ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 480

กวนอิ่งจ้องเซียวหลินอี้นิ่ง​ พลางเอ่ยเสียงเรียบ

“องค์ชายอยากฆ่าก็ฆ่าหม่อมฉันเถิด! ถึงอย่างไรก็เป็นไปตามเงื่อนไขนี้… รอให้หม่อมฉันหายจากอาการบาดเจ็บ​ แล้วองค์ชายปล่อยหม่อมฉันไป​ หม่อมฉันก็จะมอบโฉนดที่ดินให้เพคะ!”

“มิฉะนั้น… ไม่ช้าก็เร็วถึงอย่างไรหม่อมฉันก็ต้องตายด้วยน้ำมือขององค์ชายอยู่ดี เหตุใดหม่อมฉันต้องเอาเปรียบองค์ชายด้วยเล่าเพคะ? ”

เซียวหลินอี้จ้องกวนอิ่ง มองออกเลยว่านี่คือขอบเขตต่ำสุดของกวนอิ่งแล้ว

“หึ!”

เซียวหลินอี้ทิ้งกวนอิ่ง​ พลางยืดตัวตรง

นังสารเลว​ ข้าจักให้เจ้ามีชีวิตอยู่อีกสองวันแล้วกัน!

รอให้ข้าได้โฉนดที่ดินที่เหลืออยู่ก่อนเถิด ข้าจะบีบคอเจ้าให้ตายด้วยมือของข้าเอง!

......

กวนอิ่งนอนอยู่คืนหนึ่ง ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามิสามารถอยู่ในตำหนักองค์ชายคังได้แล้ว บัดนี้เซียวหลินอี้โหดเหี้ยมกับนางมาก!

รอเขาได้โฉนดที่ดินแล้ว​ เขาจะยังให้ตนอยู่ดีมีสุขหรือ?

“ชุ่ยเอ๋อร์ ข้าอยากหนี ติดต่อกับผู้คุ้มกันของข้าได้หรือไม่?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ชุ่ยเอ๋อร์ก็กระซิบ “คุณหนู องค์ชายให้ผู้คุ้มกันทั้งหมดไปอยู่ในกองกำลังของเขาแล้ว​ พวกเรามิเหลือผู้ใดที่ใช้ได้แล้วเจ้าค่ะ!”

กวนอิ่งหมดหวังทันที “หรือว่าข้าต้องรอความตายอยู่ที่นี่?”

ชุ่ยเอ๋อร์กลอกตา​ พลางเอ่ยเสียงต่ำ “คุณหนู หากอยากหนีก็หาใช่ว่าจะเป็นไปมิได้เจ้าค่ะ!”

“บ่าวคุ้นเคยกับป้าจางที่ทำความสะอาดอยู่ในตำหนักมาก ขอเพียงให้ผลประโยชน์แก่นาง​ แล้วซ่อนตัวอยู่ในถังทำความสะอาด ก็จะสามารถหลบหนีได้!”

กวนอิ่งขมวดคิ้วอย่างรังเกียจ ถังทำความสะอาดหรือ?

จะต้องสกปรกและเหม็นขนาดไหน!

“คุณหนู อย่ารังเกียจเลยเจ้าค่ะ องค์ชายคังผู้นี้มิใช่คนดี! หากอยู่ที่นี่อีกต่อไป ชีวิตจักหาไม่เอาได้หนาเจ้าคะ!”

ชุ่ยเอ๋อร์เอ่ยอย่างกังวล “คุณหนู หรือว่าคุณหนูอยากมอบโฉนดที่ดินทั้งหมดให้กับองค์ชายคังจริง ๆ?”

“องค์ชายคังยังมิทันได้ทรัพย์สินไปก็กล้าทุบตีคุณหนูปางตายแล้ว หากได้โฉนดที่ดินไป คุณหนูตายแน่เจ้าค่ะ!”

นี่ก็คือสิ่งที่กวนอิ่งกังวลเช่นกัน นางคิดแล้วกัดฟัน

“คุณหนู บ่าวตกลงกับป้าจางแล้ว! รอถึงตอนกลางดึกคุณหนูแอบไปที่ห้องครัวเรือนด้านหลังแล้วลงไปในถังทำความสะอาดรอได้เลยเจ้าค่ะ”

“กระทั่งฟ้าสาง ป้าจางมาทำความสะอาดก็จะเข็นคุณหนูออกไปด้วย!”

“ชุ่ยเอ๋อร์ โชคดีที่ข้ามีเจ้า!”

กวนอิ่งเอ่ยอย่างซาบซึ้ง “ต่อไปข้ามิปฏิบัติกับเจ้าอย่างเลวร้ายอีก!”

กวนอิ่งรออย่างอดทน​ พอถึงเวลากลางดึกที่เงียบสงัด​ ชุ่ยเอ๋อร์จัดเตียงของกวนอิ่งให้ดูเหมือนมีคนนอนอยู่บนนั้น แล้วพากวนอิ่งไปที่ห้องครัวเรือนด้านหลังอย่างเงียบ ๆ

กวนอิ่งอาศัยแสงจันทร์มองเห็นถังน้ำสกปรกที่กลิ่นเหม็นนั้น ไม่กล้ามุดเข้าไปเลยจริง ๆ

มันน่าขยะแขยงมาก!

นางกลัวว่าตนจะอาเจียนออกมา!

“คุณหนู รีบเข้าไปเร็วเจ้าค่ะ ขืนชักช้าแล้วมีคนพบเข้าจักแย่หนาเจ้าคะ!” ชุ่ยเอ๋อร์เร่งเร้า

กวนอิ่งนึกถึงว่าตนมิใช่คุณหนูใหญ่ชนชั้นสูงแบบก่อนหน้านี้อีกต่อไปแล้ว ชั่วครู่หนึ่ง ความคับข้องใจ ความเสียใจ ความโกรธ และอารมณ์อื่น ๆ ก็แล่นเข้ามาในหัวใจของนาง

นางต่อสู้ในใจอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็กลั้นหายใจกับปีนเข้าไปในถังทำความสะอาดโดยมีชุ่ยเอ๋อร์ช่วยเหลืออยู่