ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 481

“คุณหนู ท่านห้ามขยับเป็นอันขาดนะเจ้าคะ!”

“คราวนี้จะหนีราบรื่นหรือไม่ขึ้นอยู่ที่คุณหนูแล้วเจ้าค่ะ!”

ชุ่ยเอ๋อร์คลุมใบผักเน่าบนศีรษะกวนอิ่งเล็กน้อย

กวนอิ่งทั้งโกรธและร้อนใจ คิดแค่ว่าตัวเองไม่เคยจนตรอกขนาดนี้มาก่อน

ทว่าเพื่อความอยู่รอด นางทำได้แต่อดทน!

ชุ่ยเอ๋อร์ปิดฝาถัง แล้วรีบกลับไป

ต่อแต่นี้ไปไม่เกี่ยวอะไรกับนางแล้ว นางแค่ต้องรอปะปนออกตำหนักองค์ชายคังกับคนรับใช้ที่ไปซื้อกับข้าวในวันพรุ่งเท่านั้น!

จากนั้นก็โบยบินไปไกล ๆ!

ชุ่ยเอ๋อร์ซ่อนเงินพันตำลึงไว้ในอก อีกทั้งคลำหาอาภรณ์มีราคาในห้องกวนอิ่งมาซุกในเสื้อผ้าหลายชิ้น

พระชายาอ๋องอี้บอกว่าเงินที่กวนอิ่งดูแลล้วนเป็นของตน นางจะเอาทรัพย์สมบัติของกวนอิ่งไปเท่าใดย่อมได้!

ชุ่ยเอ๋อร์ไม่ละอายที่ทรยศกวนอิ่งเลยสักกระผีก แต่กลับตื่นเต้นไม่หยุดที่ได้คิดบัญชีกวนอิ่ง

คุณหนูใหญ่กวนผู้นี้ นางช่างสุดจะทนมาตั้งนานแล้ว!

ตนติดตามนางหลายปีปานนี้ อย่าว่าแต่มิได้ส่วนดีสักเท่าไรเลย กลับกันต้องรับความทรมานอันมากล้นด้วยซ้ำ!

ตอนกวนอิ่งยังเป็นคุณหนูใหญ่ผู้เลื่องลือก็มักตีและด่านางตลอด

บัดนี้หลังนางกลายเป็นอนุแห่งตำหนักองค์ชายคังก็มิได้สำรวมอารมณ์เหมือนเดิม อยากตีนางก็ตีอยากด่านางก็ด่า!

การติดตามเจ้านายโง่เขลาและหยาบช้าอย่างนี้จะไปมีอนาคตที่ไหนกันเล่า?

นางยังอยู่วัยแรกรุ่น ไยต้องถูกฝังทั้งเป็นในตำหนักองค์ชายคังตามกวนอิ่งด้วย!

ทว่ากวนอิ่งกลับไม่คิดฝันว่าชุ่ยเอ๋อร์ที่นางไว้ใจได้ทรยศนางเข้าแล้ว

นางขดตัวอยู่ในถังขยะที่ทั้งเหม็นทั้งสกปรก แถมยังคงเพ้อฝัน

เมื่อนางหนีออกตำหนักองค์ชายคังพร้อมกับทรัพย์สมบัติของตน นางก็จะไปขอพึ่งพิงองค์ชายเว่ย

กวนอิ่งยังเชื่อในสัจธรรมที่ว่ามีเงินคือผู้มากอำนาจ!

เนื่องนางมิเชื่อว่าองค์ชายเว่ยจะไม่คิดเปลี่ยนใจกับโฉนดที่ดินที่ตนส่งให้เขามากเพียงนั้น!

รอเมื่อมัดใจองค์ชายเว่ยสำเร็จ นางจะคิดบัญชีกับเซียวหลินอี้เรื่องที่ตนถูกตีในวันนี้แน่!

……

ยามฟ้าสาง

รอยยิ้มบนหน้ากวนอิ่งพลันแข็งค้างในพริบตา นางมองไม่ผิดใช่ไหม?

นั่นคือกวนผิง… และหลิงอวี๋!

กวนอิ่งมองทั้งสองคนนั้นอย่างตกใจ นี่นางกำลังฝันอยู่แน่ ๆ!

นางกำลังฝันอยู่แน่ ๆ!

“อาจารย์ คุณหนูใหญ่กวนเซ่อไปแล้วหรือไม่? ท่านดูสีหน้านางสิ มีอันใดต่างกับคนโง่กัน!”

หลิงซวนอดพูดถากถางไม่ได้

“คงจะมีความสุขเกินไปกระมัง!”

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะ “คิดว่าพวกเราช่วยออกมาแล้วจะยังเป็นคุณหนูใหญ่กวนได้ต่อไปอีกรึ!”

“อ้อ… คงจะมีความสุขเกินไปจริง ๆ แหละนั่น อย่างไรเสียก็ได้รับความโปรดปรานจากองค์ชายคังมากป่านนั้น รักจนถูกหวดหลายสิบแส้!”

“แหวะ… อาจารย์ นางเหม็นนักเจ้าค่ะ! ไม่ต่างกับคลานออกมาจากบ่อส้วม!”

หลิงซวนกล่าวเย้ยอย่างย่ามใจ

ในที่สุดกวนอิ่งก็กลับมามีสติโดยตระหนักได้ว่าตนถูกนางรับใช้ที่ไว้ใจคิดบัญชีเสียแล้ว!