“คุณหนู ไยท่านยังใจเย็น!”
หลิงซวนดูท่าทางหลิงอวี๋ไม่เคืองขุ่นเลยสักกะผีก พลันเอ่ยร้อนใจ
“ยามนี้พ่อค้าพวกนั้นต่างกำลังโวยวายว่า หากมิให้ค่าชดเชยพวกเขาจักมิย้ายออกเด็ดขาด!”
ขณะทั้งสองกำลังคุยกัน หลี่ชุงก็วิ่งรุดเข้ามา
หัวใจหลิงอวี๋บีบรัดขึ้นฉับพลัน หรือว่าสถานการณ์พัฒนาไปเหนือจินตนาการตนแล้ว?
“อาจารย์ แย่แล้วเจ้าค่ะ พวกพ่อค้ารอบ ๆ วิ่งมาก่อเรื่องที่โรงเหยียนหลิงมิรู้เป็นผู้ใดบงการเจ้าค่ะ!”
“พวกเขาว่าเดิมทีไม่ต้องรื้อถอนเป็นเพราะพระชายาล่วงเกินองค์ชายเว่ย องค์ชายเว่ยจึงยืนกรานจะรื้อจนพัวพันถึงพวกเขา!”
“พวกเขาต้องการคำอธิบาย หากมิแก้ไข พวกเขาจักพังโรงเหยียนหลิง!”
“ไป ไปดูกัน! หลิงซวนเจ้าเรียกสุ่ยหลิง เถาจื่อไปด้วย!”
หลิงอวี๋รีบผลัดผ้ากำลังจะออกไปก็คิดอะไรขึ้นได้จึงกล่าว
“หลิงซวน เจ้าไปบอกพี่ใหญ่จ้าวส่งองครักษ์สักสองสามคนให้ข้า!”
หลิงซวนรู้ว่าถ้าทะเลาะกันขึ้นจริง พวกนางที่เป็นผู้หญิงไม่กี่คนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกนั้นแน่ จึงรีบไปเรียกคนทันที
ในไม่ช้า หลิงซวนก็วิ่งกลับมาคนเดียว เมื่อนางเห็นหลิงอวี๋พลันยิ้มขื่นกล่าวคำ
“คุณหนู พี่ใหญ่จ้าวมิอยู่ตำหนักเจ้าค่ะ!”
“นางรับใช้ของเสิ่นจวนขวางประตูไว้มิยอมให้ข้าไปหาท่านอ๋องที่เรือน พวกนางว่าท่านอ๋องพักผ่อนอยู่มิอนุญาตให้คนรบกวนเจ้าค่ะ!”
“ลู่หนานก็มิอยู่รึ?”
หลิงอวี๋รู้สึกพิกล หรือว่าศาลาริมน้ำกลายเป็นพิภพของเสิ่นจวนไปแล้ว?
“มิเจอลู่หนานเจ้าค่ะ เราเถียงกันหน้าประตูเนิ่นนานก็ไม่เห็นเขาออกมา!”
หลิงอวี๋พูดไม่ออกทันใด ด้วยสถานการณ์ฉุกละหุกนางเลยไม่มีเวลาไปหาเซียวหลินเทียนเองได้
พ่อค้าคนหนึ่งตะโกนเคืองขุ่น “เป็นสาวเป็นแส้มิอยู่บ้านเป็นแม่ศรีเรือน ออกมาแสดงตัวหาปะไร? ท่านไสหัวกลับบ้านไปเลี้ยงลูกเถอะ!”
พ่อค้าอีกคนร้องขึ้น “ใช่ ไม่รู้จักเสงี่ยมเจียมตัว ล่วงเกินองค์ชายเว่ยจนพัวพันถึงพวกเรา!”
“พระชายาอ๋องอี้ วันนี้หากท่านไม่อธิบายเรื่องนี้ก็อย่าหาว่าเราไม่เกรงใจ!”
หลิงอวี๋ขมวดคิ้วพลางมองความฮึกเหิมของผู้คนที่ราวใคร่จะกินตนทั้งเป็น นางพลันตะโกนเสียงเฉียบขาด
“ไฉนเล่า มิอยากเจรจาดี ๆ รึ? ก็ได้… ตัวข้าจักถอย ดูกันว่าผู้ใดกล้าพังร้านข้าวันนี้!”
“ตัวข้าก็ยอมสละร้านนี้ ผู้ใดกล้าลงมือคนแรก ข้าจักให้ทั้งครอบครัวผู้นั้นไสหัวออกเมืองหลวงไปวันนี้เสีย!”
“พวกเจ้าอย่าลืมเล่า ป้ายที่ระลึกโรงเหยียนหลิงเป็นไทเฮาพระราชทาน ตัวข้าอยากเห็นนักว่าใครจักกล้าทำลาย!”
ฝูงชนมองหน้ากัน เพราะไม่มีใครกล้าลงมือเป็นคนแรก!
ไม่ว่าอย่างไรพระชายาอ๋องอี้ก็เป็นพระชายา ป้ายที่ระลึกโรงเหยียนหลิงก็เป็นของพระราชทานจากไทเฮา การทำลายป้ายของไทเฮาถือเป็นความผิดมหันต์!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........