ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 579

ขณะหลิงหว่านมองฮูหยินลั่วรีบพาลั่วอวี้จูจากไปก็พลันกล่าวต่อหลิงอวี๋เสียงต่ำ

“ท่านพี่ ฮูหยินลั่วผู้นี้มิใช่คนประเภทที่กลับเนื้อกลับตัว ท่านมิเห็นหรือว่านางจ้องท่านอย่างโหดเหี้ยมก่อนจากไป? ท่านระวังนางมาล้างแค้นท่านทีหลังนะเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋ส่ายศีรษะพลางกล่าวเสียงแผ่ว “ข้ารู้ว่านางคือคนสันดอนขุดง่าย สันดานขุดยาก!”

“ข้าเพียงยืนในจุดยืนของมารดา จึงให้โอกาสนางสักครั้ง!”

เพราะหลิงอวี๋จำแม่นมลี่ในตอนแรกได้ว่าเคยโขกหัวคำนับเพื่อขอให้ไป่สือช่วยหลิงเยวี่ยนจนเลือดอาบเต็มหน้า

แม้ฮูหยินลั่วพูดจาทิ่มแทง แต่กลับดูเป็นความรักของแม่ที่มีลั่วอวี้จูจากใจจริง

หากฮูหยินลั่วเข้าใจโอกาสอันล้ำค่านี้ก็คงจะพิจารณาตัวเองให้ดี ชี้แนะลั่วอวี้จูอย่างดี นั่นคือเรื่องอันดีนัก!

หากยังกล้ามายั่วยุตนอีก หลิงอวี๋จะไม่คุยดี ๆ ด้วยขนาดนี้แล้ว!

เซียวทงกับจ้าวเจินเจินจ้องหลิงอวี๋เหี้ยม คนดีใจกว้างล้วนเป็นหลิงอวี๋กระทำ เมื่อเทียบกับพวกนางแล้วทั้งคู่ดูโหดร้ายอย่างยิ่ง!

แล้วจะให้กลืนความแค้นนี้ลงไปได้อย่างไร!

จ้าวเจินเจินมองทางหลิงอวี๋พลางยกยิ้มชั่วร้าย มันยังมีอุบายสุดท้ายอยู่เถอะ!

หลิงอวี๋ หากเจ้าออกจากงานชมบุปผาในวันนี้ได้โดยไม่สึกหรอ ข้าจะเขียนชื่อจ้าวเจินเจินกลับหัวเลย!

ฉินซานมองหลิงอวี๋จากไกล ๆ พลางเกิดความรู้สึกหลากหลายสู่หัวใจ

ไม่พบสามวันกลายเป็นอื่น หลิงอวี๋ในวันนี้มิใช่หลิงอวี๋ผู้ไร้เดียงสาในวันวานแล้ว นางเป็นผู้ใหญ่เสียแล้ว!

คราแรกเขาคิดว่าจะปล่อยความรักที่มีต่อนางไปรับรักองค์หญิงหกได้!

แต่พฤติกรรมขององค์หญิงหกในวันนี้ทำให้ฉินซานรู้สึกรังเกียจสุดใจ!

กลับกันพฤติกรรมของหลิงอวี๋กลับยิ่งทำให้ฉินซานรักใคร่มากขึ้น!

นางคล้ายกับมุกใสปราศจากธุลี เปล่งประกายโชติช่วงขึ้นเรื่อย ๆ!

ฉินซานมีความคิดเหมือนกันกับหลี่ว์จงเจ๋อ

เขาเงยหน้ามองหลิงอวี๋ เขารู้สึกเพียงว่านางเปล่งประกายทั่วทิศทาง สตรีเช่นนี้สิถึงเป็นคู่ชีวิตที่เขามีใจปรารถนาใช้ชีวิตร่วมไปตลอดกาล!

แต่เมื่อพบท่าทีที่เซียวหลินเทียนปกป้องหลิงอวี๋ หลี่ว์จงเจ๋อก็รู้สึกขมขื่นยิ่งนัก เขาไม่มีโอกาสโดยสิ้นเชิง!

“รองประมุขเฉินแอบหนีไปแล้ว คาดว่าคงกลัวท่านปู่เฉิงลงโทษนาง! แต่เจ้าโปรดวางใจ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่มีคนเยี่ยงนี้ในเมืองหลวงอีก!”

จริง ๆ แล้วหลิงอวี๋มิได้สนใจชะตากรรมของรองประมุขเฉิน แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวหลินเทียนก็พลันกล่าวว่า

“ท่านปู่เฉิงตรัสถูกต้องแล้ว คนเช่นนี้ไม่คู่ควรเห็นแบบอย่าง หากนางยังสอนต่อไปมีแต่จะสอนลูกหลานแบบผิด ๆ! แม้ไม่พบนางที่เมืองหลวงก็ต้องระวังว่านางจะไปสร้างหายนะต่อผู้อื่นในแห่งอื่น!”

เมื่อเซียวหลินเทียนฟังก็พลันกล่าว “จงวางใจ ข้าจะจัดการเอง นางจะไม่มีโอกาสสร้างหายนะกับผู้อื่นอีก!”

ขณะที่หลิงอวี๋กำลังคุยเรื่อยเปื่อยกับเซียวหลินเทียน ทางฝั่งองค์หญิงหกจึงเริ่มรายการต่อไป

ผู้ร่วมงานชมบุปผาจำนวนมากต่างเหนื่อยล้า แต่งานชมบุปผาเป็นขององค์หญิงหก หากนางไม่ประกาศจบงานแล้วทุกคนออกไปก็จะดูไม่ดีจึงฝืนทนอยู่

“เหนื่อยแล้วหรือ? หากอยากกลับก็กลับได้เลย!”

ครั้นเซียวหลินเทียนเห็นหลิงอวี๋เผยท่าทีเบื่อหน่าย พลันกล่าวอย่างเอาใจใส่ทันที

หลิงอวี๋กำลังจะตอบก็มีนางกำนัลผู้หนึ่งเดินมาโค้งคำนับหลิงอวี๋ พลันกล่าวว่า

“พระชายาอ๋องอี้ พระสนมหรงขอเชิญท่านไปดื่มชาพูดคุยกันที่ศาลาเจ้าค่ะ”