ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 398

จ้าวซวนพูดหน้าเจื่อน ๆ “เช่นนั้นเมื่อพระชายาตื่นเจ้าก็ถ่ายทอดคำพูดข้าด้วย ขอให้พระชายาไปเรือนริมวารี!”

หลิงซวนปิดประตูไม่กล่าวคำ ปล่อยให้จ้าวซวนรู้สึกอักอ่วนกว่าเดิม

ขณะที่หลิงซินกำลังดูแลรอยแส้ของหลิงอวี๋ หลิงซวนก็ได้เข้าห้องไปแจ้งให้หลิงอวี๋ทราบ

เมื่อเห็นรอยแส้มากรอย หลิงซินพลันน้ำตาคลอ

คราก่อนคุณหนูถูกท่านอ๋องหวดแส้ นางยังนึกว่า ยามนี้คุณหนูเข้มแข็งแล้วคงมิถูกหวดอีก ไฉนจะคิดว่าจะโดนหวดอีกอย่างน่าเวทนา!

หลิงซวนมองหลิงอวี๋เซื่องซึมพลางเล่าเรื่องที่จ้าวซวนมา

หลิงอวี๋ได้สติหน่อย ๆ กล่าวเฉยชา “เจ้าทำถูกต้อง หนหน้าก็ทำเช่นนี้ต่อ!”

“คนของตำหนักอ๋องอี้เป็นบ้ากระไร คิดว่าตัวข้าเป็นสุนัขรึ? จะเรียกก็เรียก จะไล่ก็ไล่!”

“หลิงซวน อีกหน่อยแอบเอาตั๋วเงินสองหมื่นตำลึงไปให้พี่ใหญ่ปี้เสีย เขาจะได้ส่งให้เหล่าสหายของเขา!”

เมื่อคืนเคราะห์ดีที่ได้ปี้ไห่เฟิงหาคนพวกนั้นมา มิเช่นนั้นคงช่วยท่านกวนเอ้อร์มิได้แน่!

จากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ หลิงอวี๋มองขาดว่า ในภายภาคหน้ามิอาจคาดหวังเซียวหลินเทียนได้อีก นางต้องมีเส้นสายเป็นของตน

เหล่าสหายของปี้ไห่เฟิงต่างมีฝีมิเก่งกาจ หลิงอวี๋อยากจะคบหากับพวกเขา

“หลิงซวน เจ้าเอาโอสถบำรุงร่างกายและโฉนดที่ดินพวกนั้นส่งเข้าวังหลวงถวายไทเฮาเสีย!”

หลิงอวี๋จะเก็บโฉนดที่ดินพวกนี้ไว้หาเรื่องใส่ตัวเองมิได้ จึงเอาโฉนดส่งให้หลิงซวน

“เจ้านำเรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลกวนเมื่อคืนทูลไทเฮาด้วย… บอกแค่ว่าเป็นท่านกวนเอ้อร์ฝากข้าถ่ายทอด!”

“และเรื่องที่กวนอิ่งสั่งคนพวกนั้นกระทำต่อฮูหยินกวนเอ้อร์ เจ้าล้วนทูลให้ไทเฮาฟังอย่างละเอียด!”

หลิงอวี๋ยิ้มหยัน กวนอิ่งคิดว่าทำแบบนี้จะออกเรือนกับองค์ชายคังได้งั้นหรือ?

นางต้องบอกให้ไทเฮารู้ว่ากวนอิ่งเป็นคนเช่นไร!

นางจักทำให้กวนอิ่งไร้ที่พึ่ง!

ครอบครัวของท่านกวนเอ้อร์ตายอย่างน่าสังเวช แถมยังเรื่องที่ตนถูกหวดแส้อีก นางมิหยุดง่าย ๆ หรอก หนี้ก้อนนี้นางหมายให้กวนอิ่งชดใช้ด้วยเลือด!

“เจ้าค่ะ!”

หลิงซวนรับโฉนดที่มาดินซ่อนไว้ในอกพลางออกประตูเงียบงัน เพื่อไปทำภารกิจที่หลิงอวี๋มอบหมายแก่นางให้สำเร็จ

“เถาจื่อ สุ่ยหลิง พวกเจ้าไปพักเถอะ! หลิงซินเฝ้าประตูไว้ ไม่ว่าผู้ใดมาก็มิให้เข้าพบ!”

หลิงอวี๋สั่งเสร็จก็เอนนอนลง

เมื่อหลับตาในหัวหลิงอวี๋จะปรากฏฉากตายอันน่าสังเวชของฮูหยินกวนเอ้อร์ มันหนักอึ้งในหัวใจนางจนทุกข์

ต้องทำอย่างไรให้กวนอิ่งได้ชดใช้?

และทั้งคู่ก็เริ่มมีกำลังวังชามากขึ้น

หลังหลิงอวี๋พักไปสองวันรอให้แผลปิด ถึงย่างกรายออกเรือนบุหงา

สองวันมานี้หลิงอวี๋ได้รู้เหตุการณ์ต่อมาของตระกูลกวนจากเกิ่งเสี่ยวหาวแล้ว

เป็นดังที่หลิงอวี๋คาด ท่านกวนต้ากับฮูหยินใหญ่กวนสิ้นแล้วจริง ต่างถูกเผาตายในวัดประจำตระกูล

ข่าวลือที่แพร่กระจายข้างนอกอ้างว่าทั้งคู่มิระวังทำตะเกียงน้ำมันล้ม ครั้นพบเข้าก็ไม่ทันกาลถูกเผาสิ้นทั้งเป็นเสียแล้ว

ส่วนเรื่องถูกไฟเผาตายจริงหรือเปล่า…

นอกจากคนของตระกูลกวนแล้วก็ไม่มีใครสนใจอีก

ท่านกวนเอ้อร์ส่งคนไปประกาศว่าฮูหยินตนเป็นโรคร้ายตายเฉียบพลัน โดยแบกโลงศพกลับไปฝังที่บ้านเกิดแล้วก็หายไปไร้ร่องรอย

เมื่อกวนอิ่งกับกวนซินมั่นใจว่าท่านกวนเอ้อร์ไปแล้ว พลันรีบกลับไปสืบทอดคฤหาสน์ตระกูลกวน และจัดงานศพให้พ่อแม่พลางถือโอกาสรับช่วงต่อร้านค้าทั้งหมดของตระกูลกวนด้วย

เมื่อหลิงอวี๋ได้ยินข่าวนี้ก็ยิ้มเยาะ เพราะไทเฮานำโฉนดคฤหาสน์ตระกูลกวนและโฉนดที่ดินทั้งหมดถวายองค์จักรพรรดิแล้ว

ทว่าองค์จักรพรรดิมิได้ประกาศเป็นทางการ จักรพรรดิอู่อันกำลังเล่นลูกไม้อันใด?

ใช่ประสงค์ยืมสิ่งนี้หยั่งเชิงความทะเยอทะยานขององค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังหรือไม่?