูดคุยกับหลิงอวี๋ครั้งที่แล้ว เซียวหลินเทียนมีเรื่องที่จำเป็นต้องรู้ในกรมโยธาธิการ แต่เมื่อถึงเวลาต้องใช้งานจริง เขาถึงได้พบว่าสิ่งที่ตนได้เรียนรู้นั้นยังเป็นเพียงผิวเผินเท่านั้น

งานครั้งนี้ ไม่เพียงแต่ช่วยสร้างบ้านใหม่ให้ผู้ประสบภัยเท่านั้น แต่ยังเป็นโอกาสพิสูจน์ความสามารถของตนด้วย

หากไม่สร้างความสมดุลให้ปัญหานี้ โครงการก่อสร้างฟื้นฟูก็จะไม่มีทางดำเนินไปอย่างราบรื่น

ลู่หนานกลับมารายงานว่า หลิงอวี๋ยังคงอยู่ที่ศาลหลักเมืองยังไม่ได้กลับมา

เซียวหลินเทียนก็ไตร่ตรองเรื่องการก่อสร้างฟื้นฟูอยู่ตลอด กระทั่งถึงเวลาอาหารเย็น หลิงอวี๋ถึงกลับมา

นางดูร่างกายอ่อนล้าและเหน็ดเหนื่อยมาก ดูท่าทางจะเพิ่งกลับมาจากศาลหลักเมือง

“หลิงอวี๋ เจ้าทำงานหนักแล้ว!”

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋อย่างขอบคุณ

หากเมื่อคืนไม่ได้หลิงอวี๋ไปช่วย และช่วยออกความคิดเรื่องการจัดสถานที่แยก เขาไม่กล้าคิดเลยว่าไฟโหมกระหน่ำถึงเพียงนั้นจะไหม้บ้านเรือนไปอีกกี่หลัง และสร้างความเสียหายมากเท่าใด!

“ท่านเช่นกันเพคะ!”

หลิงอวี๋เห็นชาบนโต๊ะ ก็ไม่สนใจแล้วว่าจะเป็นถ้วยของใคร คว้ามันมาดื่มรวดเดียวสองถ้วย

“องค์จักรพรรดิทรงเห็นด้วยที่ให้ท่านดูแลโครงการก่อสร้างฟื้นฟูแล้วหรือเพคะ?”