ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 483

นางมิใช่แม่พระ นางมิขัดขวางท่านกวนเอ้อร์ใช้วิธีของเขาล้างแค้นหรอก!

ครานั้นท่านกวนเอ้อร์เห็นภรรยาตนถูกคนข่มขืนเจียนตายกับตา ความแค้นของเขา ความเจ็บของเขามีเพียงเขาที่เข้าใจดีที่สุด!

หากเขาคิดว่าการแก้แค้นแบบนี้ดีที่สุด เช่นนั้นก็ทำเยี่ยงนี้เถอะ!

หลิงอวี๋พาหลิงซวนและเถาจื่อเดินตรงไปกระทั่งถึงที่ที่ไม่ได้ยินเสียงน่าสังเวชของกวนอิ่งจึงหยุดลง

หากใช้หัวกวนอิ่งทำพิธีเซ่นไว้หลิงซิน ความแค้นที่ขึงตึงมาตลอดของนางอาจคงปลดปล่อยได้

หลิงซิน เจ้าไปสู่สุคติได้แล้วนะ!

หลิงซวนเห็นอารมณ์เศร้าซึมของหลิงอวี๋ พลันพูดปลอบทันที

“อาจารย์ อย่าเศร้าไปเลยเจ้าค่ะ! หากน้องหลิงซินรู้ว่าท่านล้างแค้นเพื่อนาง นางต้องไปเกิดใหม่อย่างสบายใจแน่เจ้าค่ะ!”

“อือ! หวังว่านางจะไปเกิดใหญ่ในครอบครัวที่ดี!”

หลิงอวี๋เรียนหมอและไม่เชื่อว่าพระเจ้ามีจริง แต่ตอนนี้นางภาวนาจากใจจริงขอให้หลิงซินเกิดใหม่ในครอบครัวที่ดีในภพหน้า!

ไม่แสวงหาเงินทอง มีชีวิตสงบสุขเป็นพอ!

เมื่อรอให้คนของกวนผิงมาเชิญพวกนางกลับไปก็เป็นเวลาหนึ่งชั่วยามแล้ว

ที่นั่นถูกเก็บกวาดจนสะอาด และไม่พบสุนัขแล้วเช่นกัน มีพียงศีรษะของกวนอิ่งที่วางอยู่ในหีบหนึ่งอย่างเดียวดาย

หลิงอวี๋ไม่อยากเห็นสภาพกวนอิ่งที่โดนเหล่าสุนัขดุร้ายกัดแทะ นางจึงให้เถาจื่อไปรับศีรษะกวนอิ่งเสีย

“ท่านเอ้อร์ เจ้าคิดกระทำอันใดต่อไป?”

ที่ครานี้ท่านกวนเอ้อร์จับกวนอิ่งได้ราบรื่น เพราะล้วนแต่อาศัยกลยุทธ์ของหลิงอวี๋สิ้น ตอนนี้เขาไร้ซึ่งบุญแค้นต่อหลิงอวี๋แล้ว

“นอกจากร้านค้าของตระกูลกวนในเมืองหลวงที่ถวายแด่องค์จักรพรรดิ ที่เหลือข้าก็เอากลับคืนเกือบหมดแล้ว”

กวนผิงยิ้มหยันกล่าว “เจ้าเดรัจฉานกวนซินยังคิดต่อกรกับข้า ไปตระเวรใช้วาทศิลป์กับเจ้าของร้านพวกนั้นให้ร่วมมือ ทว่าวิถีแห่งใต้หล้า มีน้ำนมจึงเป็นมารดา เขาไร้เงินตราก็สิ้นอำนาจ หามีผู้ใดฟังเขา!”

ก่อนหน้าหลิงอวี๋ยังแปลกใจที่เหตุไฉนมิพบกวนซิน ที่แท้ก็หนีไปต่างถิ่นเสียแล้ว

“ท่านเอ้อร์โปรดระวังด้วย ความโหดร้ายของกวนซินมิแพ้กวนอิ่งเลย!”

“หากเขาถูกเร่งเร้าเขาจักทำอันใดก็ย่อมได้ทั้งนั้น!” หลิงอวี๋พูดเตือนสติ

“หลิงอวี๋ ภายภาคหน้าหากเจ้าพบเจออุปสรรคใดที่ต้องการข้าช่วยก็หามาข้าได้เลย!”

ท่านกวนเอ้อร์ควานหาป้ายไม้ชิ้นหนึ่งส่งให้หลิงอวี๋

“นี่คือสิ่งยืนยันของข้า แม้ข้ามิอยู่เมืองหลวง แต่หากเจ้าหมายพบข้า จงนำสิ่งยืนยันไปโรงรถม้าทางใต้ของกำแพงเมือง พวกเขาจักช่วยเจ้าส่งข่าวถึงเข้า!”

“หลิงอวี๋ ข้าขอจดจำว่าเจ้าคือสหายตลอดไป!”

“ขอบคุณท่านมาก!”

หลิงอวี๋รับป้ายไม้มาอย่างซาบซึ้ง ท่านกวนเอ้อร์ให้สิ่งยืนยันของเขาแก่ตน นั่นคือความเชื่อมั่นที่มีต่อตน!

สหายผู้นี้คุ้มค่าที่จะคบหานัก!

ท่านกวนเอ้อร์ พวกเราจะได้พบกันอีกแน่!

หลิงอวี๋ไม่เชื่อว่าคนอย่างท่านกวนเอ้อร์จะอยู่สันโดษตลอดกาล นางจะคอยท่านกวนเอ้อร์ฟื้นคืนอานุภาพ ทำให้ตนแข็งแกร่งยิ่งขึ้น!

ส่วนกวนซิน หลิงอวี๋คิดว่ามีคนอย่างท่านกวนเอ้อร์หยุดยั้งเขาอยู่ เขาก็มิน่าจะสร้างคลื่นพายุอันใดขึ้นได้แล้ว!