ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 571

ประมุขซุนเห็นรองประมุขเฉินดื้อดึงไม่ยอมรับผิด จึงไม่อยากมากความเช่นกัน พลันกล่าวเย็นชา

“โปรดแสดงภาพวาดของพระชายาคังและพระชายาอ๋องอี้ให้ทุกท่านชมเสีย!”

นางกำนัลสี่คนเดินไปข้างหน้าพลางนำภาพวาดของหลิงอวี๋กับจ้าวเจินเจินมาแสดงอยู่หน้าเวที

คุณหนู คุณชายที่เข้าใจภาพเขียนทั้งหลายพลันออกันที่ข้างหน้า

ภาพของจ้าวเจินเจินคือภาพทัศนาจรในฤดูใบไม้ผลิ โดยมีภูเขาสูงตระหง่านอยู่ไกล ๆ ดอกท้ออยู่ใกล้ ๆ ลำธารทอดยาวคดเคี้ยวหลั่งไหล และมีปลาว่ายเล่นในน้ำ

ภายในศาลาระหว่างทางขึ้นภูเขา มีภาพสตรีผู้หนึ่งกำลังชมลำธารอยู่ที่ไกล ๆ

ผลงานภาพทั้งภาพช่างล้ำเลิศละเมียดละไมและเหมือนจริงอย่างยิ่ง

ถึงแม้สตรีจะไม่เผยโฉม แต่ภาพอันโดดเดี่ยวนั้นกลับโดนใจทุกคน…

เมื่ออันเจ๋อเห็นภาพวาดนี้ก็เหลือบมองเซียวหลินเทียนโดยไม่รู้ตัว และเริ่มลังเลในใจเป็นครั้งแรก

ตนควรลงคะแนนให้จ้าวเจินเจินเลยหรือไม่?

ครั้นเห็นภาพนี้ อันเจ๋อก็พลันนึกถึงเหตุการณ์ที่หลิงอวี๋ทำลายบุพเพสันนิวาสของเซียวหลินเทียนกับจ้าวเจินเจิน

หรือว่าสตรีในภาพจะพรรณนาตามจริงที่จ้าวเจินเจินรอคอยเซียวหลินเทียนสี่ปี?

ตั้งตาคอยอย่างคาดหวัง ทว่าเรือผ่านไปนับพันลำ(1)ล้วนก็ไม่ใช่!

นี่คือความรักที่จ้าวเจินเจินมีต่อเซียวหลินเทียนมิใช่หรือ?

เผยอวี้เข้าใจความหมายภาพของจ้าวเจินเจินนั้นถ่ายทอดเช่นกัน เขาก็ลังเลเหมือนกับอันเจ๋อ

หากไม่ลงคะแนนให้จ้าวเจินเจิน มันจะทำให้จ้าวเจินเจินเสียใจต่อความรักที่มีต่อเซียวหลินเทียนหรือไม่?

พวกเขาในฐานะสหายของเซียวหลินเทียน ไฉนจะไม่รู้ว่าตอนนั้นเซียวหลินเทียนก็รักจ้าวเจินเจิน และชิงชังต่อหลิงอวี๋นัก!

พวกเขาตระหนักกันดีว่าการเข่นฆ่าสุดชีวิตบนสนามรบของเซียวหลินเทียน มันคือการต่อต้านสมรสพระราชทาน!

เป็นหลิงอวี๋ทำลายบุพเพสันนิวาสของเซียวหลินเทียนกับจ้าวเจินเจิน!

หากมิใช่เพราะหลิงอวี๋เข้ามายุ่ง เซียวหลินเทียนก็คงไม่ไปสนามรบ และยิ่งจะไม่บาดเจ็บที่ขาจนกลายเป็นคนพิการ!

ความโกรธล้นทะลักสู่หัวใจของเผยอวี้ เขาปรายมองหลิงอวี๋อย่างเหี้ยมเกรียม

หลิงอวี๋ถูกหยามไม่ได้หมายความว่าเซียวหลินเทียนจะถูกหยาม มันก็แค่เป็นฝีมือของนางที่สู้คนอื่นไม่ได้!

มีหมึกเข้มข้นอยู่ข้าง ๆ นั่นน่าจะเป็นหมึกที่นางกำนัลทำคว่ำ ซึ่งถูกหลิงอวี๋ตวัดพู่กันไปไม่กี่ครั้งให้กลายเป็นภูเขาเทียมลูกหนึ่ง

หมึกที่กระจายออกถูกหลิงอวี๋ตวัดเป็นลูกแมวตัวหนึ่งที่กำลังกระโจนไปจับจิ้งหรีดอย่างคึกอยากจะลอง

แม้เผยอวี้จะไม่เชี่ยวชาญด้านวาดภาพ แต่ก็หลงใหลในภาพของหลิงอวี๋เช่นกัน

แม่ทัพปลดเกราะกลับนา(2) และได้ดวลจิ้งหรีดอย่างสบายใจเช่นนี้ นั่นมิใช่พิสูจน์ว่าไร้ซึ่งสงครามบนแดนดินแล้วหรือ?

สำหรับเหล่าทหารเช่นพวกเขา หากมิใช่เพื่อปกป้องบ้านพิทักษ์ชาติ ผู้ใดจะไม่อยากดูแลตัวเองและอยู่กับครอบครัวจนแก่เฒ่าล่ะ!

ภาพวาดของจ้าวเจินเจินนั้นดี แต่รูปแบบมันเล็กเกินไป ภูเขาและผืนน้ำเหล่านั้นแค่ทำให้คนดูเกิดความเห็นใจ ทว่ากลับไม่กระตุ้นคลื่นอารมณ์มากอะไรนัก

แต่ภาพวาดของหลิงอวี๋ชวนให้คนเห็นความสันติภาพและความงดงามของชีวิต!

ด้วยพลังความหลงใหลอันเข้มข้นนั้น ถึงแม้จะละสายตาจากภาพไปแล้ว แต่ภาพชีวิตสุขสันต์ของท่านอดีตเสนาบดีกับเหลนชายยังคงติดตา

แม้จะมิได้ยินสิ่งที่ทั้งสองกำลังพูดคุย แต่ดูเหมือนพวกเขาจะได้ยินเสียงหัวร่ออันดังก้องของท่านอดีตเสนาบดี และเสียงโห่ร้องอันร่าเริงไร้เดียงสาของเด็ก…

เรือผ่านไปนับพันลำ (过尽千帆) หมายถึงผ่านเรื่องราวมามากมายในชีวิต

ปลดเกราะกลับนา (解甲归田) หมายถึง ทหารที่กลับจากกองทัพแล้วกลับมายังบ้านเกิด