ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 574

หลิงอวี๋ในยุคปัจจุบันก็ชอบตัวอักษรหวัด ตอนนางเข้าวังไปถวายยาบำรุงให้ไทเฮา พระองค์เห็นว่านางชอบจดหมายสั้นของจักรพรรดิสูงสุดจึงมอบให้เป็นรางวัล

เมื่อครู่หลิงอวี๋ใจคล้อยตามคิดว่าแบบอักษรประเภทนี้เหมาะกับลักษณะของตัวเองยิ่งนักเลยนำมาใช้!

มันก็ถือว่าฉวยจังหวะเอารัดเอาเปรียบอยู่หรอก ทว่าหลิงอวี๋ไม่รู้สึกละอายเลยแม้แต่น้อย

เมื่อต้องรับมือกับการกลั่นแกล้งของจ้าวเจินเจินและองค์หญิงหก นางจะเผชิญหน้าได้อย่างไร หากนางไม่ตาต่อตา ฟันต่อฟันกับพวกนาง!

“ประมุขซุน ตัวข้ารู้ว่าเจ้ามักพกจดหมายสั้นที่จักรพรรดิสูงสุดมอบให้ติดตัวไว้ จงนำออกมาให้คนตาบอดพวกนี้ได้เปิดหูเปิดตาเสีย!”

เมื่อท่านอ๋องเฉิงโมโหเสร็จก็หัวเราะหยันกล่าวคำ

ประมุขซุนคลี่ยิ้มอ่อนพลางสั่งให้เด็กรับใช้ของตัวเองนำจดหมายสั้นมา

ประมุขซุนเป็นคนสนิทของจักรพรรดิสูงสุดเช่นกัน เขามีจดหมายสั้นของจักรพรรดิสูงสุดสองฉบับ

ขณะที่กางจดหมายสั้นออก ทุกคนที่กำลังคุกเข่าต่างก็มองเห็นชัดเจน

รูปแบบอักษรที่พวกเขาเรียกว่า มิอาจทนดูไหวนั้นคล้ายกันกับแบบอักษรที่หลิงอวี๋ใช้

ประมุขซุนคลี่ยิ้มอ่อนกล่าวคำ “ลองดูให้ดี เมื่อครู่ข้าก็บอกว่าแบบอักษรของพระชายาอ๋องอี้ถือว่าเกือบสมบูรณ์แบบ และมิใช่เพื่อเอาใจพระชายาอ๋องอี้!”

“แบบอักษรของพระชายาอ๋องอี้นั้นคล้ายคลึงกับจักรพรรดิสูงสุดมาก ของพระชายาอ๋องอี้สง่างามและปราดเปรียว ส่วนของจักรพรรดิสูงสุดนั้นแข็งแกร่งทรงพลัง เต็มไปด้วยวังชาและความยิ่งใหญ่!”

“แม้แบบอักษรของพระชายาคังจะมีระเบียบเรียบร้อย แต่กลับด่วนเลือกเส้นขีดไปนัก!”

“ศิลปะเขียนพู่กันเน้นย้ำถึงจิตใจนิ่งสงบ รักษากิริยา และควบคุมอารมณ์ ในส่วนนี้เจ้าแพ้พระชายาอ๋องอี้เสียแล้ว!”

เจ้าคนชราชั้นต่ำ เจ้าว่ากระไรก็จะเป็นแบบนั้นรึ!

จ้าวเจินเจินแค้นประมุขซุนยิ่งนัก แต่เมื่อท่านอ๋องเฉิงเอ่ยถึงจักรพรรดิสูงสุดไปแล้ว นางรู้ว่าไม่ว่าตนจะเห็นความต่างอีกเช่นไร นางก็ต้องพ่ายอักษรศิลป์และการวาดภาพครั้งนี้ให้หลิงอวี๋อยู่ดี!

ในชั่วพริบตาเดียว จ้าวเจินเจินเกิดแรงปรารถนาฆ่าประมุขซุนกับท่านอ๋องเฉิง เนื่องทั้งสองในวันนี้ถือหางหลิงอวี๋และฉีกหน้าตน

“มีผู้ใดเห็นต่างอีกหรือไม่? หากไม่มี ข้าขอประกาศว่าพระชายาอ๋องอี้คือผู้ชนะด้านอักษรศิลป์และการวาดภาพในวันนี้!”

ประมุขซุนกวาดมองไปทั่วลานรอบหนึ่ง ผู้ที่ไม่พอใจเหล่านั้นล้วนไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่คนเดียว

มงกุฎดอกโบตั๋นของนาง… มงกุฎดอกโบตั๋นที่อยู่กับนางมานับหลายปีถูกหลิงอวี๋ชิงไปแล้ว!

บัดนี้จ้าวเจินเจินอยากจะฉีกหัวใจหลิงอวี๋ออกให้เป๋นชิ้น ๆ!

หลิงอวี๋ นางหญิงสารเลว ไยเจ้ามิไปตายเสีย!

จ้าวเจินเจินให้นางรับใช้ถือมงกุฎดอกโบตั๋นขึ้นมาส่งให้หลิงอวี๋อย่างฝืนใจ

หลิงอวี๋ยิ้มน้อย ๆ พลางกล่าว “พระชายาคัง พระวสวามีข้าได้รางวัลเป็นม้ากีบขาวและโฉนดที่ดินหอริมธารา… คอยหลังจากงานชมบุปผาสิ้นสุดค่อยส่งมาทีเดียวเถิด!”

“ยอมเดิมพันรับพ่าย พระชายาคังคงมิผิดข้อตกลงใช่หรือไม่?”

จ้าวเจินเจินตกตะลึก ม้ากีบขาวคือสิ่งที่องค์ชายคังใช้ความพยายามเต็มที่เพื่อได้มันมา ไม่ใช่แค่จ่ายเงินไปไม่กี่แสนนะ!

ทั้งหอริมธาราอีกก็เป็นเงินมูลค่าสี่แสนแล้ว จะต้องให้หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนไปง่าย ๆ เปล่า ๆ เลยจริงหรือ?

นางยอมไม่ได้จริง ๆ!