ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 356

เด็กคนหนึ่งคว้าชามอาหารแล้วเริ่มโยนใส่หลิงอวี๋

หลิงซวนรีบดึงหลิงอวี๋หลบทันที

เด็กอีกคนก็คว้าชามอาหารแล้วโยนใส่หลิงอวี๋อีกเช่นกัน

พวกเขาทั้งสองคนโยนมาจากทั้งซ้ายและขวา ชามอาหารถูกโยนเข้ามากระทบกันเกิดเสียงดัง

หลิงซวนป้องกันหลิงอวี๋ไว้ ไม่ได้หลบไปไหน น้ำมันในชามสาดมาใส่กระโปรงของนางเป็นคราบทันที

“ลูกใครกัน หยุด หากมิหยุดอย่ามาหาว่าข้ามิเกรงใจ!”

หลิงอวี๋ตะคอกด้วยความโกรธ

“พระชายา.. .หากพระชายาโกรธก็มาลงที่บ่าวเจ้าค่ะ จะตีหรือจะฆ่าก็สุดแล้วแต่พระชายา อย่าตีหลานชายของบ่าวเลยเจ้าค่ะ!”

แม่นมเการีบวิ่งเข้าไปกอดขาของหลิงอวี๋ไว้แน่น พลางเอ่ยอย่างเศร้า ๆ

“พระชายา บ่าวผิดไปแล้วเจ้าค่ะ บ่าวขออภัยพระชายา พระชายาปล่อยหลานชายของบ่าวเถิดเจ้าค่ะ!”

“เด็ก ๆ ยังเด็ก อย่าลงมือกับพวกเขาเลยหนาเจ้าคะ!”

คนรับใช้ในครัวต่างลุกขึ้นเดินเข้ามา แล้วคุกเข่าลงกับพื้น

“พระชายาโปรดไว้ชีวิตเถิด! อย่าฆ่าเด็ก ๆ เลย! พวกเขายังเด็กไม่รู้ความ! อย่าถือสาพวกเขาเลยเจ้าค่ะ!”

หลิงซวนเห็นพฤติกรรมเลวร้ายของคนเหล่านี้ก็โกรธจนตัวสั่น นางกับหลิงอวี๋ยังมิได้ทำอะไรเลย แต่คนเหล่านี้กลับมาย้อนเล่นงานพวกนาง!

พูดจาเหลวไหลไร้สาระ พยายามใส่ร้ายว่าพวกนางรังแกคนรับใช้!

แม่นมลี่พูดถูก คนรับใช้ในตำหนักนี้ต่างฟังคำสั่งของชิวเหวินซวง เห็นได้ชัดว่าเป็นคำสั่งของชิวเหวินซวง

ทันใดนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าที่ยุ่งเหยิงดังมาจากด้านนอกเรือน

หลังจากนั้นไม่นาน จ้าวซวนกับลู่หนานและองครักษ์อีกหลายคนพร้อมทั้งพวกของเสิ่นจวนก็ปรากฏตัวที่เรือนครัว

“นี่เจ้ากำลังทำอะไร?”

เสิ่นจวนเดินเข้ามาเห็นคนรับใช้ทั้งหมดคุกเข่าต่อหน้าหลิงอวี๋ จึงโวยวายดังขึ้นมา

“ข้าบอกแล้วมิใช่รึ? ว่าวันนี้เรามาแบบเร่งรีบ การที่ห้องครัวมิได้เตรียมอาหารเย็นให้เรามันมิใช่ความผิดของพวกนาง เจ้าอย่าทำให้พวกนางต้องลำบาก!”

“หรือว่านางรับใช้ของข้ามิได้นำข้อความไปบอก?”

เมื่อหลิงอวี๋เห็นว่าแม่นมเกาเป็นคนฟ้องก่อน นางก็ไม่พูดอะไรไร้สาระแล้วเอ่ยไปตามตรง

“พี่จ้าว นี่คือสมุดบัญชีที่แม่นมเกาให้มา เจ้าลองดูเอาเถิด!”

นางส่งสมุดบัญชีให้จ้าวซวน

ช่วงก่อนหน้านี้เจ้าซวนได้เรียนเรื่องการบันทึกบัญชีและการดูบัญชีจากหลิงอวี๋ เพื่อจัดเรียงสมุดบัญชีที่พ่อบ้านฟั่นทิ้งไว้

เพียงแค่มองจ้าวซวนก็พบพิรุธแล้ว แค่ห้องครัวเพียงอย่างเดียวใช้จ่ายเงินห้าหมื่นกว่าต่อเดือน สิ่งนี้เป็นไปได้เยี่ยงไรกัน!

เงินเยอะถึงเพียงนี้ มากพอให้เลี้ยงครึ่งกองทหารเลย!

“แม่นมเกา ตำหนักอ๋องอี้ของเรามีค่าใช้จ่ายมากถึงเพียงนี้เลยรึ?”

จ้าวซวนขมวดคิ้วพลางตำหนิ “สมุดบัญชีของเจ้ามันสวนทางกับความเป็นจริง ผักกับเนื้อไม่เท่าไหร่ จะใช้เงินเกือบพันตำลึงต่อวันได้รึ?”

“เป็นไปได้เยี่ยงไร! จ่ายตลาดหลายร้อยในแต่ละวันก็มากเกินพอแล้ว จะมากมายถึงเพียงนี้ได้เยี่ยงไร!”

แม่นมเกายืนขึ้น แย่งสมุดบัญชีจากมือของจ้าวซวน พลิกดูสองสามหน้าแล้วตะโกนขึ้นมา

“นี่ไม่ใช่สมุดบัญชีของห้องครัว… พระชายาอ๋องอี้ พระชายาแอบสับเปลี่ยนสมุดบัญชีของบ่าวเพื่อที่จะใส่ร้ายบ่าวหรือ!”