ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 624

ทุกคนเห็นนางผดุงครรภ์อ้วนกระอักเลือดสีดำออกจากปากของนางมากขึ้นอีก แล้วดวงตาของนางก็เบิกกว้างจนแทบจะถลนออกมา

หลิงอวี๋เห็นดังนั้นก็รีบวิ่งเข้าไป นางได้กลิ่นเหม็นเปรี้ยวในเลือด จึงส่ายหัวพลางเอ่ย

“ช่วยไม่ได้แล้ว นางกินยาพิษ!”

องค์ชายเย่ตะลึงไปทันที หากพยานตายแล้ว เช่นนั้นเขาก็ไปร้องต่อองค์จักรพรรดิว่าพระชายาคังวางแผนสังหารหลานหลานมิได้แล้วสิ?

ทำได้เพียงอาศัยเอาชะเอมเทศไปกล่าวหาว่าจ้าวเจินเจินทำร้ายคน เขาก็ไม่มีทางชนะหรอก!

เซียวหลินเทียนเห็นแล้วพูดไม่ออก จ้าวเจินเจินใช้สติปัญญาไปกับเรื่องพวกนี้ มันทำให้เขาทั้งรังเกียจและเสียดายมาก!

เหตุใดสตรีที่มีความสามารถในวันเก่า ๆ ถึงได้กลายเป็นคนแปลกหน้ามากขึ้นเรื่อย ๆ กันนะ!

“พระชายาอ๋องอี้ เรื่องพวกนี้ให้พวกเขาจัดการเถิด! หลานหลานฟื้นแล้ว ช่วยไปดูให้ข้าทีว่าจะต้องดูแลนางอย่างไร!”

ฮูหยินจูได้ยินจูหลานขยับตัวก็หันกลับไปมองแล้วเห็นจูหลานลืมตาขึ้น จึงรีบเรียกหลิงอวี๋

“พระชายาอ๋องอี้ หลานหลานสูดดมละอองเกสรดอกไม้มาเป็นเวลานาน นางจะถูกพิษด้วยหรือไม่? มันจะไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายของนางใช่หรือไม่!”

“ท่านชายน้อยจะไม่กลายเป็นคนโง่จริง ๆ ใช่หรือไม่?”

เมื่อเห็นว่าฮูหยินจูกังวลมากเช่นนี้ หลิงอวี๋จึงเดินเข้าไปตรวจชีพจรของจูหลานใหม่อีกครั้ง

ฮูหยินจูมองอยู่ข้าง ๆ อย่างกังวล และอดมิได้ที่จะเอ่ยอย่างตื่นเต้น

“โชคดีที่พระชายาอ๋องอี้อยู่ด้วยในวันนี้ มิเช่นนั้นข้าคงมิกล้าคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”

“หลานหลานผู้น่าสงสารของข้า หลานชายน้อยผู้น่าสงสารของข้า… แค่คิดว่าเกือบจะสูญเสียพวกเขาไป หัวใจของข้า… ก็เจ็บปวดนัก!”

“พระชายาอ๋องอี้ ข้าขอโทษ… ก่อนนี้ข้าสับสนและมิไว้ใจท่าน… ข้าขอโทษท่านจริง ๆ!”

หลิงอวี๋ยิ้มพลางเอ่ย “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านป้า… ท่านป้าเองก็กังวลเรื่องความปลอดภัยของลูกสาวเช่นกัน ข้าไม่ถือโทษท่านหรอก!”

เมื่อเห็นบุตรีมีท่าทีสับสน ฮูหยินจูก็รีบเล่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้นางฟัง และสุดท้ายก็ก่นด่าด้วยความโกรธ

“เจ้าเด็กนี่ แม่บอกกับเจ้าตั้งกี่ครั้งแล้วว่าห้ามคิดร้ายต่อใครและระวังคนคิดร้ายกับเรา เหตุใดเจ้าถึงประมาทเช่นนี้?”

“หากพี่สะใภ้สี่มิช่วยเจ้าไว้ในครั้งนี้ เด็กจะเป็นเช่นไร!”

เมื่อจูหลานได้ยินว่าชะเอมเทศมีพิษและทำให้บุตรชายของตนถูกพิษไปด้วยก็ตกใจหน้าซีดทันที และพยายามลุกขึ้นนั่ง

“ท่านแม่ ลูกเป็นเยี่ยงไรบ้าง? รีบอุ้มมาให้ข้าดูทีสิ!”

“มิต้องกังวลไป มีข้าอยู่ที่นี่ เขาไม่มีทางเป็นอะไรไปหรอก!”

หลิงอวี๋จับจูหลานไว้ “เจ้าเสียเลือดมาก ต้องพักฟื้นให้ดี ๆ นะ!”

“ท่านป้า ข้าจะบอกวิธีดูแลจูหลานกับท่าน ท่านคงต้องลำบากไปสักพัก อยู่ดูแลพวกเขาแม่ลูกทีเถิด!”