ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 364

“คุณหนู ไยท่านยังใจเย็น!”

หลิงซวนดูท่าทางหลิงอวี๋ไม่เคืองขุ่นเลยสักกะผีก พลันเอ่ยร้อนใจ

“ยามนี้พ่อค้าพวกนั้นต่างกำลังโวยวายว่า หากมิให้ค่าชดเชยพวกเขาจักมิย้ายออกเด็ดขาด!”

ขณะทั้งสองกำลังคุยกัน หลี่ชุงก็วิ่งรุดเข้ามา

หัวใจหลิงอวี๋บีบรัดขึ้นฉับพลัน หรือว่าสถานการณ์พัฒนาไปเหนือจินตนาการตนแล้ว?

“อาจารย์ แย่แล้วเจ้าค่ะ พวกพ่อค้ารอบ ๆ วิ่งมาก่อเรื่องที่โรงเหยียนหลิงมิรู้เป็นผู้ใดบงการเจ้าค่ะ!”

“พวกเขาว่าเดิมทีไม่ต้องรื้อถอนเป็นเพราะพระชายาล่วงเกินองค์ชายเว่ย องค์ชายเว่ยจึงยืนกรานจะรื้อจนพัวพันถึงพวกเขา!”

“พวกเขาต้องการคำอธิบาย หากมิแก้ไข พวกเขาจักพังโรงเหยียนหลิง!”

“ไป ไปดูกัน! หลิงซวนเจ้าเรียกสุ่ยหลิง เถาจื่อไปด้วย!”

หลิงอวี๋รีบผลัดผ้ากำลังจะออกไปก็คิดอะไรขึ้นได้จึงกล่าว

“หลิงซวน เจ้าไปบอกพี่ใหญ่จ้าวส่งองครักษ์สักสองสามคนให้ข้า!”

หลิงซวนรู้ว่าถ้าทะเลาะกันขึ้นจริง พวกนางที่เป็นผู้หญิงไม่กี่คนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกนั้นแน่ จึงรีบไปเรียกคนทันที

ในไม่ช้า หลิงซวนก็วิ่งกลับมาคนเดียว เมื่อนางเห็นหลิงอวี๋พลันยิ้มขื่นกล่าวคำ

“คุณหนู พี่ใหญ่จ้าวมิอยู่ตำหนักเจ้าค่ะ!”

“นางรับใช้ของเสิ่นจวนขวางประตูไว้มิยอมให้ข้าไปหาท่านอ๋องที่เรือน พวกนางว่าท่านอ๋องพักผ่อนอยู่มิอนุญาตให้คนรบกวนเจ้าค่ะ!”

“ลู่หนานก็มิอยู่รึ?”

หลิงอวี๋รู้สึกพิกล หรือว่าศาลาริมน้ำกลายเป็นพิภพของเสิ่นจวนไปแล้ว?

“มิเจอลู่หนานเจ้าค่ะ เราเถียงกันหน้าประตูเนิ่นนานก็ไม่เห็นเขาออกมา!”

หลิงอวี๋พูดไม่ออกทันใด ด้วยสถานการณ์ฉุกละหุกนางเลยไม่มีเวลาไปหาเซียวหลินเทียนเองได้

พ่อค้าคนหนึ่งตะโกนเคืองขุ่น “เป็นสาวเป็นแส้มิอยู่บ้านเป็นแม่ศรีเรือน ออกมาแสดงตัวหาปะไร? ท่านไสหัวกลับบ้านไปเลี้ยงลูกเถอะ!”

พ่อค้าอีกคนร้องขึ้น “ใช่ ไม่รู้จักเสงี่ยมเจียมตัว ล่วงเกินองค์ชายเว่ยจนพัวพันถึงพวกเรา!”

“พระชายาอ๋องอี้ วันนี้หากท่านไม่อธิบายเรื่องนี้ก็อย่าหาว่าเราไม่เกรงใจ!”

หลิงอวี๋ขมวดคิ้วพลางมองความฮึกเหิมของผู้คนที่ราวใคร่จะกินตนทั้งเป็น นางพลันตะโกนเสียงเฉียบขาด

“ไฉนเล่า มิอยากเจรจาดี ๆ รึ? ก็ได้… ตัวข้าจักถอย ดูกันว่าผู้ใดกล้าพังร้านข้าวันนี้!”

“ตัวข้าก็ยอมสละร้านนี้ ผู้ใดกล้าลงมือคนแรก ข้าจักให้ทั้งครอบครัวผู้นั้นไสหัวออกเมืองหลวงไปวันนี้เสีย!”

“พวกเจ้าอย่าลืมเล่า ป้ายที่ระลึกโรงเหยียนหลิงเป็นไทเฮาพระราชทาน ตัวข้าอยากเห็นนักว่าใครจักกล้าทำลาย!”

ฝูงชนมองหน้ากัน เพราะไม่มีใครกล้าลงมือเป็นคนแรก!

ไม่ว่าอย่างไรพระชายาอ๋องอี้ก็เป็นพระชายา ป้ายที่ระลึกโรงเหยียนหลิงก็เป็นของพระราชทานจากไทเฮา การทำลายป้ายของไทเฮาถือเป็นความผิดมหันต์!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา