ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 421

แม่ทัพเฉินมองเซียวหลินเทียนจากไปอย่างขุ่นเคือง พลางสับสนเล็กน้อย

พระชายาอ๋องอี้ไม่เจอกับท่านอ๋องอี้แค่ไม่กี่วัน ไฉนกลายเป็นคนแปลกหน้ากันเสียแล้วเล่า?

“แม่ทัพดฉิน เราค่อยคุยเหตุการณ์ภายในกันทีหลัง ข้าขอตรวจศพหลิงผิงอีกสักหน่อยได้หรือไม่?”

หลิงอวี๋ถามหยั่งเชิง

โชคดีที่แม่ทัพเฉินเข้าใจหลิงอวี๋อย่างเที่ยงแท้ จึงมิสงสัยหลิงอวี๋เพียงเพราะคำพูดของหลิงหลาน

เขาผงกศีรษะ

หลิงอวี๋หยิบถุงมือมาสวม พลางก้มตัวนั่งยองตรวจสอบศพหลิงผิง

บนร่างศพมีแผลจากมีดดกดื่นอยู่จริง ๆ ดูคล้ายว่าหลิงผิงรับความทรมานมากก่อนตาย

หลิงอวี๋ตรวจมือของนางอีกรอบ นิ้วหลิงผิงถูกคนหักหลายนิ้วอย่างสยด!

เพราะมีประสงค์บีบถามข้อมูลภายในจากปากหลิงผิงหรือไม่ จึงลงโทษทารุณเช่นนี้?

หลิงอวี๋ขบคิดพลาง ตรวจสอบต่อพลาง นางนึกถึงนิสัยหลิงผิงเรื่องที่ชอบซ่อนตั๋วเงินในซอกเสื้อก็พลันคลำเสื้อของนาง

นางคลำทุกซอกทุกมุมหนึ่งรอบ แล้วหลิงอวี๋ก็คลำเจอตั๋วเงินใบหนึ่งในรอยปะปากกระบอกแขนเสื้อของหลิงผิง

เมื่อแม่ทัพเฉินเดินมาแล้วพบว่าคือตั๋วเงินห้าร้อยตำลึงก็ตื่นตระหนก เขาพลันส่ายศีรษะ

“นางหนูคนนี้ค่อนข้างมีเงินทีเดียว มีเงินห้าร้อยตำลึงแต่กลับจน! หรือว่า…”

เขาไม่รู้ว่าควรอธิบายอย่างไรแล้ว!”

หลิงอวี๋ตรวจใหม่อีกครั้ง แต่พอตรวจรอยปะทั้งหมดในคราวนี้เสร็จก็ไม่พบสิ่งใดเพิ่ม

นางลุกขึ้นอย่างท้อใจ และให้ผู้ชันสูตรศพขนย้ายศพไป

“แม่ทัพเฉิน เราหาสักที่คุยกันเถอะ!”

หลิงอวี๋มองเลือดที่นองพื้นพลันนึกถึงฉากที่หลิงผิงบอกว่า หลานฮุ่ยจวนถูกตีแท้งลูกจนนางอยู่ต่อไม่ไหวจริง ๆ

ครั้นตามแม่ทัพเฉินกลับถึงศาลาว่าการนครหลวง หลิงอวี๋กล่าวอย่างตรงประเด็นไม่อ้อมค้อม

หลิงผิงตายแล้ว ไร้พยานสิ้นหลักฐาน เขาไปสืบสวนฮูหยินของหลิงเสียงเซิงกับชิวเหวินซวงเพื่อนางรับใช้คนเดียวก็ตรวจไม่พบอะไรเลย!

อีกอย่างท่านอดีตเสนาบดีคือคนที่เขาเคารพ เขาไม่อยากให้ครอบครัวของท่านอดีตเสนาบดีถูกคนวิพากษ์วิจารณ์เพราะเรื่องนี้

“แม่ทัพเฉิน ให้ข้าจัดการเรื่องนี้เถอะ! ข้าจักสืบให้เจอว่าผู้ใดฆ่าหลิงผิงจงได้!”

หลิงอวี๋หวังว่าแม่ทัพเฉินจะให้เกียรตินี้แก่ตน

แม่ทัพเฉินผงกศีรษะ “ย่อมได้ พระชายาอ๋องอี้ ทำตามที่ท่านกล่าว! ข้าจักจัดการเรื่องมีดผ่าตัดให้ท่านเอง!”

หลิงอวี๋ขอบใจแม่ทัพเฉิน จากนั้นพาหลิงซวนกันเถาจื่อกลับตำหนัก

หลิงซวนกล่าววิตกว่า “เป็นผู้ใดกันแน่เจ้าคะ? บังอาจขโมยมีดผ่าตัดมาใส่ร้ายอาจารย์…”

“โชคดีที่แม่ทัพเฉินเชื่ออาจารย์ มิเช่นนั้นท่านคงถูกจับเข้าคุกแล้วเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋ยิ้มขมขื่น “เจ้าคิดว่าเรื่องนี้จบลงแล้วรึ? ชิวเหวินซวงกับหลิงหลานมาแฉข้า เพียงแค่อยากให้แม่ทัพเฉินสงสัยข้าอย่างเดียวหรือไร?”