ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 424

เมื่อหลิงหลานได้ยินใจก็เต้นรัว พลันเอ่ยอย่างร้อนใจ

“นี่เพิ่งออกใหม่ เจ้ามิเคยดมก็ช่างปกตินัก!”

“องครักษ์จ้าว พระชายาพึ่งแค่หลักฐานแป้งหอมกล่องเดียวว่าข้าขโมยมาจากเรือนบุหงามิได้หนาเจ้าคะ!”

“แป้งชนิดนี้มีขายทั้งถนนหลักและตรอกเล็กซอยน้อย บางทีข้ากับน้องสาวผู้นี้อาจมิได้ซื้อจากร้านเดียวกัน!”

เมื่อหลิงอวี๋เห็นหลิงหลานยังดื้อดึงยิ่งนัก จึงยิ้มเย็นชาพลางกล่าว

“ข้าขอบอกเจ้าตรง ๆ! มิว่าผู้ใดในเมืองหลวงก็ขายแป้งหอมชนิดนี้ให้เจ้ามิได้ทั้งนั้น…”

“เพราะ… นี่คือสิ่งที่อาจารย์ข้าทำขึ้นมาเอง!”

ในที่สุดหลิงซวนก็สบโอกาสพูดแล้ว นางยิ้มเอ่ยอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง

“อาจารย์ข้ามิชอบแป้งหอมเหล่านั้นที่ขายในเมืองหลวง เพราะกลิ่นฉุนและหยาบ ทาบนหน้าแล้วคล้ายผีกองกอย พวกเราเลยทำแป้งหอมกันเอง!”

หลิงหลานผงะไปฉับพลัน ทว่ายังเถียงว่า “พวกเจ้าเป็นพวกเดียวกัน ต้องช่วยนางพูดเป็นธรรมดา!”

หลิงซวนมิพูดเหลวไหลต่อ เอ่ยตรงไปตรงมาว่า “หลิงซวน เอาจานมาหลาย ๆ ใบ!”

หลิงซวนรุดเข้าไปเอาจานออกมาหลายใบ

หลิงอวี๋ให้จ้าวซวนเทแป้งหอมลงจานสามชนิด นางหยิบขวดเล็ก ๆ มาหยดลงในแป้งหอมสองสามหยด

ผ่านไปครู่เดียว แป้งหอมที่นางรับใช้น้อยนำมาก็แปรเปลี่ยนเป็นสีฟ้า

ทว่าแป้งหอมของหลิงอวี๋กับหลิงหลานมิเปลี่ยนสีเลยสักนิด

“องครักษ์จ้าว เจ้าสามารถเอายาน้ำขวดนี้ของข้าไปทดลองกับแป้งหอมของคนอื่นอีกได้… แป้งหอมร้อยละเก้าสิบในเมืองหลวงล้วนเปลี่ยนเป็นสีฟ้า!”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างเย็นชา “นั่นเป็นเพราะพวกเขาใส่ตะกั่วและปรอทในแป้งหอม! แป้งที่ตัวข้าทำขึ้นเองมิเปลี่ยนสี เพราะข้ามิได้ใส่ของพวกนั้น!”

“การใช้ของชนิดนั้นเป็นเวลานานจักทำให้ผิวระคายเคือง เกิดความเสียหายของผิว และยังสะสมในร่างกาย ส่งผลให้เกิดผลข้างเคียงต่าง ๆ ต่อสุขภาพ!”

“สำคัญที่สุดคือ ทำลายเส้นประสาท เช่น นอนมิหลับ อ่อนเพลีย ความจำมิดีและอื่น ๆ!”

ครั้นหลิงอวี๋พูดถึงตรงนี้ก็ชี้ยังป้าวัยสี่สิบกว่าคนหนึ่ง

“หลิงหลานรู้ที่อยู่ของหลิงผิง… ถูกต้อง บนตัวหลิงผิงยังมีตั๋วเงิน ต้องเป็นนางกับหลิงผิงร่วมมือกันขโมยตั๋วเงินของตัวข้าเป็นแน่ และพอแบ่งเงินมิเท่ากันนางจึงฆ่าหลิงผิงเสีย…”

ตุ้บ…

หลิงหลานยิ่งฟังยิ่งหวาดกลัวขึ้นเรื่อย ๆ พลันคุกเข่าให้หลิงอวี๋ฉับไว

“พระชายา บ่าวมิได้ฆ่าหลิงผิง! ไม่มีเรื่องเช่นนี้…”

“บ่าวผิดไปแล้ว บ่าวแอบเข้าเรือนบุหงาขโมยแป้งหอมของท่าน!”

“แต่บ่าวขอสาบานว่าบ่าวมิได้ขโมยมีดผ่าตัดจริง ๆ! และยิ่งมิได้ฆ่าหลิงผิงเจ้าค่ะ!”

หลิงหลานกลัวจนทั่วร่างสั่นเทิ้ม พูดทั้งร่ำไห้ “บ่าวแค่อยากกลับเรือนบุหงา พระชายามิยินยอมจึงโกรธแค้นท่านเล็กน้อยเจ้าค่ะ!”

“วาจาเมื่อครู่เป็นบ่าวพูดเหลวไหลเองเจ้าค่ะ! บ่าวจักตบปากตัวเอง พระชายาโปรดให้อภัยเถิดเจ้าค่ะ!”

ขณะหลิงหลานกล่าวก็เริ่มง้างมือตบหน้าตัวเองซ้ายขวา…

กลยุทธ์จูงแพะติดมือ (顺手牵羊) หมายถึง กลยุทธ์ที่มีความหมายถึงการใช้ความประมาทเลินเล่อของศัตรูเพียงเล็กน้อยให้เป็นประโยชน์ เมื่อพบเห็นโอกาสให้รีบฉกฉวยมาเป็นของตน แม้จะเป็นเพียงชัยชนะที่เล็กน้อยก็ตาม