ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 665

ก่อนที่จักรพรรดิจะได้ตรัสอะไร เซียวหลินเทียนก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

“เสด็จพ่อ ลูกขอพระราชทานอนุญาตโปรดส่งลูกไปหยุดยั้งโรคระบาดและปกป้องชายแดนด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

“แม้ร่างกายของลูกจะไม่แข็งแรงนัก ขอเพียงเสด็จพ่อมิรังเกียจ ลูกก็ยินดีที่จะแบ่งเบาความกังวลเสด็จพ่อในทันทีพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนเข้าใจแล้วว่าคนเหล่านี้คาดหวังให้เขาตาย

ยิ่งไปกว่านั้น เซียวหลินเทียนก็ไม่สบายใจหากหลิงอวี๋ถูกสั่งให้ไปคนเดียว!

แทนที่จะถูกบังคับให้ไปสู้ออกตัวขอรับสั่งด้วยตัวเองเพื่อให้ได้ชื่อเสียงที่ดีจะดีกว่า

เดิมเซียวหลินเทียนมิใช่คนที่ชอบพูดอะไรที่สวยหรู อันเจ๋อเคยพูดกับเขาหลายครั้งเพราะเรื่องนี้

“เจ้าแค่ก้มหน้าตอบรับทำสิ่งต่าง ๆ แต่ทุกครั้งที่ทำอะไรไปเจ้าก็มักจะโดนขโมยความดีความชอบไปหมด!”

“อาเทียน พวกเรารู้ว่าเจ้าเป็นคนซื่อตรง แต่บางครั้งเจ้าก็ทำตัวอวดดีบ้างก็ได้! เวลาที่เจ้าทำสิ่งดี ๆ ก็ควรจะให้ผู้อื่นรู้เสียบ้าง! อย่างน้อยเสด็จพ่อของเจ้าก็ควรรู้เรื่องนี้!”

เดิมเซียวหลินเทียนเคยมิเห็นด้วยกับเรื่องนี้ แต่ช่วงนี้เขาเห็นจ้าวเจินเจินและองค์ชายคังประสบปัญหาร้ายแรงหลายครั้ง แต่กลับขอละเว้นโทษได้ด้วยเพราะความสามารถด้านการเจรจา เขาจึงเริ่มกลับมาคิดทบทวนกับตัวเอง

หากเป็นเขาที่พบเจอกับเรื่องเหล่านี้ เสด็จพ่อจะปล่อยไปง่าย ๆ หรือ?

ฉะนั้นการเสแสร้งแกล้งทำก็เป็นสิ่งที่จำเป็นในบางครั้ง!

ไหน ๆ ก็จะทำเรื่องดี ๆ แล้ว เขาก็ไม่อยากสร้างภาพจำให้กับเสด็จพ่อว่าเขาแสดงท่าทางแย่ ๆ ออกมาเพราะถูกบังคับให้ไป

แน่นอนว่าคำพูดของเซียวหลินเทียนที่สมัครใจขอรับสั่งทำให้จักรพรรดิอู่อันรู้สึกดีเป็นอย่างมากในทันที

เขามองไปที่รถเข็นของเซียวหลินเทียนรู้สึกโล่งใจมากพลางคิดว่าแม้สุขภาพขององค์ชายจะไม่ดี แต่ก็ยังคงกระตือรือร้นที่จะช่วยพระองค์แก้ปัญหา

เมื่อเทียบกับท่าทางอิดออดขององค์ชายเว่ยและองค์ชายคังในตอนนี้ ความกตัญญูของเซียวหลินเทียนช่างเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง!

“เอาเถิด… ข้าเลี้ยงลูกชายมาดีจริง ๆ! เทียนเอ๋อร์ เจ้าทำให้พ่อคนนี้มีความสุขนัก!”

ขณะนั้นจักรพรรดิอู่อันเหลือบมององค์ชายเว่ยและองค์ชายคังอย่างเย็นชาแล้วเอ่ยขึ้น

“ข้าจะมอบหมายให้เจ้าเป็นแม่ทัพใหญ่ แม่ทัพฉินและแม่ทัพเผยจะฟังคำสั่งของเจ้า! ข้าจะมอบกระบี่อาญาสิทธิ์ให้ เจ้าสามารถใช้มันเพื่อระดมคนและสิ่งของจากหน่วยงานต่าง ๆ ได้ตลอด…”

เมื่อจ้าวหุยได้ยินดังนั้น คิ้วหนาของเขาก็กระตุก มิใช่ว่านี่เป็นการให้สิทธิแก่เซียวหลินเทียนมากกว่าเดิมหรอกหรือ?

หากเขาอยากจะขึ้นเป็นจักรพรรดิ ไม่มีทางที่จักรพรรดิอู่อันจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้!

“หลิงอวี๋ นี่เป็นงานใหญ่ในการหยุดยั้งโรคระบาด เจ้าห้ามประมาท ต้องหาวิธีกำจัดโรคระบาดให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!”

เมื่อหลิงอวี๋เห็นจักรพรรดิอู่อันเอ่ยชื่อของนาง นางก็คุกเข่าลงและพูดขึ้นทันที

“เสด็จพ่อหาอย่าได้กังวลเพคะ หลิงอวี๋จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อยับยั้งโรคระบาดให้เร็วที่สุดเพื่อบรรเทาความกังวลของเสด็จพ่อเพคะ!”

“เอาล่ะ ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะส่งข่าวดีกลับมาโดยเร็วที่สุด! เมื่อกลับมา ข้าจะตกรางวัลให้อย่างงาม!”

“ขอบพระทัยเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ/เพคะ!”

เมื่อเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋ถวายคำนับจักรพรรดิ พวกเขาก็ขอตัวออกไปพร้อมกับฉินซานและเผยอวี้

ฉินซานที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการรักษาความปลอดภัยให้หลิงอวี๋ เซียวหลินเทียน และเหล่าผู้ติดตาม ก็ไปจัดองครักษ์ติดตามกองทัพ

ส่วนเผยอวี้ที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการขนส่งอาหารและวัตถุดิบยาก็กล่าวกับเซียวหลินเทียน

“จักรพรรดิทรงมีรับสั่งให้ทางสถาบันแพทย์หลวงจัดเตรียมวัตถุดิบยา เดี๋ยวข้าจะไปรับรายการวัตถุดิบยามาให้ พระชายาอี้ตรวจสอบดู หากมีอะไรขาดเหลือก็แจ้งให้ข้าทราบได้เลย เช่นนั้นข้าขอตัวไปเร่งให้พวกเขาเตรียมการก่อน!”