ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 360

แม่นมเกากับครอบครัวของนางถูกองครักษ์จ้าวจับตัวไป ในไม่ช้าเรื่องนี้ก็แพร่กระจายไปทั่วตำหนักอ๋องอี้

คนรับใช้ต่างตัวสั่นด้วยความกลัวมิกล้าเล่นลูกไม้ใด ๆ แล้ว

ส่วนทางด้านแม่นมลี่ วิธีที่หลิงอวี๋สอนคือการใช้เงิน

หากออกคำสั่งแล้วไม่ทำ ก็จ่ายเงิน เพิ่มเงินให้อีกหนึ่งตำลึง ก็มีคนรับใช้แย่งกันไปทำให้แล้ว!

แม้ว่าชิวเหวินซวงจะเคยบอกว่าจะทำให้หลิงอวี๋ลำบาก แต่ก็ยังไม่ได้ผลอย่างแท้จริงเลย พวกคนที่ยอมโอนอ่อนให้พวกนี้ก็แค่ฟังแล้วก็จบ!

ยิ่งไปกว่านั้น ชะตากรรมของครอบครัวแม่นมเกาก็เป็นตัวอย่างแล้ว คนเหล่านี้ต้องมีการสนับสนุนเยอะมากเท่านั้นถึงจะมีปัญหากับหลิงอวี๋ได้

ทันทีที่เรื่องในครัวผ่านพ้นไป ถึงจะไม่ให้เงิน คนรับใช้หล่านี้ต่างก็ทำงานให้!

อย่างมากก็รอชิวเหวินซวงกลับมา แล้วร้องห่มร้องไห้บอกว่าตนถูกหลิงอวี๋บังคับ ชิวเหวินซวงจะมีปัญญาทำให้พวกเขาทั้งหมดทำงานให้จริงหรือ?

หลิงอวี๋คุยกับแม่ครัวที่เหลืออยู่เป็นเวลานาน

แม้ว่าห้องครัวจะดูไม่โดดเด่นนัก ทำแค่งานบ้านเท่านั้น แต่ห้องครัวก็เป็นสถานที่ที่รวบรวมข้อมูลไว้มากที่สุด

เจ้านายคนไหนชอบรสชาติไหน หรือแม้กระทั่งความรู้สึกในแต่ละวันเป็นเช่นไร แม่ครัวเหล่านี้รู้ทั้งหมด

หลิงอวี๋ได้รู้เรื่องมากมายเกี่ยวกับตำหนักอ๋องอี้ที่แม้แต่เซียวหลินเทียนกับจ้าวซวนก็ยังไม่รู้จากปากของพวกนาง

เมื่อเห็นว่าดึกแล้ว หลิงอวี๋จึงเลือกแม่ครัวสามคนที่มีความรับผิดชอบและขยันขันแข็งเป็นหัวหน้างาน นางแบ่งครัวออกเป็นสามส่วน

แม่นางเซินที่มีฝีมือในการทำอาหารค่อนข้างดี หลิงอวี๋จัดให้นางรับผิดชอบมื้ออาหารของเซียวหลินเทียนโดยเฉพาะ

แม่นางหลี่ที่เป็นคนทำงานเร็ว หลิงอวี๋ก็จัดให้นางรับผิดชอบเรื่องอาหารขององครักษ์

แม่นางจางที่แอบมองหลิงอวี๋ หลิงอวี๋ให้นางรับผิดชอบมื้ออาหารของคนรับใช้ในตำหนัก

ผู้ดูแลทั้งสามคนรับงานจากตนโดยตรง ในวันแรกพวกนางมอบสูตรอาหารสำหรับวันถัดไปให้หลิงอวี๋ตรวจสอบ

หลิงอวี๋เพิ่มอาหารมาตรฐานสำหรับองครักษ์หนึ่งอย่าง และอาหารสำหรับคนรับใช้เพิ่มเป็นสามอย่างกับน้ำแกงหนึ่งอย่าง

นางเอ่ยกับลุงหลี่ที่รับผิดชอบเรื่องการจ่ายตลาด “อาหารที่เพิ่มขึ้นมาเหล่านี้ หากทางห้องบัญชีมิให้ ก็ไปขอจากหลิงซวน ถือเสียว่าข้าเลี้ยงอาหารพวกเจ้า!”

นางดูแลตำหนักเพียงสองสามวัน จากนั้นเมื่อชิวเหวินซวงกลับมาแล้วมิพอใจนางก็จะลดลง!

แต่หลิงอวี๋กล้าเดิมพันว่าชิวเหวินซวงจะต้องเป็นคนดี และใช้มาตรฐานนี้ต่อไปอย่างแน่นอน!

เมื่อเข้าไปก็เห็นว่าเซียวหลินเทียนสามารถลุกขึ้นนั่งได้แล้ว เขาเอนตัวอยู่ตรงหัวเตียงที่ไม่มีผ้าม่านกั้น

เขาคงจะได้รับการดูแลจากลู่หนาน เขาเปลี่ยนเป็นอาภรณ์สีขาวจันทร์เสี้ยวที่สะอาดสดชื่นแล้ว

เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้ทำให้เซียวหลินเทียนน้ำหนักลดลงไป รูปหน้าจึงยิ่งชัดขึ้นอีก

“หลิงอวี๋… ขอบคุณเจ้าแล้ว...”

ทันทีที่เซียวหลินเทียนเห็นหลิงอวี๋ ก็เอ่ยเสียงทุ้ม “ข้าได้ยินจากจ้าวซวนแล้ว! หากไม่มีเจ้า ข้าก็คงจะตายไปแล้ว!”

“ไม่ว่าสุดท้ายเจ้าจะเป็นคนที่ช่วยให้ข้าฟื้นหรือไม่ก็ตาม! แต่บุญคุณของเจ้า… ข้าจักไม่มีวันลืม!”

เมื่อยามลู่หนานเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เซียวหลินเทียน เซียวหลินเทียนได้เห็นบาดแผลมากมายทั่วร่างกายของเขา จึงนึกถึงอันตรายในเวลานั้น

เซียวหลินเทียนรู้อยู่แก่ใจ แม้ว่าท้ายที่สุดแล้วชิวเฮ่าจะนำยาแก้พิษมาให้

แต่หากไม่มีสิ่งที่หลิงอวี๋ได้ทำมาก่อนหน้านั้น แม้ว่าจะมียาแก้พิษ เขาก็คงไม่มีชีวิตอยู่รอจนกว่าชิวเฮ่าจะเอายาแก้พิษกลับมาหรอก!

ดังนั้นหลิงอวี๋คือคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้!