ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 452

“ข้ากำลังช่วยเจ้าสมมุติฐานว่าอาจเกิดอันใดขึ้น…”

หลิงอวี๋กล่าวอย่างใจเย็น “ข้าขอถามเจ้า หากเจ้าแย้งข้าชนะเจ้าก็ไปฟ้อง! แต่หากมิชนะเจ้าก็ต้องเชื่อฟังข้า!”

“ถึงท่านถาม! ข้าก็มิเชื่อว่าบนแผ่นดินนี้จักไร้ซึ่งความยุติธรรม!”

เกิ่งเสี่ยวหาวกล่าวเคืองขุ่น

“ดี สมมติว่าข้าคือเถ้าแก่เซี่ย แล้วเจ้าว่าข้าสมคบคิดกับจ้าวเฉียงฮั๋ว…”

“เช่นนั้นข้าจักบอกว่า เจ้าบังคับข้าขายหอริมธาราให้เจ้า พอข้ามิขายเจ้าจึงมีใจโกรธแค้น แล้วใส่ไคล้ข้า!”

“เกิ่งเสี่ยวหาว เจ้าจักแก้ตัวเช่นไร?”

เกิ่งเสี่ยวหาวตะลึงตาค้างกะทันหัน ความคิดของเขามิซับซ้อน แถมยังมิเคยประสบเรื่องไร้สัจจะเช่นนี้มาก่อน!

“เสี่ยวหาว… นี่ยังง่ายนัก… หากจ้าวเฉียงฮั๋วหมายคิดร้ายกับเจ้าจริง ๆ อาจอ้างว่าเจ้าปลอมแปลงโฉนดที่ดินกับหนังสือทางการ…”

เมื่อหลิงอวี๋พูดถึงจุดนี้ หัวใจก็สั่นสะท้านพลางถาม “หนังสือราชการล่ะ? เจ้าเมืองซุนได้อ่านหนังสือราชการหรือยัง? หนังสือเป็นของจริงหรือไม่?”

เกิ่งเสี่ยวหาวตอบเคียดแค้น “เจ้าเมืองซุนเอาหนังสือราชการไปแล้ว เขาอ้างว่าเป็นของปลอม! เกรงว่าหากอยู่ในมือข้าข้าจักนำไปหลอกคนอื่น จึงยึดไปแล้ว!”

หลิงอวี๋มองค้อนใส่เกิ่งเสี่ยวหาว หลักฐานก็ถูกเอาไปสิ้นยังจะฟ้องคดีชนะได้หรือไร?

“องครักษ์จ้าว หรือว่าเจ้าเมืองซุนผู้นี้คือคนขององค์ชายคัง?”

หลิงอวี๋ถาม

จ้าวซวนเหลือบมองเซียวหลินเทียน เพื่อให้เขาคลี่คลายความสัมพันธ์กับหลิงอวี๋ พลันเป็นฝ่ายกล่าวก่อน

“เจ้าเมืองซุนมิใช่คนขององค์ชายคัง เขาเป็นคนของจ้าวฮุยอัครเสนาบดีฝ่ายซ้าย! จ้าวฮุยเลื่อนตำแหน่งของเขาจากในท้องถิ่นเป็นเจ้าเมืองแห่งเมืองหลวง!”

เมื่อเกิ่งเสี่ยวหาวได้ฟังก็ยิ่งร้อนใจ เขามองเซียวหลินเทียน ก็พลันนึกถึงเหตุการณ์ที่จ้าวเจินเจินวางแผนใส่เซียวหลินเทียนในวันนั้น!

จ้าวเจินเจินผู้นี้ก็มิใช่บุตรีของจ้าวฮุยหรอกหรือ? และจ้าวเฉียงฮั๋วก็คือหลานชายของจ้าวฮุย!

ครอบครัวนี้ไม่มีผู้ใดดีสักคน แต่เซียวหลินเทียนกลับยังปกป้องจ้าวเจินเจินเสียอย่างนั้น!

“ท่านพี่ หรือว่าข้าจะทนไปแบบเงียบ ๆ ดี?”

วาจาไล่คนอ้อม ๆ เช่นนี้เซียวหลินเทียนฟังออก

เขายิ้มอ่อน ๆ พลางผงกศีรษะกล่าวคำ “จ้าวซวน เช่นนั้นเราไปเถอะ!”

อย่างไรเสียเซียวหลินเทียนก็คือท่านอ๋อง เขาก็ถือตัวเช่นกัน ผู้อื่นมิเต็มใจให้ตนช่วยเหลือ ไฉนต้องไปรบเร้าจะช่วยด้วยเล่า!

หลิงอวี๋มองเซียวหลินเทียนพาจ้าวซวนกลับไปแล้ว ก็พลันขมวดคิ้วมองทางเกิ่งเสี่ยวหาว

“เจ้ามีอันใดขัดแย้งกับเซียวหลินเทียนหรือ? ช่างเป็นเรื่องดีนักที่เขาจักช่วย! เหตุใดเจ้าจึงไล่เขาไป?”

เกิ่งเสี่ยวหาวหัวเราะเยาะ “เซียวหลินเทียนช่วยได้หรือ? ช่างน่าขัน… ข้ากลัวท่านอ๋องจักกลับลำทรยศพวกเราทั้งคู่น่ะสิ!”

“ท่านพี่… ท่านมิรู้… เรื่องที่ศาลารงรองในวันนั้น!”

เกิ่งเสี่ยวหาวเล่าเหตุการณ์ที่ศาลารงรองว่าเห็นเซียวหลินเทียนปกป้องจ้าวเจินเจินในวันนั้น

เกิ่งเสี่ยวหาวปิดท้ายด้วยการยิ้มหยันกล่าวว่า “เห็นชัดว่าจ้าวเจินเจินวางแผนใส่เซียวหลินเทียน! แต่เซียวหลินเทียนกลับยอมทำร้ายตัวเอง กระทั่งเรื่องวางยายังผลักให้กวนอิ่ง! มิบอกว่าเป็นจ้าวเจินเจิน!”

“จ้าวเฉียงฮั๋วเป็นลูกผู้พี่ของจ้าวเจินเจิน! เมื่อกี้ท่านเพิ่งบอกว่ามีวิธีชำระจ้าวเฉียงฮั๋ว ข้าพะวงว่าเซียวหลินเทียนจักทรยศแผนของท่านเพื่อเอาใจจ้าวเจินเจิน!”