ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 494

ณ ห้องตำรายามพรบค่ำ

ชิวเหวินซวงกำลังยกชามน้ำแกงรังนกเดินเข้าไป

“ท่านอ๋อง ท่านกำลังยุ่งอยู่หรือ! สุขภาพของท่านจะนอนดึกเช่นนี้บ่อย ๆ มิได้แล้วนะเพคะ!”

ชิวเหวินซวงเอ่ยอ่อนโยน “หม่อมฉันต้มน้ำแกงรังนกให้ท่านบำรุงร่างกาย ท่านเสวยแล้วรีบพักผ่อนเถิดเพคะ!”

“ขอบใจมาก!”

เซียวหลินเทียนวางม้วนกระดาษลงพลางรับมา

ชิวเหวินซวงจ้องเขม็งขณะที่เซียวหลินเทียนเปิดฝาชาม แล้วพลันส่งช้อนให้เขาว่องไว

เมื่อลู่หนานพบว่าเซียวหลินเทียนส่งสายตาให้ตนก็รีบเอ่ยว่า

“เหวินซวง เจ้าลองมาดูหน่อย เสื้อคลุมตัวนี้ของท่านอ๋องยังซ่อมได้หรือไม่? น่าเสียดายจริง ๆ ที่ไหมมันขาดหลังสวมไปได้แค่ครั้งเดียว!”

ชิวเหวินซวงปรายมองเซียวหลินเทียนแล้วจึงเดินไป “ข้าขอลองดูหน่อย!”

ครั้นลู่หนานกำลังจะส่งให้ชิวเหวินซวง นางก็เห็นไหมหลุดออกเป็นหนึ่งสายยาว พลันกล่าวทันที

“ซ่อมได้ ข้าจักใช้ด้ายที่สีเดียวกันมาปักลายไม้ไผ่ก็อำพรางได้เจ้าค่ะ!”

“เหวินซวง เจ้าช่างเก่งเสียจริง!”

ขณะลู่หนานกำลังชื่นชมก็หาเสื้อคลุมยาวมาอีกตัว

“เจ้าเอาตัวนี้ไปซ่อมด้วย มีเสี้ยนบนเก้าอี้ล้อของท่านอ๋องที่แต่ก่อนมิพบ อาภรณ์เสียหายไปหลายตัวแล้ว!”

ชิวเหวินซวงมองพลาง ลอบดูด้านเซียวหลินเทียนพลาง

เซียวหลินเทียนดื่มแกงรังนกทีละช้อน โดยมิสงสัยเลยแม้แต่น้อยว่าถูกตนวางยา ชิวเหวินซวงจึงยิ่งสบายใจขึ้น

เมื่อชิวเหวินซวงรับอาภรณ์ที่ลู่หนานหามาเสร็จก็พบว่าเซียวหลินเทียนดื่มหมดแล้วเช่นกัน นางพลันเดินเข้าไปทันที

นางแอบยิ้มถากถางในใจพลางเก็บชามกับตะเกียบพลางกล่าว

“ท่านอ๋องเพคะ รีบพักผ่อนกันเถิด หม่อมฉันขอตัวก่อนเพคะ!”

“เรียกจ้าวซวนมาหารือกันเสีย!”

ลู่หนานพลันรีบออกไปเรียกจ้าวซวนมา

เมื่อจ้าวซวนฟังเหตุการณ์ที่ลู่หนานเล่าไประหว่างทาง เขาก็ตกใจเช่นกัน

ชิวเหวินซวงคิดจะทำสิ่งใด?

หรือว่าคิดวางยาใส่องค์ชายจนมันสายเกินแก้เหมือนกับกวนอิ่งในคราก่อน เพื่อที่จะได้เป็นพระชายาในเร็ววัน?

“ลู่หนาน จ้าวซวน ตัวข้ารู้ว่าเพราะเหตุการณ์ที่หลู่ชิ่งถูกลอบฆ่าในคราก่อนทำให้พวกเจ้าเชื่อใจสองพี่น้องชิวเฮ่า!”

เมื่อเซียวหลินเห็นทั้งสองมากันแล้วก็เอ่ยเสียงทุ้มโดยตรงว่า “แต่ตัวข้ายังมีใจสงสัย!”

เซียวหลินเทียนเล่าเหตุการณ์แผนที่ปลอมของตนที่ถูกคนเห็นเข้า

กล่าวปิดท้ายว่า “ที่ตัวข้ามิได้บอกพวกเจ้ามิใช่มิไว้ใจพวกเจ้า แต่มิอยากให้พวกเจ้าเผยพิรุธจนทำให้สองพี่น้องชิวเฮ่าเกิดความสงสัย!”

“น้ำแกงรังนกชามนี้คงมีปัญหาเป็นแน่! แม้ตัวข้ามิรู้ว่าใส่สิ่งใด แต่ข้าก็เชื่อในการตัดสินของตัวข้าเอง!”