ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 591

แม้ว่านางสารเลวหลิงอวี๋จะหลบหนีจากแผนการได้ แต่พวกนางก็ยังเตรียมแผนสำรองไว้รอนางอยู่!

เรื่องที่ตนเองโดนตบสามครั้งนี่จดเอาไว้ก่อน เดี๋ยวนางจะกลับมาจัดการคิดบัญชีทั้งหมดในภายหลัง!

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เซียวทงก็กรีดร้องออกมาอย่างตื่นเต้น

“เสด็จพี่สี่ ความจริงของเรื่องนี้ยังไม่แน่ชัดเลยนะ เหตุใดเสด็จพี่ถึงรีบร้อนลงโทษพวกนาง!”

“บอกว่าองค์ชายสองเป็นคนใจร้อน แล้วเสด็จพี่มิเป็นคนใจร้อนหรือ?”

“เหตุใดมิถามว่าบุรุษผู้นี้ว่าเป็นใครเล่า? หากมิเกี่ยวข้องอันใดกับหลิงอวี๋ เหตุใดเขาจึงเอ่ยคำมิน่าฟังเช่นนั้นได้!?”

ทันทีที่เซียวทงเตือน คุณชายตระกูลจ้าวก็ตะโกนขึ้นมาด้วยเจตนาไม่ดี

“ใช่ ไม่มีมูลฝอยหมาก็ไม่ขี้หรอก! หากนิสัยพระชายาอ๋องอี้ไม่มีปัญหาอะไร เหตุใดข่าวโคมลอยเช่นนี้ถึงแพร่กระจายออกไปได้เล่า?”

“คนสองคนที่อยู่ในห้องนี้คือใครกัน? ท่านอ๋องอี้ยังมิทันจะตรวจสอบให้แน่ชัดก็รีบร้อนลงโทษเสียแล้ว มิเป็นการทำโดยพลการเกินไปหน่อยหรอกหรือ?”

เซียวหลินเทียนเหลือบมองผู้พูดและจำจดเขาไว้ ประเดี๋ยวค่อยมาคิดบัญชีกับเขาทีหลัง!

ขณะที่เซียวหลินเทียนกำลังจะพูด ทันใดนั้น คาดว่าสตรีบนพื้นจะตื่นแล้ว นางขยับตัว แล้วครึ่งหนึ่งของใบหน้าก็เผยให้เห็นภายใต้ผมที่ยุ่งเหยิงของนาง

“อ้าว… นั่นเสิ่นจวนไม่ใช่หรือ?”

มีคนเห็นหน้าสตรีผู้นั้นชัดเจนจึงกรีดร้องขึ้นมา

พระสนมหรงตกใจทันทีที่ได้ยิน สายตามองไปแล้วก็หน้าซีดลง

นั่นมันเสิ่นจวนมิใช่หรือ?

เห็นเพียงใบหน้าที่เผยออกมานั้นยังคงเป็นสีแดงเหมือนดอกท้อ ดวงตาที่สวยงามของนางลืมอยู่ครึ่งหนึ่งและหลับครึ่งหนึ่ง ดูเหมือนว่ายังคงติดอยู่ในความรัก มิสามารถหลุดพ้นออกมาได้...

“สวรรค์… นี่เกิดเรื่องอันใดขึ้นกัน?”

พระสนมหรงกรีดร้องด้วยความตกใจ แล้วรีบผลักนางกำนัลที่อยู่ข้าง ๆ นางออกไป “รีบถอดเสื้อคลุมของเจ้าออกมาให้คุณหนูใหญ่สวมสิ...”

นางกำนัลรีบถอดเสื้อคลุมชั้นนอกของนางออกแล้วพุ่งไปห่อตัวเสิ่นจวนไว้

“พระสนมหรง พระสนมกริ้วจนเวียนศีรษะหรือไม่เพคะ?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างเย็นชา “เสิ่นจวนลอบเป็นชู้ ทำสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าหมูยิ่งกว่าสุนัข เหตุใดพระสนมหรงมิดุด่านาง แต่กลับมาดุหม่อมฉันเล่าเพคะ!”

“พระสนมหรง เมื่อครู่พระสนมตรัสให้ร้ายหม่อมฉันว่ามีชู้โดยหายังได้เห็นว่าเป็นผู้ใดไม่! หม่อมฉันถือว่าพระสนมเป็นผู้อาวุโสจึงมิถือสาหาความกับพระสนมเพคะ!”

“เหตุใดเล่า บัดนี้เมื่อพิสูจน์แล้วว่าคนที่มีชู้มิใช่หม่อมฉัน พระสนมก็ยังคิดจะสาดโคลนใส่หม่อมฉันอีกหรือเพคะ?”

“หรือว่าหนึ่งในคนที่วางแผนทำร้ายหม่อมฉันจะมีพระสนมอยู่ด้วย?”

พระสนมหรงตะโกนด้วยความโกรธ “ผู้ใดวางแผนทำร้ายเจ้ากัน!”

“เห็นได้ชัดว่าคนที่มาเปลี่ยนอาภรณ์ที่นี่ก็คือเจ้า! หากมิใช่เจ้าทำเรื่องเลวร้ายนี้ แล้วเหตุใดคนในห้องถึงกลายเป็นจวนเอ๋อร์ได้เล่า?”

หลังจากที่พวกองค์หญิงหกถูกตบสั่งสอน พระสนมหรงก็มิกล้าพูดเหลวไหลอีก ทำได้เพียงเอาเรื่องการเปลี่ยนอาภรณ์ขึ้นมาพูดเท่านั้น

ชายที่อยู่บนพื้นก็ตื่นขึ้นแล้วเช่นกัน ก่อนที่เขาจะมองเห็นผู้คนได้ชัดเจน เขาเห็นแค่สตรีผู้หนึ่งอยู่ตรงหน้าเขาก็คิดว่าเป็นหลิงอวี๋ จึงรีบเข้าไปกอดเสิ่นจวนพลางตะโกนอย่างรักใคร่ “เสี่ยวอวี๋...”