ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 518

ทั้งสองโกรธขึ้งอย่างเงียบงัน ต่างขบคิดว่าควรหาโอกาสร่วมมือกันกำจัดเซียวหลินเทียนก่อนดีหรือไม่

อันเจ๋อส่งคนแต่ละตำหนักไปจำแนกร่างศพจารชน แต่จักรพรรดิอู่อันกังวลว่าอันเจ๋อเพิ่งได้เข้าดำรงตำแหน่งอาจถูกขุนนางขั้นสูงของเหล่าองค์ชายละเลยเอาได้

ณ ท้องพระโรง องค์จักรพรรดิอู่อันกล่าวโดยตรงว่า

“ฉีตะวันออกสอดแทรกจารชนจำนวนมากในเขตฉินตะวันตก แม้ทุกคนมิรู้ ข้าก็มิโทษพวกเจ้า หากแต่ถ้ามิไปจำแนกร่างศพ และข้าตรวจพบก็ต้องได้รับโทษเยี่ยงพวกขายแคว้น!”

ด้วยวาจานี้ขององค์จักรพรรดิอู่อัน บรรดาขุนนางที่ไม่อยากข้องเกี่ยวคดีจารชนจึงทำได้เพียงไปจำแนกร่างศพเท่านั้น

สิ่งที่ทำองค์จักรพรรดิพะวงก็คือ จารชนพวกนี้ที่ออกตำหนักหลักในแต่ละแห่ง รวมทั้งบนตำหนักองค์ชายคังกับองค์ชายเว่ยก็ล้วนมี

องค์จักรพรรดิอู่อันตะลึงฉับพลันครั้นอ่านใบรายชื่อ โชคดีที่จารชนเหล่านี้ถูกอันเจ๋อกับเซียวหลินเทียนจับกุมได้ทันกาล

หากพวกเขาได้อยู่พัฒนาต่อ เช่นนั้นฉินตะวันตกจะยังมีความหวังหรือไม่?

เพียงหวั่นหากเกิดสงครามขึ้น เหล่าจารชนทั้งนอกและในจะร่วมมือกันขายฉินตะวันตกให้ฉีตะวันออกน่ะสิ

“ตรวจสอบ… คนรับใช้ของตนในทุกตำหนักและจำต้องให้ไวที่สุด ตรวจให้กระจ่างเป็นคนไป หากมีผู้ใดน่าสงสัยให้มารายงานทันที!”

“ผู้ที่ปกปิดมิรายงาน เมื่อตรวจพบจักได้รับโทษขายแคว้นเช่นกัน!”

ภายใต้พระราชโองการขององค์จักรพรรดิอู่อัน ทุกตำหนักแห่งเมืองหลวงเริ่มตรวจคนรับใช้ในตำหนักของตนให้แน่ชัดไปตาม ๆ กัน

คนที่มีประวัติไม่ชัดเจนและน่าสงสัย พวกเขาก็ยอมฆ่าผิดตัวดีกว่ามิส่งไปกรมกลาโหมให้อันเจ๋อตัดสินคดี

เพียงไม่กี่วันสั้น ๆ ผู้ต้องสงสัยหลายสิบคนได้ถูกส่งไปด้านอันเจ๋อเรียบร้อย

อันเจ๋อกำลังวุ่นกับการตัดสินคดีจารชนอยู่ เซียวหลินเทียนก็ไม่ว่างเช่นกัน เขาไปเก็บกวาดความเละเทะงานฟื้นฟูย่านการค้าให้องค์ชายเว่ย

ทางด้านหลิงอวี๋กำลังขอร้องท่านจินต้ากับเซียวหลินเทียนด้วยใจจริง นางจึงได้รับสิทธิแม่บ้านและดูแลตำหนักอ๋องแทนชั่วคราวอย่างช่วยไม่ได้

นางรับใช้ในเรือนของชิวเหวินซวงต่างถูกขายไปที่อื่นที่ห่างไปสองพันลี้ ส่วนคนรับใช้ที่ไร้จุดยืนของตัวเองก็ถูกหลิงอวี๋ขายออกไปเช่นกัน

“ตัวข้าก็มิใช่ว่าแตกฉานเรื่องระหว่างบุรุษสตรีมากนัก ทว่าสหายของข้ามีทุกข์มิอาจนิ่งดูดายได้!”

“หากเจ้ามีโอกาสคบหากับคุณหนูมั่งคั่งเหล่านี้ เจ้าสามารถช่วยแนะนำคนที่เจ้ารู้สึกว่าเหมาะสมแก่เราได้!”

ครั้นหลิงอวี๋ฟังก็ใจเต้นฉับพลัน ตั้งแต่ที่นางข้ามเวลามาก็ถูกจำกัดให้อยู่แต่ในเขตตำหนักอ๋องอี้เท่านั้น

เหล่าคุณหนูที่รู้จักก็มีไม่กี่คน การมีโอกาสได้คบหากับคุณหนูมั่งคั่งในเมืองหลวงเช่นนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน!

สิ่งสำคัญที่สุดคืองานบุปผายังช่วยหลิงหว่านกับอันเจ๋อได้ด้วย ซึ่งมันเป็นโอกาสที่หาได้ยากจริงเชียว

“เพคะ หม่อมฉันจักไป!”

หลังจากที่รอเซียวหลินเทียนจากไป หลิงอวี๋ก็พาหลิงซวนกับเถาจื่อ และเรียกหลิงเยวี่ยออกไปจับจ่ายด้วยกันทันที เพราะหากไปร่วมงานชมบุปผานางจำต้องเตรียมชุดกระโปรงสองชุดสำหรับตัวเอง

เทศกาลชีซีเจี๋ย (七夕节) แปลตรงตัวว่า ‘เทศกาลพลบค่ำวันที่ 7’ ซึ่งคือวันแห่งความรักของจีน