ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 495

“ท่านอ๋อง พวกเขาคิดทำสิ่งใดกันแน่พ่ะย่ะค่ะ?”

เมื่อลู่หนานได้ฟังก็รีบกล่าวทันควัน “จักมีประโยชน์กระไรหากแผนที่ตกอยู่ในมือพวกเขา?”

เซียวหลินเทียนยิ้มเยาะหยัน “ตกสู่มือคนธรรมดาก็ไร้ประโยชน์… แต่หากพวกเขาคือจารชนของแคว้นศัตรูเล่า?”

หัวใจจ้าวซวนจมดิ่งลง ก่อนหน้าพวกเขายังนึกว่าชิวเหวินซวงหมายปองแค่ตำแหน่งพระชายา!

ฉะนั้นจึงมิใส่ใจความผิดปกติของชิวเหวินซวงนัก

แต่หาดสองพี่น้องชิวเหวินซวงคือจารชนของแคว้นศัตรู เช่นนั้นก็จะมิใช่แค่อุบายครองตำแหน่งพระชายาแล้ว!

“ท่านอ๋อง เช่นนั้นมิต้องคอยถึงวันพรุ่งหรอกพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนำแกงรังนกไปให้พระชายาตรวจสอบประเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวซวนพูดหนักแน่นว่า “หากมีปัญหาจริง กระหม่อมจับนางคืนนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนส่ายหน้า “มิต้องรีบขนาดนั้น! คอยดูการแสดงของชิวเหวินซวง เพราะอาจมิใช่การวางยาพิษร้ายแรง!”

“หากหลิงอวี๋ตรวจพบปัญหาล่ะก็ วันพรุ่งเจ้าก็หาวิธีนำแกงรังนกชามนี้ให้ชิวเหวินซวงดื่มเสีย!”

“เหอะ แค่ให้นางลองชิมแกงรังนกที่ตัวเองปรุงเท่านั้น!”

จ้าวซวนหัวร่อทันใด “ถูกต้อง หนามยอกเอาหนามบ่ง! ท่านอ๋องทรงปราดเปรื่องยิ่งพ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวซวนพูดคำไหนคำนั้น ก่อนจะยกน้ำแกงรังนกพร้อมซ่อนไว้ให้ดี จึงไปหาหลิงอวี๋ที่เรือนบุหงาทันที

หลิงอวี๋ยังมิทันพักผ่อนก็ได้ยินเถาจื่อบอกว่าจ้าวซวนขอพบ นางจึงค่อนข้างแปลกใจ

ไฉนจ้าวซวนมาขอพบดึกปานนี้ หรือว่าเกิดเรื่องอะไรกับเซียวหลินเทียน?

นางแค่ให้เถาจื่อไปเชิญจ้าวซวนเข้าเรือน

“พระชายา ข้ามีของบางสิ่งอยากให้พระชายาช่วยตรวจสอบว่าข้างในใส่สิ่งใดหรือไม่ขอรับ!

จ้าวซวนนำแกงรังนกออกมาส่งให้หลิงอวี๋

หลิงอวี๋ชะงักไปครู่หนึ่งถึงมีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมา “มีคนวางยาเซียวหลินเทียนรึ?”

จ้าวซวนไม่ต่างกับหลิงอวี๋ หลิงอวี๋คือคนข้ามเวลามา จ้าวซวนคือคนเชื้อสายฉินตะวันตกแต่กำเนิด

เขาเห็นใบหน้าหลิงอวี๋เปี่ยมความสับสนก็พลันกล่าวว่า

“พระชายา… มีบางคนจากดินแดนม้งสามารถวางแมลงพิษได้ขอรับ แมลงพิษบางตัวก็เป็นไข่หนอน และเวลาต้องการใช้ประโยชน์ก็ฟักไข่เพื่อบรรลุผลตามปรารถนาได้ขอรับ!”

“ชิวเหวินซวงใส่ไข่หนอนลงน้ำแกงรังนกให้เซียวหลินเทียน ก็เพื่ออำพรางการเติมแมลงพิษขอรับ!”

เมื่อหลิงอวี๋ฟังก็เข้าใจโดยพลัน เมื่อก่อนนางคิดว่าหนอนกู่เป็นแค่ตำนาน ไฉนจะนึกได้ว่ามีคนฉินตะวันจริง ๆ รู้แจ้งสิ่งนี้ด้วย!

“พระชายา ข้าจักกลับไปทูลท่านอ๋องเสียก่อน! ชิวเหวินซวงมีเจตนาร้ายแอบแฝง ข้าต้องให้ท่านอ๋องป้องกันตัวแต่เนิ่น ๆ ขอรับ!”

จ้าวซวนยกแกงรังนกพลางหัวเราะหยัน “ข้าจักนำโจ๊กชามนี้ไป หากมิให้ชิวเหวินซวงกิน เช่นนั้นคงเสียเปล่าใช่หรือไม่?”

“ช้าก่อน!”

หลิงอวี๋นึกถึงอาการป่วยของหลู่ชิ่ง พลันเอ่ยถาม “องครักษ์จ้าว เช่นนั้นมีหนอนกู่แห่งดินแดนม้งที่สามารถควบคุมคนมิให้พูดได้ และร่างกายสูญเสียความสามารถในการควบคุมได้หรือไม่?”