ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 653

เมื่อหลิงอวี๋พูดเช่นนั้นฮูหยินเผยก็หน้าแดงขึ้นมา

เมื่อครู่นางก็กังวลเช่นกัน นางเห็นหลิงหว่านคุยกับเผยอวี้สองครั้ง กลัวว่าลูกชายของตนจะควบคุมไม่อยู่แล้วแต่งงานเอาสตรีผู้นี้เข้าบ้าน

แต่ตอนนี้พอถูกหลิงอวี๋ซักถาม ถึงได้พบว่าตนหุนหันพลันแล่นไป!

นางลากหลิงหว่านหลบมาคุยที่นี่เพราะไม่อยากให้เรื่องใหญ่ แล้วส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของลูกชายตน

พอถูกหลิงอวี๋บอกให้ไปถามเผยอวี้เรื่องนี้จริง ๆ นางก็สามารถคาดเดาความโกรธของลูกชายตนได้เลย

“พระชายาอ๋องอี้ คุณหนูหลิง ข้าขอโทษ ข้าสับสนไปเอง!”

เพราะว่าฮูหยินเผยมาจากตระกูลใหญ่ มีหรือจะยอมให้เรื่องมันโกลาหลยิ่งขึ้น จึงยอมโอนอ่อนให้ก่อน

หลิงอวี๋เหลือบมองนาง ใต้เท้าเผยให้ความเคารพท่านอดีตเสนาบดีเป็นอย่างมาก หลังจากที่ท่านอดีตเสนาบดีได้รับบาดเจ็บเขาก็ยังเตรียมของกำนัลอันล้ำค่ามาเยี่ยมเลย

ส่วนเผยอวี้กับเซียวหลินเทียนก็เป็นเพื่อนสนิทกัน เมื่อนางเห็นฮูหยินเผยขอโทษ ก็ไม่อยากให้เกิดความแตกร้าวแยกระหว่างทั้งสองครอบครัวเช่นกัน

หลิงอวี๋ลดน้ำเสียงลงพลางเอ่ย “ฮูหยินเผย เมื่อพิจารณาถึงมิตรภาพหลายปีระหว่างสองครอบครัวของเราแล้ว เราไม่ถือสากับคำพูดไร้มารยาทที่ท่านพูดเมื่อครู่หรอก!”

“ในเมื่ออธิบายชัดเจนแล้วก็ช่างเถิด! คราวหน้าหวังว่าฮูหยินเผยจะระมัดระวังทั้งคำพูดและการกระทำ อย่าให้กระทบต่อชื่อเสียงของเด็กทั้งสองคนเพราะเรื่องปั้นน้ำเป็นตัวเช่นนี้เลย!”

พูดจบ หลิงอวี๋ก็ลากหลิงหว่านออกไป

ฮูหยินเผยยืนอยู่อย่างรู้สึกผิดและกระอักกระอ่วน ในใจนางก็มีแผนของตนเองอยู่

ภูมิหลังครอบครัวของหลิงหว่านไม่คู่ควรกับการเป็นภรรยาของเผยอวี้!

แต่หลิงหว่านมีความสามารถมากจนปล่อยไปไม่ได้ เมื่อครู่นางจึงคิดว่าจะเอ่ยปากให้หลิงหว่านเป็นอนุ

เช่นนี้หากให้กำเนิดบุตรชายหรือบุตรสาวออกมา หลังจากที่เผยอวี้แต่งงานกับภรรยาแล้ว เด็กจะถูกจดจำในนามของภรรยาหลวง

หลิงอวี๋เอ่ยไปตรง ๆ “เจ้าเป็นใคร? เจ้าก็เป็นคุณหนูใหญ่ของจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนไง! อย่าว่าแต่เผยอวี้เลย เจ้าคู่ควรกับคุณชายจากตระกูลสูงส่งคนอื่น ๆ ทั้งหมด!”

“หว่านเอ๋อร์ ต่อไปเจ้าห้ามดูถูกตัวเองอีก! เจ้าเป็นคนใจดี มีความสามารถ และยังเป็นเลิศในด้านดนตรี หมากล้อม อักษรศิลป์ และการวาดภาพด้วย! เหตุใดเจ้าจึงคิดว่าตนด้อยกว่าผู้อื่นเล่า?”

“บรรพบุรุษของจักรพรรดิสูงสุดล้วนแต่เป็นชาวนาทั้งนั้น ผู้ใดกล้าบอกบ้างว่าตัวตนของจักรพรรดิมิน่าเคารพ? ขอเพียงเจ้าแข็งแกร่ง ผู้ใดก็ตามที่กล้าดูถูกเจ้า สักวันหนึ่งมันผู้นั้นจะต้องเงยหน้าขึ้นมองเจ้า!”

“สถานะอะไรกันเล่า? นั่นมันคนที่มีความภาคภูมิใจในตนเองต่ำและทะเยอทะยานจะเอาสิ่งเหล่านั้นมาตกแต่งรูปลักษณ์ของตนเองเท่านั้นถึงจะสนใจ! แต่หากได้ครอบครองสิ่งเหล่านั้นแล้วจะมีความสุขหรือ?”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างดูถูก พลางกระซิบข้างหูของหลิงหว่าน

“ดูจ้าวเจินเจินสิ นางกับองค์ชายคังเหมาะสมกันทั้งฐานะและหน้าตาใช่หรือไม่! แต่เจ้าดูตอนศาลาโจ๊กพังสิ องค์ชายคังปฏิบัติต่อจ้าวเจินเจินเยี่ยงไรเล่า?”

“องค์ชายคังทิ้งจ้าวเจินเจินไว้ตามลำพังและหนีเอาชีวิตรอด! หว่านเอ๋อร์ เจ้าต้องการสามีที่มีดีแต่เปลือกเช่นนี้หรือ?”

หลิงหว่านส่ายหัวยิ้ม ๆ เมื่อนึกถึงภาพที่เห็นก่อนหน้านี้ สามีเช่นนี้ อย่าว่าแต่เป็นองค์ชายเลย ต่อให้เป็นจักรพรรดินางก็ไม่เอา!