ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 570

ประมุขซุนเดินตามรองประมุขเฉินไปรอบ ๆ แต่ประมุขซุนค่อนข้างสงบมากกว่า ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาแสดงออกแบบเดียวกันกับภาพวาดของทุกคนเลย

จ้าวเจินเจินสังเกตการแสดงออกของประมุขซุนแล้วก็มีความมั่นใจมากขึ้น

เพื่อความยุติธรรม ก่อนหน้านี้ได้มีการตัดสินใจให้คณะกรรมการตัดสินทุกคนทำการลงคะแนนเสียงเพื่อตัดสินผู้ชนะ

หลังจากที่ประมุขซุนกับรองประมุขเฉินดูเสร็จ คณะกรรมการตัดสินก็ขึ้นไปตรวจดูทีละคน

ตอนเซียวหลินเทียนเห็นภาพวาดของจ้าวเจินเจิน หัวใจของเขาก็ตึงเครียด เขามองมันอย่างว่างเปล่า ด้วยความรู้สึกผสมปนเปในใจ

ทักษะการวาดภาพกับอักษรศิลป์ของจ้าวเจินเจินนั้นดีกว่าตอนนั้นที่ใกล้ชิดกับตนนัก

เห็นได้ว่าจ้าวเจินเจินมิได้ขี้เกียจเลย หลายปีที่ผ่านมาพยายามพัฒนาตัวเองตลอด

เขามองที่ภาพวาดของหลิงอวี๋โดยมิหวังแล้ว จากนั้นเซียวหลินเทียนก็ละสายตาไปทางอื่นมิได้แล้ว

จู่ ๆ หัวใจของเขาก็เป็นราวกับมีพายุโหมกระหน่ำ นี่… นี่มันเป็นไปได้เยี่ยงไร!

หลิงหว่านสังเกตสายตาของคณะกรรมการตัดสินอยู่ตลอด และคำนวณเวลาที่พวกเขาอยู่หน้าภาพวาดแต่ละภาพ

นางมั่นใจในภาพวาดของตนมาก และนางก็เป็นห่วงหลิงอวี๋!

นางแค่หวังว่าหลิงอวี๋จะมิได้แย่ถึงเพียงนั้น ขอเพียงมิได้อยู่อันดับท้ายสุด เยี่ยงไรก็ได้!

เมื่อเห็นคณะกรรมการตัดสินเดินไปรอบ ๆ หลิงหว่านก็ยิ่งรู้สึกไม่แน่ใจ

นางมิเข้าใจ แม้ว่าสมาชิกบางคนจะหยุดอยู่หน้าภาพของหลิงอวี๋นานที่สุด แต่สายตาประหลาดใจของพวกเขามันหมายความว่าเยี่ยงไรกัน?

คิดว่าภาพวาดของพี่หลิงหลิงดีหรือ?

หรือคิดว่าภาพวาดของท่านพี่หลิงหลิงดูไม่ดี?

“ลงคะแนน!”

ฉินซานออกตั๋วให้ผู้ตัดสินแต่ละคน แล้วพาองครักษ์ไปยืนด้านข้าง

จ้าวเจินเจินมองผู้ตัดสินเหล่านั้นอย่างกังวล เป็นครั้งแรกเลยที่ในใจรู้สึกเสียใจ เหตุใดจึงต้องมีคณะกรรมการตัดสินด้วย!

หากยืนกรานว่ามีเพียงรองประมุขเฉินเท่านั้นที่เป็นผู้ตัดสิน เช่นนั้นอักษรศิลป์กับการวาดภาพของตนวันนี้ก็จะได้อันดับหนึ่งแล้ว

แต่เพราะมีคณะกรรมการตัดสิน บัดนี้นางจึงรู้สึกมิมั่นใจแล้ว!

จากการลงคะแบบทักษะกู่ฉินครั้งแรก นางก็มองออกเลยว่าสมาชิกในคณะกรรมการตัดสินเข้าข้างตนโดยมิใช่เพราะตนเป็นพระชายาคัง!

แม้ว่าครั้งนี้นางจะเล่นกลอุบายเล็กน้อย สามารถชิงคะแนนเสียงมาได้ แต่ผู้ตัดสินมากมายเช่นนี้ นางไม่มีเวลาซื้อพวกเขามาได้ทั้งหมดหรอก!

นางต่างหากที่เป็นสตรีที่มีความสามารถที่สุดในเมืองหลวง!

“เอาภาพวาดของพระชายาอ๋องอี้กับภาพวาดของพระชายาคังมาให้พวกเราดูสิ พวกเราต้องการความยุติธรรม!”

ทุกคนในตระกูลจ้าวเริ่มตะโกนขึ้นมา

ประมุขซุนมองไปที่รองประมุขเฉิน รองประมุขเฉินเอ่ยอย่างมีเหตุผล

“ประมุขซุน ข้าก็คิดว่าผลการตัดสินของคณะกรรมการไม่ยุติธรรมเช่นกัน!”

“บางคนอาจจะอยากเอาใจพระชายาอ๋องอี้… จึงลงคะแนนอย่างไม่ยุติธรรม! ให้ทุกคนเข้าร่วมเถิด!”

ประมุขซุนมองรองประมุขเฉินอย่างมีความหมาย พลางกระซิบเตือนอย่างใจดี

“รองประมุขเฉิน สิ่งที่อยู่เหนือกว่านั้นคือวิถีปรัชญา รองลงมานั้นคือเครื่องมือ...”

ประมุขซุนเห็นถึงคุณความดีของรองประมุขเฉิน ไม่อยากให้นางหลงผิด จึงเอ่ยเตือน

แต่รองประมุขเฉินถูกชื่อเสียงและผลประโยชน์ทำให้หน้ามืดตามัวไปแล้ว มีหรือจะยอมฟังคำเตือนของประมุขซุนผู้มีความคิดล้าสมัยผู้นี้!

นางเอ่ยโต้แย้ง “ข้าก็คิดว่าที่องค์ชายคังตรัสมีเหตุผล อักษรศิลป์ของพระชายาอ๋องอี้นั้นแย่มาก ภาพวาดของนางดึงให้สะดุดตา แต่อักษรศิลป์กลับเอาชนะลั่วอวี้จูมิได้ด้วยซ้ำ!”