ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 357

“องครักษ์จ้าว บ่าวถูกใส่ร้ายอย่างมิยุติธรรม!”

“บ่าวไม่ได้โกงเลย… นี่คงเป็นแผนการใส่ร้ายบ่าวของพระชายาเพื่อขับไล่บ่าวออกไป!”

“พระชายายังต้องจำคำพูดไม่ดีที่บ่าวต่อว่าหลิงซินเมื่อคราที่แล้วได้ และนี่เป็นการมาล้างแค้นให้หลิงซิน!”

หัวใจของหลิงอวี๋เต้นตึกตัก นางรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว ที่แท้นี่ก็เป็นกับดักที่ชิวเหวินซวงกับแม่นมเกาวางไว้จริง ๆ!

สมุดบัญชีเป็นของปลอม หากแม่นมเกามิได้โกง การที่ตนต่อว่านางเช่นนี้ คนรับใช้ในตำหนักก็จะคิดว่าตนเอาอำนาจมาใช้ในการแก้แค้น!

หลิงซวนตกตะลึง นางไม่เคยคิดเลยว่าแม่นมเกาจะมาไม้นี้

หลิงซวนตะโกนอย่างร้อนใจ "พี่จ้าว นางเป็นคนให้สมุดบัญชีนี้พวกเรา พวกเรามิได้สับเปลี่ยน! จะใส่ร้ายนางได้เยี่ยงไร!"

“องครักษ์จ้าว พระชายาสับเปลี่ยนสมุดบัญชีของแม่นมเกาจริง ๆ เจ้าค่ะ! เราทุกคนเห็นกับตา สมุดบัญชีที่แม่นมเกาหยิบออกมาไม่ใช่เล่มนี้!”

“สมุดบัญชีครัวแม่นมเกาบันทึกเองทั้งหมด ลายมือของแม่นมเกาจะต้องบิดเบี้ยว เรียบร้อยเช่นนี้ที่ไหนกัน!”

แม่ครัวที่มีไฝดำอยู่ตรงจมูกก้าวเข้ามาช่วย

คนรับใช้คนอื่น ๆ ในครัวก็เอ่ยขึ้นอย่างร่วมมือกัน

“องครักษ์จ้าว พระชายามิชอบเรา ถึงได้จงใจใส่ร้ายแม่นมเกา! ท่านต้องตัดสินแทนเรา!”

เสิ่นจวนอยู่ด้านข้างได้ยินเข้าก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ

“พระชายา เจ้าที่สุดยอดจริง ๆ! ท่านอ๋องได้รับบาดเจ็บถึงมอบสิทธิ์ในการดูแลตำหนักอ๋องอี้ให้กับเจ้า แต่เจ้าใช้มันจัดการกับคนรับใช้!”

“เจ้าไม่มีความสามารถเช่นนี้ จักคู่ควรกับการเป็นพระชายาได้เยี่ยงไร!”

“องครักษ์จ้าว คุณหนูเสิ่นพูดถูกเจ้าค่ะ!”

“พระชายามิสามารถจัดการเรื่องภายในตำหนักได้เลย เมื่อมีแขกมาก็ต้อนรับไม่ดี แล้วเอาแต่คิดเรื่องจักทำเยี่ยงไรถึงขับไล่พวกเราออกไปได้… เหวินซวงมิเคยทำเช่นนี้มาก่อนเลย!”

แม่นมเกาเอ่ยอย่างกล่าวโทษ “พระชายาไม่มีความสามารถเช่นนี้ หาได้เหมาะสมจัดการตำหนักไม่! หากให้นางจัดการ เช่นนั้นเราทุกคนคงถูกใส่ร้ายกันหมด!”

แม่นมเกาแสร้งทำเป็นเช็ดน้ำตาอย่างรู้สึกผิด พลางเอ่ยอย่างเสียใจ

พวกองครักษ์มองหลิงอวี๋ แม้ว่าพวกเขาจะมิกล้าต่อว่าหลิงอวี๋ตรง ๆ แต่สายตาของพวกเขาก็แสดงความโกรธเคืองอยู่

พระชายาผู้สง่างามใช้วิธีที่น่ารังเกียจเช่นนี้ใส่ร้ายคนรับใช้ มันใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ!

ทันทีที่เห็นดังนั้น ท่าทีของพวกองครักษ์อยู่ข้างแม่นมเกากับคนรับใช้ในครัว เพียงแต่ไม่ได้พูดออกไปตรง ๆ ให้หลิงอวี๋ขอโทษ!

หลิงอวี๋สงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว แล้วคิดมาตรการตอบโต้

แม่นมเกากับชิวเหวินซวงคิดว่าทำเช่นนี้ก็สามารถใส่ร้ายตนได้แล้วอย่างนั้นหรือ?

วิธีเด็กมากเกินไป!

นางยิ้มเล็กน้อยพลางเอ่ย “ข้าใส่ร้ายพวกเขาหรือไม่นั้น พิสูจน์ได้ง่ายยิ่ง!”

หลิงอวี๋ชี้ไปที่องครักษ์พลางเอ่ย “เจ้าออกมา… เจ้าบอกข้ามาว่ามื้อเย็นของพวกเจ้าวันนี้คือกระไร?”