ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 537

งานเลี้ยงชมบุปผาเช่นนี้เป็นเรื่องของคนหนุ่มสาว ท่านอ๋องเฉิงมิเคยเข้าร่วมเลย

แต่วันนี้องค์หญิงหกลากมาที่นี่ เซียวทงบอกว่าวันนี้นางจะเลือกราชบุตรเขยในงานชมบุปผา กลัวว่าตนเองยังเด็กยังมิรู้จักคนดีนัก จึงตั้งใจเชิญท่านอ๋องเฉิงมาช่วยตรวจสอบ

ในช่วงนี้ไทเฮากับองค์จักรพรรดิอู่อันอันต่างก็กังวลเกี่ยวกับการแต่งงานของเซียวทง ครั้นทั้งสองได้ยินเรื่องนี้ ก็ขอให้ท่านอ๋องเฉิงมาช่วยตรวจสอบให้ด้วย

ท่านอ๋องเฉิงยากที่จะปฏิเสธคำเชิญได้จึงมาร่วมสนุกด้วย

มีหรือที่หลิงอวี๋จะปล่อยให้องค์หญิงหกทำร้ายหลิงหว่านต่อ เมื่อเห็นท่านอ๋องเฉิงเอ่ยถามก็ก้าวไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

ในที่สุดหลิงอวี๋ก็เอ่ย “องค์หญิงหกค้นตัวก็ค้นแล้ว พอค้นมิเจอก็ยังมิยอมเลิกรา ท่านอ๋องเฉิงโปรดทวงถามความยุติธรรมให้น้องสาวของหม่อมฉันด้วยเพคะ!”

เซียวทงตะโกนด้วยความโกรธ “หากมิทำชั่วก็มิเห็นต้องกลัวสิ่งใด นางกำนัลค้นแล้วมิพบ แล้วค้นอีกรอบมิได้รึ?”

เซียวหลินเทียนมองเซียวทงอย่างเย็นชา เขารู้ถึงความแค้นระหว่างเซียวทงกับหลิงอวี๋ดี

เพียงแต่เขามิคาดคิดว่าน้องสาวของตนผู้นี้ จะแสดงอำนาจขององค์หญิงต่อหน้าครอบครัวขุนนางจำนวนมากเช่นนี้

“น้องหก หากค้นแล้วมิพบ หลิงหว่านก็คงมิได้เอาไป บางทีเจ้าอาจทำตกไว้ที่อื่นก็เป็นได้!” เซียวหลินเทียนเอ่ยเสียงขรึม

“หาดูอีกครั้งเถิด อย่าสร้างปัญหาโดยไร้เหตุผลเลย!”

เซียวทงเอ่ยอย่างกังวล “ท่านพี่ หรือท่านพี่จะเข้าข้างหลิงหว่าน?”

ในเวลานี้ องค์ชายห้าเย่เซียวหลินมู่จึงก้าวปพร้อมรอยยิ้ม

“น้องหก เจ้าอาจจะไปกล่าวหาคุณหนูหลิงจริง ๆ ก็ได้ ดูสิ… นี่จี้หยกของเจ้ามิใช่รึ?”

“ข้าเก็บมันได้ที่สวนบุปผาด้านหน้า เจ้าอาจทำหายโดยมิทันระวัง!”

องค์ชายเย่แบฝ่ามือออก และจี้หยกรูปหงส์ก็อยู่บนฝ่ามือของเขา

เซียวทงตะลึงไปทันที นางใส่จี้หยกไว้ในแขนเสื้อของหลิงหว่านมิใช่หรือ?

มันไปอยู่ในมือของเสด็จพี่ห้าได้เยี่ยงไร?

“นี่… นี่ไม่ใช่จี้หยกของข้า…”

เซียวทงกลอกตาพลางตะโกนขึ้นมา “จี้หยกของข้าต้องอยู่ที่หลิงหว่าน...”

นางจัดเตรียมสิ่งนี้มาอย่างระมัดระวังเพื่อจะทำลายหลิงหว่านหลังจากค้นตัว เป็นแก้แค้นหลิงอวี๋ทางอ้อมด้วย!

เรื่องราวมันมาถึงจุดนี้แล้ว นางจะยอมรับได้เยี่ยงไรว่าจี้หยกนั้นเป็นของตน!

ก่อนที่เซียวทงจะพูดจบ เถาจื่อที่อยู่ด้านหลังหลิงอวี๋ก็ตาไวมือไว ก้มลงคว้าจี้หยกที่กำลังจะร่วงลงพื้นนั้นไว้ได้ทัน

เสียงของเซียวทงหยุดชะงัก มองเถาจื่ออย่างประหลาดใจ

เมื่อบรรดาฮูหยินและคุณหนูเหล่านั้นได้ยินสิ่งที่องค์หญิงหกเอ่ย สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

เห็นได้ชัดว่าจี้หยกเป็นขององค์หญิงหก แต่องค์หญิงหกกลับมิยอมรับ ทั้งยังใส่ร้ายหลิงหว่านข้อหาขโมยอีกด้วย

นิสัยขององค์หญิงผู้นี้… ยากจะบรรยายเป็นคำพูดจริง ๆ!

จ้าวเจินเจินรู้สึกอับอายแทนองค์หญิงหก...

หากต้องการใส่ร้ายใครจริง ๆ ถึงจี้หยกนี้จะแตกก็ต้องปล่อยให้แตกไป ยอมรับอย่างรวดเร็วเช่นนี้ ความ

พยายามทั้งหมดก่อนหน้านี้ก็สูญเปล่ามิใช่หรือ?

หลิงอวี๋หยิบจี้หยกจากมือของเถาจื่อ ส่งให้ท่านอ๋องเฉิงพลางเอ่ยอย่างเย็นชา

“ท่านอ๋องเฉิง ในเมื่อจี้หยกนี้เป็นขององค์หญิงหก พระนางเองก็จึงยอมรับด้วยตัวเองแล้ว!”

“อีกทั้งจี้หยกนี้องค์ชายเย่ก็เก็บได้ในสวนบุปผา เช่นนั้นก็พิสูจน์ได้ว่าหลิงหว่านน้องสาวของหม่อมฉันมิได้ขโมยจี้หยกขององค์หญิงหกไปเพคะ!”