ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 616

สายตาของเซียวหลินเทียนมองไปที่องค์ชายเย่อย่างเคร่งขรึม แม้ว่าเขาจะเชื่อในทักษะการแพทย์ของหลิงอวี๋ แต่นี่ก็เป็นเรื่องการทำคลอด และก่อนหน้านี้หลิงอวี๋ไม่มีประสบการณ์ในการทำคลอดมาก่อนเลย

นางช่วยพระชายาเย่ไม่ได้จริง ๆ หรือ?

แต่ไม่ว่าอย่างไร เขาสาบานว่าจะไม่มีทางปล่อยให้องค์ชายเย่ทำให้หลิงอวี๋ต้องลำบากใจเด็ดขาด!

“หลานเอ๋อร์ของข้า… หลิงอวี๋ ท่านคืนชีวิตของหลานหลานให้ข้าเถิด!”

ฮูหยินจูสั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็สะบัดมือของจูเฮ่าแล้วเดินโซเซเข้าไป

“ผู้ใดบอกว่าพระชายาเย่ตายแล้วเล่า?”

หลิงอวี๋กลัวว่าฮูหยินจูจะล้ม จึงรีบก้าวไปพยุงนาง พลางเอ่ยเสียงอ่อนโยน

“ฮูหยินจูมาดูนี่สิ นางแค่หมดเรี่ยวแรงหลังคลอดเลยสลบไปเท่านั้น ประเดี๋ยวพอให้เลือดเสร็จ นางก็จะฟื้นขึ้นมาแล้ว!”

ความหวังริบหรี่เกิดขึ้นในใจของฮูหยินจู แล้วหลิงอวี๋ก็พยุงนางเข้าไป

นางยื่นมือไปสัมผัสลมหายใจของจูหลาน และรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของจูหลานที่พ่นใส่มือของตน

หัวใจของนางจึงมีชีวิตชีวาขึ้นมา

“พระชายาอ๋องอี้ เช่นนั้นนางยังสามารถให้กำเนิดลูกอีกได้หรือไม่?”

ฮูหยินจูจับมือหลิงอวี๋พลางเอ่ยถามอย่างมีความหวัง

“ได้แน่นอนสิ เมื่อครู่ข้าก็บอกไปแล้วมิใช่หรือ? ว่าข้าสามารถทำให้นางคลอดอย่างราบรื่นได้ ทั้งยังไม่กระทบต่อการตั้งครรภ์ในภายภาคหน้าของนางอีกด้วย!”

หลิงอวี๋ยิ้มพลางเอ่ย “ข้าจะพยุงท่านเข้าไปดู จูหลานให้กำเนิดหลานชายให้ท่านแล้ว!”

ฮูหยินจูถูกหลิงอวี๋พยุงเข้าไป แล้วก็เห็นทารกน้อยที่ยังใส่ท่อหายใจอยู่

บางทียาของหลิงอวี๋คงจะได้ผล เวลานี้ทารกน้อยลืมตาขึ้นมา ท่อหายใจทำให้เขารู้สึกลำบากมาก

เขาลืมตาสีดำสนิท พร้อมกับกำหมัดเล็ก ๆ นั้นขยับไปมา จากนั้นก็ส่งเสียงร้องไห้ออกมา

ทันใดนั้น หัวใจของฮูหยินจูก็อ่อนยวบ อารมณ์ผ่อนคลายลง และแข้งขาอ่อนจนทรุดนั่งลงไป พาให้หลิงอวี๋ทรุดลงไปด้วยเช่นกัน

แต่เถาจื่อตาไวและมือเร็วจึงคว้าหลิงอวี๋เอาไว้ได้

ประตูยังคงเปิดอยู่ เสียงร้องของทารกน้อยจึงดังออกไปข้างนอก ทำเอาพระชายาเว่ยสีหน้ามืดมนลงทันที แล้วรีบวิ่งเข้าไปอย่างร้อนใจ

องค์ชายเย่อยากจะเอาดาบฆ่าพระชายาเว่ยไปเสีย แต่นึกถึงที่พี่สะใภ้สี่บอกว่าให้ร่วมมือกับนางสืบสวนว่าผู้ใดเป็นคนวางยาพิษจูหลานกับลูก เขาจึงอดกลั้นเอาไว้

“เป็นท่านชายน้อย!”

องค์ชายเย่ยิ้มเย็นชา พลางเอ่ยเสียงดัง “และยังมีชีวิตอยู่ด้วย!”

“เป็นไปได้เยี่ยงไร! เมื่อครู่หม่อมฉันแน่ใจว่าเด็กหัวใจหยุดเต้นแล้ว!”

แม่นางซือตะโกนอย่างสติหลุด

หลิงอวี๋เดินมาแล้วยื่นฝ่ามือออกมา ในนั้นมียาที่นางเช็ดทำความสะอาดแล้วอยู่

“แม่นางซือ เจ้ามั่นใจว่าเด็กหัวใจหยุดเต้น หรือเจ้ามั่นใจกับยาที่ตัวเจ้าเองทำกันแน่?”

เมื่อแม่นางซือเห็นยาเม็ดในมือของหลิงอวี๋ ก็ก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว สีหน้าเปลี่ยนไปทันที พลางอธิบาย

“นี่มันอะไรกัน? ข้ามิเคยเห็นมาก่อนเลย! พระชายาอ๋องอี้ ท่านอย่ามากล่าวหาข้านะ!”

“ยาวิเศษของข้ามีราคาห้าหมื่นตำลึง องค์ชายเย่มิได้ตกลงให้เงินข้า แล้วข้าจะให้ยาพระชายาเย่ล่วงหน้าได้เยี่ยงไรกันเล่า!”