ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 475

“ว่ากระไรนะ?”

จ้าวเจินเจินเบิกตาโพลงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“พระชายา เรื่องจริงหนาเจ้าคะ! โรคที่ยากจะเอ่ยถึงเช่นนี้ กวนอิ่งมิกล้าไปหาหมออย่างเปิดเผย จึงต้องหาหมออย่างเงียบ ๆ เจ้าค่ะ!”

“ข้าใช้ความพยายามอย่างหนักเลยกว่าจะสืบมาได้!”

คนสนิทเอ่ย “พระชายา ลองคิดดูเถิดเจ้าค่ะ ฝ่ายกวนอิ่งมักจะพาผู้คุ้มกันเหล่านั้นมาด้วยเสมอ บุรุษสตรีอยู่ลำพัง อะไรก็เกิดขึ้นได้หนาเจ้าคะ!”

“นางเองก็เปิดหอนางโลมด้วย การติดโรคเช่นนั้นเป็นเรื่องที่ปกตินักเจ้าค่ะ!”

จ้าวเจินเจินยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกรังเกียจ โชคดีที่เมื่อกวนอิ่งเข้ามาในตำหนักองค์ชายคัง ตนก็กลับบ้านพ่อแม่!

มิฉะนั้นหากองค์ชายคังไปสัมผัสกวนอิ่งแล้วมาสัมผัสตนอีก เช่นนั้นจะมิแพร่เชื้อให้ตนเองหรือ?

“พระชายา กวนอิ่งก็แค่คนสารเลวใจง่ายเจ้าค่ะ!”

“ได้ยินมาว่ากวนอิ่งบอกผู้คุ้มกันด้วยว่า องค์ชายเว่ยมิได้เรื่อง เวลาน้อยเกินไป มิสมกับเป็นชายชาตรี! ด้วยเหตุนี้นางจึงแต่งงานกับองค์ชายของเราเจ้าค่ะ!”

“พอแล้ว! มิต้องพูดแล้ว!”

จ้าวเจินเจินทนฟังไม่ไหวแล้ว เรื่องเยี่ยงนี้ยังมีหน้าไปพูดกับคนนอกอีก กวนอิ่งนี่ช่างสารเลวนัก!

เลวเสียจนเลวไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว!

จ้าวเจินเจินเอ่ยถาม “องค์ชายทรงทราบเรื่องนี้หรือไม่?”

คนสนิทเอ่ย “มิรู้เจ้าค่ะ! กวนอิ่งพบหมออย่างเงียบ ๆ! องค์ชายเองก็พบหมออย่างเงียบ ๆ เช่นกัน! คาดว่าองค์ชายคงยังมิรู้ว่ากวนอิ่งเอาเชื้อนี้มาแพร่ให้เขา!”

จ้าวเจินเจินใจสั่น คิดวิธีจัดการกับกวนอิ่งได้ทันที

“กระจายสิ่งที่กวนอิ่งวิจารณ์องค์ชายเว่ยออกไป! จากนั้นกระจายเรื่องกวนอิ่งคลุกคลีกับผู้คุ้มกันออกไปด้วย!”

กวนอิ่ง หากครั้งนี้เจ้ามิตาย ข้าจักยอมใช้แซ่ของเจ้าเลย!

เพียงคืนเดียว ข่าวลือนี้ก็แพร่สะพัดออกไปจนทั่วแล้ว

เมื่อองค์ชายเว่ยเซียวหลินเยี่ยนได้ยินคนของเขารายงานเรื่องข่าวลือนี้ ก็โกรธจนพังข้าวของในเรือน

“กวนอิ่ง นางสารเลวนี่… นางกล้าว่าข้ามิใช่ชายชาตรี! อ๊าก… ข้าจักฆ่านาง!”

องค์ชายเว่ยคิดดูก็ว่าจริงตามนั้น หากเรื่องนี้ใหญ่โตขึ้นมามันจะแย่กับตนจริง ๆ!

“เช่นนั้นก็เอาแต่ของมีค่า...”

องค์ชายเว่ยออกคำสั่ง เมื่อถึงเวลากลางดึก หัวหน้าองครักษ์ขององค์ชายเว่ยก็พาคนไปที่ร้านของตระกูลกวนอย่างเงียบ ๆ

แต่กระทั่งพวกเขาเข้าไป ก็พบว่าร้านของตระกูลกวนถูกรื้อค้น ของมีค่าทั้งหมดก็หายไปแล้ว!

หัวหน้าองครักษ์พาคนไปร้านอื่นก็พบว่าเหมือนกัน!

หลังจากไปหลายร้านติดต่อกัน พวกเขาตามหลังคนอื่นทั้งหมดเลย

หัวหน้าองครักษ์ตกใจมาก รีบวิ่งไปรายงานต่อองค์ชายเว่ยโดยมิสนใจว่าเป็นเวลากลางดึกและองค์ชายเว่ยจะยังนอนหลับอยู่

องค์ชายเว่ยถูกปลุกให้ตื่นจากการหลับใหล ได้ฟังเรื่องเป็นเช่นนั้นโกรธมาก “ผู้ใดมันทำ? กล้าแย่งปล้นเงินของข้าไปรึ?”

หัวหน้าองครักษ์ก็รู้สึกสงสัยเช่นกัน “องค์ชาย... กระหม่อมสงสัยว่ามีหนอนบ่อนไส้พ่ะย่ะค่ะ!”

“มิฉะนั้นหามีผู้ใดรู้ไม่ว่าเราคิดไปปล้นของตระกูลกวนกลางดึก แล้วพวกมันจะแซงหน้าเราไปได้เยี่ยงไรเล่า?”