ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 383

“เกิดอะไรขึ้น? เหตุใดจู่ ๆ ถึงรีบร้อนเช่นนี้?”

หลิงอวี๋เองก็เก็บความอยากรู้อยากเห็นไว้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว จึงเอ่ยถาม

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก… ข้าแค่อยากรู้ว่าข้าต้องใช้เวลารักษาอีกนานแค่ไหนถึงยืนได้?”

เซียวหลินเทียนเบือนหน้าหลบสายตาของหลิงอวี๋ พลางเอ่ยอย่างหงุดหงิด

“จักทำอันใดให้สำเร็จก็ต้องมีความอดทน!”

หลิงอวี๋เอ่ยปลอบใจ “ก่อนหน้านี้หม่อมฉันก็บอกท่านแล้วมิใช่หรือ? ว่าขาของท่าน...”

“เจ้าก็บอกมาว่านานแค่ไหน… หนึ่งเดือนหรือสองเดือน?”

เซียวหลินเทียนพูดตัดบทหลิงอวี๋อย่างไม่อดทน ด้วยน้ำเสียงหยาบกระด้าง

หลิงอวี๋ตะลึงกับการที่เขาตะคอกอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็มิได้คิดอะไรมาก คิดว่าเซียวหลินเทียนไปเจอเรื่องที่ไม่สบายใจมา ดังนั้นวันนี้จึงหงุดหงิด

“ฝังเข็มอีกสักสองสามครั้ง ก็น่าจะดีขึ้นแล้ว!”

หลิงอวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งพลางเอ่ย “หม่อมฉันจักเปลี่ยนตำรับโอสถให้ท่าน ทำร่วมกับการอาบน้ำสมุนไพรจักยิ่งได้ผลดี!”

“เช่นนั้นก็ฝังเข็มเลย! จัดการตำรับยาก่อน ข้าจักให้ลู่หนานไปเอาโอสถ!”

เมื่อเห็นว่าเซียวหลินเทียนร้อนใจถึงเพียงนี้ หลิงอวี๋จึงทำได้เพียงเขียนตำรับโอสถก่อน จากนั้นจึงหยิบเข็มเงินออกมา

เซียวหลินเทียนมิเอ่ยคำใดแล้วพับกางเกงขึ้นอย่างเงียบ ๆ

ครั้นหลิงอวี๋คุกเข่าลงไปฝังเข็มให้เขา พอสัมผัสกับผิวหนังของเขา เซียวหลินเทียนก็หันหน้าหนีโดยไม่รู้ตัว

หลิงอวี๋ตะลึงทันที จากนั้นก็ตะโกนอย่างประหลาดใจ

“เซียวหลินเทียน ท่านเห็นหรือไม่? ขาของท่านขยับได้แล้ว...”

“นี่พิสูจน์ว่าความสำเร็จอยู่มิไกลแล้ว...”

เซียวหลินเทียนก็เห็นเช่นกัน ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างตกใจ จริง ๆ เขาสามารถขยับเท้าได้เองแล้ว

เขาจับที่วางแขนของเก้าอี้ล้อไว้ทันที กำลังคิดจะลุกขึ้นยืน

แต่หลิงอวี๋จับเขาไว้ “ไม่… ไม่ได้ ขยับได้มิได้หมายความว่าลุกขึ้นยืนได้!”

“เซียวหลินเทียน ท่านต้องฟังหม่อมฉัน! กล้ามเนื้อและเส้นเลือดของท่านมิแข็งแรงพอ หากท่านยืนขึ้นทันทีเช่นนี้ กล้ามเนื้อและเส้นเลือดจะบาดเจ็บ… หากเป็นเช่นนั้นยุ่งแน่!”

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ ในดวงตามีประกายความสงสัย

หลิงอวี๋นั่งยอง ๆ ตรวจขาของเขา แต่ไม่พบอะไรผิดปกติ

“มา ขยับอีกหน่อย ให้หม่อมฉันสังเกตดู...”

คิดว่าตนเป็นสิ่งสกปรกที่ต้องหนีให้ไกลถึงเพียงนั้นเลยหรือ?

หลิงอวี๋นึกถึงคำพูดที่แม่นมลี่บอกขึ้นมาทันที… วันนี้พระชายาคังมาที่นี่!

หน้าอกของหลิงอวี๋แทบระเบิดด้วยความโกรธ!

จ้าวเจินเจินมา นี่ทำให้ความทรงจำของเซียวหลินเทียนต่อความรู้สึกในอดีตกลับมา ดังนั้นเขาจึงเกลียดตนที่เป็นคนบาปไปทำลายการแต่งงานของพวกเขาหรือ?

กลัวว่าแตะต้องหลิงอวี๋ ก็เหมือนแตะต้องสิ่งสกปรกหรือ?

มิน่าเซียวหลินเทียนถึงถามว่าจำเป็นต้องรักษาอีกกี่ครั้งอย่างรีบร้อน!

ที่แท้นี่ก็คือสาเหตุหลัก!

เขาไม่อยากให้นางสัมผัสร่างกายของเขาอีก!

หลิงอวี๋คิดได้ จึงหันหลังไปทันที

ให้ตายเถอะ ได้ประโยชน์แล้วถีบหัวส่งก็ต้องไม่ใช่เช่นนี้นะ!

ครั้นชีวิตของเซียวหลินเทียนแขวนอยู่บนด้าย นางเย็บแผลช่วยชีวิตเขา ตอนนั้นเหตุใดถึงมิรังเกียจนางเล่า?

ตอนนี้ดีแล้ว มิต้องการนางแล้ว พอเจอคนรักเก่า ก็มิไว้หน้านางเลยหรือ?