หลิงอวี๋ไม่อยากให้ท่านอดีตเสนาบดีว้าวุ่นใจ ครั้นเข้าไปจึงมิได้เอ่ยถึงเรื่องที่ถูกคนเฝ้าประตูขัดขวาง
ขาของท่านอดีตเสนาบดีฟื้นตัวได้มิเลว ตอนนี้เขาสามารถลงเตียงได้แล้ว
หลิงหว่านและคนรับใช้ชายผู้หนึ่งกำลังประคองเขาเดินอยู่ในลานจวน
เมื่อเห็นหลิงอวี๋มา ท่านอดีตเสนาบดีก็กลอกตาใส่นางด้วยท่าทีเด็ก ๆ พลางกิริยาของเขาดูไม่ต้อนรับอย่างยิ่ง
ครั้นแล้วก็หันหน้ามามองทางหลิงเยวี่ยอย่างยิ้มแย้ม กล่าวด้วยใบหน้าอ่อนโยน
“เยวี่ยเยวี่ย คิดถึงปู่ทวดหรือไม่?”
หลิงอวี๋ “…”
หลิงเยวี่ยเด็กน้อยปากหวานคนนี้ เมื่อได้ยินคำถามเช่นนี้ของท่านอดีตเสนาบดีก็พลันวิ่งไปกอดต้นขาท่านอดีตเสนาบดีทันที แล้วพูดด้วยความน่าเอ็นดู
“เยวี่ยเยวี่ยคิดถึงท่านปู่ทวดมากขอรับ! คิดถึงที่สุดเลย!”
ท่านอดีตเสนาบดีปรายมองหลิงอวี๋ จากนั้นก็หัวเราะเยาะและเอ่ยด่า “เด็กขี้โกหก! คิดถึงปู่ทวดก็ไม่เห็นมาหาปู่ทวดเลย!”
“ปู่ทวดคิดถึงเจ้าแทบแย่ แต่เจ้ากลับไม่คิดถึงปู่ทวดเลย!”
“ท่านปู่ทวด ท่านก้มลงมาขอรับ!”
ท่านอดีตเสนาบดีมิรู้ว่าหลิงเยวี่ยจะทำอันใด พลันก้มลง
หลิงเยวี่ยกอดคอท่านอดีตเสนาบดีพลางหอมปรางแก้มของเขา
จากนั้นก็หอมลงไปอีกข้างหนึ่ง!
ท่านอดีตเสนาบดีตะลึงอ้าปากตาค้าง นะนี่…
นี่มันจะน่ารักเกินไปแล้ว!
“ท่านปู่ทวด เยวี่ยเยวี่ยเอาของกินอร่อย ๆ มาให้ท่านปู่ทวดเยอะแยะเลย ท่านอย่าโกรธไปเลยขอรับ!”
หลิงเยวี่ยโน้มกระซิบข้างหูท่านอดีตเสนาบดีเสียงแผ่ว
“วันนั้นที่ท่านแม่มิให้ข้ามาจวนเสนาบดี เป็นเพราะ…พี่หลิงซินจากไปแล้วขอรับ… ท่านแม่กลัวข้าเกิดเรื่องระหว่างทาง เลยมิให้ข้ามาขอรับ!”
“ท่านปู่ทวด ท่านอย่าโกรธท่านแม่เลยขอรับ!”
เมื่อท่านอดีตเสนาบดีฟังจบ แววตาแห่งความสงสารก็แวบขึ้นสู่นัยน์ตา
หลิงอวี๋กล่าวปลอบ “ยามนี้ท่านลงจากตำแหน่งแล้ว ขอเพียงดูแลตัวเองให้ดีและกังวลเรื่องภายนอกในน้อยลง ปล่อยให้พวกเขาต่อสู้กันเองเถอะเจ้าค่ะ!”
“เฮอะ ข้าก็อยากกังวลในน้อยลง แต่พ่อเจ้ามิทำให้ข้าสบายใจเลยสักกระผีก!”
ท่านอดีตเสนาบดีกล่าวเคืองขุ่น “ตอนนี้เขาชอบไปเลียแข้งเลียขาองค์ชายใหญ่เว่ย หมายให้หลิงเยี่ยนออกเรือนไปเป็นพระชายารองน่ะสิ”
หลิงอวี๋เริ่มกังวลขึ้น แม้นางมิอยากยอมรับว่าหลิงเสียงเซิงคือบิดาของนางง่าย ๆ กอปรกับวาจาที่หลิงผิงได้บอกพวกนั้น
ตนอาจจะมิใช่บุตรสาวแท้ ๆ ของหลิงเสียงเซิงก็ได้!
แต่ก่อนที่ความจริงจะกระจ่าง ภายในสายตาคนนอกพวกเขาก็ยังเป็นพ่อลูกกัน!
ท่านอดีตเสนาบดีแห่งจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน ป้าสะใภ้ใหญ่ และหลิงหว่านต่างคือญาติของตน
องค์ชายเว่ยคับแค้นตนกับเซียวหลินเทียนเพราะเรื่องเหมืองแร่
หากหลิงเยี่ยนได้ออกเรือนไปจริง ๆ นางจะมีชีวิตที่ดีอย่างไรได้?
ช่างโง่เขลาเสียเต็มประดา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........