ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 492

“แน่นอนว่าข้ามีหลักฐาน…”

หลิงเสียงเซิงคำรามป่าเถื่อน แต่ด้วยภายใต้สายตาอันเย็นชาของหลิงอวี๋ เสียงก็พลันเบาลงทันควัน

“หลังหลานฮุ่ยจวนแต่งเข้ามา ข้าก็มิเคยแตะต้องนาง! แต่นางกลับตั้งท้อง! เจ้ากับพี่ชายเจ้ามิใช่ลูกของข้าแน่!”

“เจ้าลองไปถามท่านปู่เจ้าเรื่องนี้สิ เขารู้ชัดเจนทุกอย่าง! เหตุใดข้าต้องเลี้ยงลูกแทนคนอื่นเสียเปล่า ๆ ด้วย!”

ความโกรธและความคับข้องเต็มท้องหลิงเสียงเซิง

“ท่านปู่เจ้าบอกว่าเป็นหนี้ท่านตาเจ้า! แต่นี่มันเกี่ยวอันใดกับข้า! ไฉนข้าต้องได้รับความคับอกคับใจด้วย?”

ในที่สุดบัดนี้หลิงอวี๋ก็เชื่อแล้วว่าตนกับท่านพี่มิใช่ลูกทางสายเลือดของหลิงเสียงเซิงจริง!

คนที่เกี่ยวข้องคือผู้ที่มีสิทธิ์ออกความเห็นที่สุด เพื่อใส่ร้ายนางกับหลิงเสี่ยง หลิงเสียงเซิงไม่ถึงกับฝืนยอมโดนสวมเขา

“เช่นนั้นท่านพ่อข้าคือผู้ใด?”

หลิงเสียงเซิงจ้องหลิงอวี๋เขม็งพลางกล่าวอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“ข้าจักไปรู้ได้อย่างไร หากข้ารู้ก็คงสับมันเป็นหมื่นท่อนตั้งนานแล้ว!”

หลิงอวี๋หายใจเข้าลึก ๆ ถามว่า “แล้วท่านแม่ข้าตายได้อย่างไรหรือ?”

หลิงเสียงเซิงหลบสายตาของหลิงอวี๋อย่างประหม่าในพริบตา ก่อนจะพูดมั่นใจเต็มปาก

“แม่เจ้าป่วยตาย! นางหญิง… นางมีชู้ทั้งยังตั้งท้องอีก สุขภาพจึงเสียหาย ก่อนจะป่วยตายไป!”

แต่หลิงอวี๋กลับมิเชื่อคำพูดโกหกเช่นนี้

ดวงตาของนางเค้นจ้องยังหลิงเสียงเซิงอย่างเฉียบแหลม “ท่านกล้าสาบานต่อสรวงสวรรค์หรือไม่ว่ามันเป็นเช่นนี้จริง?”

หลิงเสียงเซิงเหงื่อไหลต่อการจ้องของนาง ยังคงยืนกรานว่า

“หลิงอวี๋ ข้าเลี้ยงเจ้าสองพี่น้องมาหลายปี แม้จะไม่มีความดีแต่ก็มีความลำบาก เจ้าทำกับข้าแบบนี้มิได้!”

“ท่านอดีตเสนาบดีก็มีเมตตาต่อเจ้าสองพี่น้องนัก หากเจ้ากล้าทำร้ายข้า เขามิปล่อยเจ้าไปแน่!”

หลิงเสียงเซิงพรั่นพรึงต่อการแสดงออกของหลิงอวี๋เมื่อสักครู่นัก แต่กลับยังคงส่งเสียงดูแคลนอย่างเก็บอาการ

“ต่อไปพวกเจ้าก็ไม่ต้องมาเสแสร้งน้อมคารวะข้า ข้าแค่เห็นพวกเจ้าก็อึดอัดแล้ว!”

หลิงอวี๋ยิ้มเยาะหยันพลางเอี้ยวตัวจากไป

หลิงเสียงเซิงมองเงาหลังหลิงอวี๋อย่างหม่นหมอง หญิงเลวผู้นี้กล้าข่มขู่ตนรึ? ไม่ช้าก็เร็วเขาต้องฆ่านางให้จงได้!

เดิมทีหลิงอวี๋อยากพาหลิงเยวี่ยค้างอยู่จวนเสนาบดีสักคืน ทว่าได้ทะเลาะกับหลิงเสียงเซิงเช่นนี้ กอปรกับได้รับข่าวจากปากกู่ซุ่ย หลิงอวี๋จึงอยู่ค้างมิได้

นางให้หลิงเยวี่ยอยู่ค้างเป็นเพื่อนท่านอดีตเสนาบดีสักสองสามคืน แล้วพลันพาหลิงซวนกับเถาจื่อกลับตำหนักอ๋องอี้ทันที

ครั้นหลิงอวี๋ถึงเรือนก็ให้เถาจื่อตามปี้ไห่เฟิงมา เพื่อให้เขาหาคนไปสืบว่าผู้ใดกำลังข่มขู่หวางซือ และให้ปี้ไห่เฟิงหาคนไปจับตาดูหลิงหลานด้วย

หลิงอวี๋มีลางสังหรณ์ว่าคนที่ข่มขู่หวางซือผู้นั้นอาจเป็นชิวเหวินซวง?

ระหว่างพวกนางมีธุรกรรมอันใดกันหรือไม่?