ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 479

ทันใดนั้นกวนอิ่งก็ถูกฟาดจนเนื้อแตก นางทนมิไหว ตะคอกออกมา

“เซียวหลินอี้ ท่านยังอยากได้ทรัพย์สินของตระกูลกวนอยู่หรือไม่?”

“หากตีข้าอีก ข้าจักยกให้องค์ชายเว่ยแล้ว...!”

กวนอิ่งมิพูดยังดีเสียกว่า เมื่อนางพูดออกมาเช่นนี้ เซียวหลินอี้ก็ยิ่งโกรธขึ้นไปอีก

“นางสารเลว!”

“ข้าว่าแล้วเชียว ร้านของตระกูลกวนจักถูกคนที่องค์ชายเว่ยส่งมาปล้นได้เยี่ยงไร! ที่แท้นางสารเลวเช่นเจ้าก็คิดหมายเอาประโยชน์ทั้งสองทาง!”

แส้ในมือของเซียวหลินอี้ฟาดอย่างแรง

“ข้าปล่อยให้คนสารเลวเช่นเจ้าโกหกข้า!”

“ข้าปล่อยให้เจ้าไปสมคบคิดกับองค์ชายเว่ย…”

“เซียวหลินอี้...” คำด่าของกวนอิ่งยังมิทันได้ออกจากปาก ก็ถูกเซียวหลินอี้เฆี่ยนบนปากแล้ว

ปากของนางแตกทันใด โลหิตหลั่งไหลออกมา

พวกนางรับใช้ของกวนอิ่งได้ยินเสียง วิ่งเข้ามาก็เห็นภาพนี้แต่ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปห้าม

“องค์ชาย… อย่าเพคะ… ไม่ต้องตีแล้ว หากตีอีกคุณหนูจักตายแล้วเพคะ...”

ท้ายที่สุดชุ่ยเอ๋อร์เห็นว่ากวนอิ่งถูกเฆี่ยนจนเจียนตายแล้ว จึงคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อขอร้อง

คราวนี้สติของเซียวหลินอี้จึงค่อย ๆ กลับมา แล้วก็เห็นว่ากวนอิ่งถูกเขาเฆี่ยนจนหมดสติไปแล้ว

เขาจึงตะโกน “ไปเอาน้ำมา!”

องครักษ์คนหนึ่งรีบไปเอาอ่างน้ำมาเทลงบนตัวกวนอิ่ง

กวนอิ่งถูกน้ำเย็นราดจึงตกใจตื่น

“บอกมา โฉนดร้านตระกูลกวนอยู่ที่ใด?”

เซียวหลินอี้ใช้แส้ฟาดหน้ากวนอิ่งอย่างไม่อดทน

ดวงตาของกวนอิ่งบวม เห็นใบหน้าของเซียวหลินอี้เป็นสีแดงไปหมด ดูน่ากลัวมาก!

“ท่านตีข้า… ทั้ง… ทั้งยังหมายเอาโฉนดที่ดินของตระกูลกวนอีก ท่าน… ฝันไปเถอะ!”

คุณหนูใหญ่กวนอิ่งอารมณ์เสีย สิ่งที่นางพึ่งในยามนี้คือทรัพย์สินของตระกูลกวน

หากนางมอบมันไปในบัดนี้ เช่นนั้นจะไม่เป็นทางตันหรือ?

เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายกันแน่?!

เขามิรู้หรือว่าพวกเขาลงเรือลำเดียวกับองค์ชายคัง?

การใช้ทรัพย์สินของตระกูลกวนไปเอาใจองค์ชายเว่ย นี่มิใช่การพาตนไปสู่ความตายหรือ!?

“องค์ชาย… หม่อมฉันเอาคืนมาได้! หม่อมฉันจักมอบโฉนดที่ดินให้องค์ชายด้วย...”

กวนอิ่งร้อนใจ ปีนไปที่ปลายเตียงแล้วหยิบโฉนดที่ดินหลายฉบับออกมาจากใต้ที่นอน

“องค์ชาย โฉนดที่ดินจำนวนหนึ่งที่หม่อมฉันนำมาที่ตำหนักองค์ชายคังเหล่านี้เป็นที่ดินที่มีมูลค่าที่สุดของตระกูลกวน…”

กวนอิ่งมอบให้เซียวหลินอี้

เซียวหลินอี้ดูสองสามฉบับก็ยิ้มเยาะพลางเอ่ย “ตระกูลกวนมีทรัพย์สินเท่านี้รึ? เจ้าโกหกผู้ใดกัน?”

กวนอิ่งกัดฟันเอ่ย “ฉบับอื่น ๆ หม่อมฉันซ่อนไว้ในที่ที่ไม่มีผู้ใดรู้… องค์ชาย รอให้หม่อมฉันหายจากอาการบาดเจ็บแล้วจักนำมาให้เพคะ!”

เซียวหลินอี้ยื่นมือไปบีบคอของกวนอิ่ง พลางเอ่ยเสียงขรึม

“นางสารเลว! จนถึงบัดนี้แล้ว เจ้ายังกล้าเจรจาเงื่อนไขกับข้าอีกรึ?”