องค์ชายเย่ถูกพี่ภรรยาดุเข้าก็หน้าแดง พลางรีบเอ่ย “ข้ามิได้เอามานะ สิ่งนี้พระชายาคังมอบให้หลานหลาน!”
“ช่วงก่อนหน้านี้หลานหลานไปที่ตำหนักองค์ชายคังแล้วเห็นดอกไม้นี้สวยงาม นางจึงเอ่ยชมแล้วพระชายาคังก็ให้ดอกไม้นี้มา!”
เมื่อพระชายาเว่ยได้ยินสิ่งนี้ก็ยิ้มอย่างเย็นชา พลางมองไปที่นางผดุงครรภ์
ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องสืบสวนแล้ว ต้องเป็นจ้าวเจินเจินแน่ ๆ ที่ให้ชะเอมเทศที่มีสารพิษนี้กับจูหลาน
ตอนนี้ยังจะส่งนางผดุงครรภ์มาให้จูหลานกินดอกคำฝอยเพื่อกระตุ้นพิษอีก เมื่อทั้งสองอย่างรวมกัน จูหลานจะคลอดลูกอย่างราบรื่นได้เยี่ยงไรเล่า!
ยิ่งไปกว่านั้นจ้าวเจินเจินยังวางแผนให้รถม้าของตนชนกับรถม้าของจูหลาน และหากจูหลานตายไปเช่นนี้ ตนก็จะต้องถูกตราหน้า!
แผนของจ้าวเจินเจินเป็นแผนการชั่วร้ายที่ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย!
ก่อนหน้านี้ตนไม่เคยระวังมาก่อนเลย จึงส่งแม่นางซือมาทำร้ายจูหลาน มันไม่จำเป็นเอาเสียเลย!
สิ่งที่พระชายาเว่ยนึกถึง หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเองก็นึกถึงเช่นกัน
ทั้งสองต่างมองไปทางองค์ชายเย่ จูหลานชอบดอกไม้นี้เอง แต่จ้าวเจินเจินเองก็สามารถพูดได้ว่านางไม่รู้เลยว่าดอกไม้นั้นมีพิษ!
นางให้จูหลานด้วยเจตนาที่ดี!
แม้ว่านางผดุงครรภ์จะสารภาพว่า ดอกคำฝอยนั้นถูกจ้าวเจินสั่งให้ป้อนให้จูหลาน แต่จ้าวเจินเจินก็ไม่ยอมรับในเรื่องนี้ได้เช่นกัน!
ยิ่งไปกว่านั้น จากความเข้าใจของเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ที่มีต่อจ้าวเจินเจิน หากนางกล้าส่งนางผดุงครรภ์มาทำร้ายจูหลาน ก็แสดงว่ามั่นใจได้ว่านางผดุงครรภ์จะไม่ทรยศนาง!
คาดว่าคงจะมั่นใจกับความสูญเสียที่ตำหนักองค์ชายเย่ครั้งนี้!
พระชายาเว่ยรู้วิธีบังคับคนเหล่านี้ดีกว่าหลิงอวี๋ เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้จึงยิ้มอย่างน่ากลัวออกมา
“องค์ชายห้า พี่สะใภ้สองของท่านนี่เก่งจริง ๆ!”
“เช่นนั้นที่รถม้าทั้งสองคันของเราชนกันในวันนี้ก็คาดว่าคงมิใช่อุบัติเหตุแล้วสิ! ท่านต้องตรวจสอบให้ดี ๆ อย่าตกหลุมพรางยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวของนางเด็ดขาดเพคะ!”
“ดี ทุกอย่างกระจ่างแจ้งแล้ว! หม่อมฉันคงต้องไปจริง ๆ แล้ว!”
พระชายาเว่ยคิดถึงจ่างหนิง และอยากจะไปจะแย่แล้ว
“จ่างหนิงได้รับบาดเจ็บ พี่สะใภ้ใหญ่รีบกลับไปดูแลนางเถิด!”
นางทนความเจ็บปวดจากการถูกเฆี่ยนตีเช่นนั้นมิได้!
หากจะต้องตาย เช่นนั้นก็ขอเลือกความตายที่ไม่เจ็บปวดดีกว่า!
แค่หวังว่าจ้าวเจินเจินจะปล่อยหลานสองคนของตนไปเพราะเห็นแก่ที่ตนไม่ทรยศนาง!
“ทาสชั่ว บอกข้ามา เป็นพระชายาคังหรือไม่ที่ให้เจ้าป้อนดอกคำฝอยให้พระชายาของข้า?”
องค์ชายเย่ตะคอกด้วยความโกรธ “ขอเพียงเจ้าเป็นพยานเปิดโปงพระชายาคังให้ข้า ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า!”
นางผดุงครรภ์อ้วนนอนตัวสั่นอยู่บนพื้นแต่ไม่พูดอะไร
“ทาสชั่ว ไม่ยอมรับรึ? ใครก็ได้ มาทุบตีนังนี้ให้ตายเสีย!”
พวกคนรับใช้รีบพุ่งเข้ามาผลักนางผดุงครรภ์อ้วนลงที่พื้น
แต่คนรับใช้ที่มีดวงตาเฉียบคมเห็นเลือดสีดำไหลออกมาจากมุมปากของนางผดุงครรภ์อ้วน จึงทำการพลิกตัวนางกลับมา...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........