ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 554

เมื่อแม่นางชางเห็นว่าหลิงอวี๋มิแสดงปฏิกิริยาใด ๆ อีกทั้งเห็นฝูงชนข้างล่างเวทีกำลังมองตนก็รู้สึกอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี

นางพูดเสียงดังด้วยใจอันเด็ดเดี่ยวว่า “ขออภัย พระชายาอ๋องอี้ ข้าหูตึงฟังพลาดไป ข้าเข้าใจผิดว่าเจ้าทำสายพิณขาดจึงพูดผิดไป ข้าขออภัยอย่างสุดซึ้ง”

เมื่อคนข้างล่างเวที หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนได้ยินเสียงอันดังก้องนี้ต่างก็พึงพอใจ

หลิงอวี๋คลี่ยิ้มน้อย ๆ พลางพูดต่อแม่นางชางอย่างมีนัยลึกซึ้ง

“แม่นางชางครั้งหน้าต้องระวังด้วย เพราะปากคือดาบสองคมสามารถประจบคนได้ก็ฆ่าคนได้เหมือนกัน…หูเฉียบไวของท่านเป็นความสามารถที่ฟ้าทรงประทาน หากใช้ให้ดีก็ถือโชคลาภของท่าน แต่หากใช้ไม่ดีจะถือเป็นโชคร้ายของท่าน!”

แม่นางชางถูกหลิงอวี๋สั่งสอนต่อหน้าธารกำนัลจนทั้งภาพลักษณ์ภายนอกและภายในจิตใจล้วนสูญสิ้น ทว่านางทำได้เพียงกล่าวอย่างนบน้อมรู้สึกผิด

“พระชายาอ๋องอี้พูดถูกต้อง ข้าได้รับบทเรียนแล้ว!”

ก่อนหน้านี้เผยอวี้มิเข้าใจความซับซ้อนภายใน จนกระทั่งแม่นางชางถูกบีบให้ยอมรับว่าตนฟังผิดไปถึงจะกระจ่างว่าที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น

ครั้นเผยอวี้มองแม่นางชางยอมรับผิดก็ยิ้มหยันกล่าวคำ

“ตัดสินบ้าบอกระไรกัน พิณมีปัญหายังฟังมิรู้ และยังกล้าพูดจาตามอำเภอใจอีก!”

“ข้าคิดว่าหูของแม่นางชางช่างใช้มิได้เอาเสียเลย การตัดสินของนางก็ไร้ซึ่งสัจจะสิ้นดี!”

เมื่อพวกอันซินกับหลิงหว่านถูกเผยอวี้เตือนสติก็พลันตะโกนขึ้นพร้อมกัน

“ถูกต้อง! ในเมื่อแม่นางชางหูตึง นางก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินแพ้ชนะ ทุกท่านลงคะแนนตัดสินกันเถิดเจ้าค่ะ!”

สีหน้าจ้าวเจินเจินผกผันไปเล็กน้อย หากว่าตามมโนธรรมแล้วนางคิดว่าทักษะพิณของหลิงอวี๋เหนือกว่าตนนัก

แต่ตนคือสตรีมีพรสวรรค์แห่งเมืองหลวง หากพ่ายให้คนผู้ไร้วิชาความรู้ นางจะเอาหน้าไปไว้ที่ใดเล่า!

องค์หญิงหกเซียวทงก็ไม่ยินดีให้หลิงอวี๋คว้าชัยได้เช่นกัน พลันพูดมีเหตุผลฉะฉานทันที

เซียวหลินเทียนคร้านที่จะมองหน้ามืดครึ้มของแม่นางชาง พลางกล่าวเย็นชา

“เมื่อครู่เสด็จพี่สองตรัสว่าเลือกคนเก่งไม่เลี่ยงญาติ ข้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง ฉะนั้นคะแนนของข้าขอลงให้หลิงอวี๋!”

“หากน้องหกมิปฏิบัติตามกฎ ข้าคิดว่างานชมบุปผาในวันนี้ก็มิจำเป็นต้องจัดแล้ว! หลิงอวี๋ ลงมาเสีย เราจะกลับตำหนัก!”

“เพคะ ท่านอ๋อง!”

หลิงอวี๋ได้พิสูจน์ศักยภาพของตนแล้ว และนางก็ไม่อยากร่วมงานบุปผาอีกต่อไป นางเดินลงเวทีอย่างแช่มช้าทันที…

ครั้นฉินรั่วซือเห็นหลิงอวี๋กำลังจากไปก็พลันรีบดึงแขนเสื้อเซียวทงทันควันและกระซิบ

“องค์หญิง เป้าหมายของเราในวันนี้คือต้องการฉีกหน้าหลิงอวี๋นะเพคะ! เราปล่อยนางไปเยี่ยงนี้มิได้เพคะ!”

“อีกอย่าง นางชนะสิ่งเดียวก็มิเห็นเป็นกระไร นางคือคนไร้วิชาความรู้เช่นนี้ แม้จะดีดพิณเป็น แต่อีกสามอย่างนางหาได้มีความรู้ไม่เป็นแน่เพคะ! พวกเราหาโอกาสทำให้นางสวมกระโปรงตัวนั้นเต้นรำได้แน่เพคะ!”