ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 531

ฮูหยินลั่วเองก็ไม่ยอมแล้ว พลางตะโกนอย่างร้อนใจ

“พระชายาอ๋องอี้ นี่พระชายากล่าวหาหรือเจ้าคะ? พระชายามีหลักฐานอะไรมาพิสูจน์ว่าอวี้จูของพวกเราขโมยไปเล่า?”

“พระชายาจะเอ่ยปากใส่ร้ายอวี้จูของเรามิได้นะเจ้าคะ! พวกพระชายามิต้องการชื่อเสียง แต่พวกเรายังต้องการศักดิ์ศรีเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋โต้กลับทันที “สิ่งที่ฮูหยินลั่วเอ่ยออกมานั้นตลกนัก บุตรีของท่านมิใช่หรือที่ใส่ร้ายน้องสาวของข้าโดยไร้หลักฐาน? นางต้องการศักดิ์ศรี แล้วเรามิต้องการชื่อเสียงหรือ?”

“ไฉนถึงอนุญาตเพียงบุตรีของท่านให้ใส่ร้ายผู้อื่นได้ แต่มิอนุญาตคนอื่นให้สงสัยนาง?”

เมื่อฮูหยินลั่วเห็นว่าสู้หลิงอวี๋ไม่ได้ ก็หันไปเอ่ยกับพระสนมหรงและจ้าวเจินเจินทั้งน้ำตา

“พระสนมหรง พระชายาคัง พวกท่านเห็นหรือไม่ พระชายาอ๋องอี้ใช้อำนาจรังแกผู้อื่น… นางต้องการปกป้องลูกพี่ลูกน้องของนางที่เป็นขโมย นางจึงใส่ร้ายอวี้จูของเราเจ้าเพคะ!”

“พวกท่านต้องตัดสินให้อวี้จูเพคะ!”

พระสนมหรงมองหลิงอวี๋อย่างเย็นชา พลางเอ่ยอย่างรังเกียจ

“หลิงอวี๋ หยุดสร้างปัญหาโดยไร้เหตุผลได้แล้ว! น้องสาวของเจ้าขโมยจี้หยกที่องค์จักรพรรดิมอบให้องค์หญิงหกไป เจ้าก็รีบให้นางเอาออกมาเถิด!”

“ไม่เช่นนั้นเราคงต้องรายงานทางการ!”

หลิงหว่านโกรธจนตัวสั่น หลิงอวี๋เองก็โกรธมากเช่นกัน บัดนี้นางรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น!

เซียวทงมิได้เจตนาดีเชิญหลิงหว่านมาเข้าร่วมงานเลี้ยงชมบุปผาเลย นางแค่มิพอใจที่ตนทำให้นางต้องเสียหายในครั้งก่อน จึงอยากจะใช้ความอับอายของหลิงหว่านมาทำให้ตนอับอายไปด้วย!

พระชายาผิงหนานแม่ของอันซินเดินนำอันซินมา ทั้งยังมีอวี๋หลานกับเจียงอวี้เพื่อนสนิทอีกสองคนของหลิงหว่านมาด้วย

อันซินเห็นลั่วอวี้จูใส่ร้ายหลิงหว่านจึงตะโกนขึ้นมา

“ลั่วอวี้จู เจ้าอย่าพูดไร้สาระ หลิงหว่านมิใช่คนเช่นนั้น!”

เจียงอวี้ที่ตัวสูงกว่าทั้งสองคน เป็นบุตรีของผู้บังคับบัญชาค่ายกองหน้าฝ่ายซ้าย

“องค์หญิงหก หม่อมฉันหลิงหว่านมิได้แต่งตัวดีเท่าองค์หญิง แต่คนที่เชิญหม่อมฉันมาเข้าร่วมงานชมบุปผาก็คือองค์หญิง! ในฐานะเจ้าภาพ เหตุใดจึงทำให้แขกขององค์หญิงต้องอับอายเช่นนี้เพคะ?”

“หากองค์หญิงหกบอกหม่อมฉันก่อนว่าองค์หญิงมิโปรดคนจนรักคนรวย หลิงหว่านก็จะอยู่บ้านอย่างเจียมตัว ไม่มีทางออกมาทำให้องค์หญิงขายหน้าหรอกเพคะ!”

อวี๋หลานกับเจียงอวี้ก็มององค์หญิงหกด้วยความโกรธเช่นกัน แม้ว่าอวี๋หลานลูกสาวของเสมียนในฝ่ายราชเลขานุการจะมีนิสัยอ่อนโยน ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมา

“องค์หญิงหก จากที่องค์หญิงเอ่ยเช่นนี้ พวกเราล้วนสวมอาภรณ์โทรม ๆ กันหมด เช่นนั้นพวกเราก็เป็นคนที่ขโมยจี้หยกขององค์หญิงด้วยหรือ?”

เจียงอวี้เห็นองค์หญิงหกทำให้หลิงหว่านอับอายเช่นนี้ ก็อดที่จะเอ่ยอย่างโกรธ ๆ มิได้

“องค์หญิงหกมีสถานะสูงส่ง พวกเราย่อมเทียบกับองค์หญิงมิได้อยู่แล้ว แต่ถึงกระนั้นใต้หล้านี้ก็มีคุณหนูจากหลายตระกูลที่สามารถแต่งตัวหรูหรากว่าองค์หญิงได้!”

“แม้ว่าพวกเรายากจน แต่มิใช่คนที่เห็นเงินแล้วตาลุกวาวเพคะ องค์หญิงหกมิสามารถทำให้พวกเราอับอายเช่นนี้เพียงเพราะเรามิได้แต่งตัวดีเท่าองค์หญิงเพคะ!”

พวกที่ทำงานทางการหลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็มิได้เป็นฮูหยินและลูกขุนนางที่โดดเด่นมากนัก ต่างมององค์หญิงหกด้วยความมิพอใจ