ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 686

กองทัพขนาดใหญ่ออกเดินทางกันแล้ว แต่ยังมิทันที่จะลงจากภูเขา เม็ดฝนก็เริ่มตกลงมาแล้ว

บนภูเขาไม่มีที่กำบังฝน องครักษ์ที่เซียวหลินเทียนส่งไปสำรวจเส้นทางก่อนหน้านี้กลับมารายงานว่ามีวิหารที่ทรุดโทรมอยู่ข้างหน้าไปสิบลี้ที่เป็นที่หลบฝนชั่วคราวให้ได้ ทุกคนจึงเร่งความเร็วไปที่นั่นกัน

เซียวทงมิได้กินอะไรเลยทั้งวัน ดังนั้นน้ำแกงจึงเข้าสู่กระเพาะอย่างรวดเร็ว

นางเพียงรู้สึกว่าท้องของนางบิดและปวดขึ้นมา แล้วความอยากขับถ่ายก็เข้ามาหานางอย่างแรง

เวลานี้เซียวทงยังมิได้สติว่าตนได้ดื่มน้ำแกงนั้นไป ยังคิดอยู่เลยว่ามันเป็นการตอบสนองทางสรีรวิทยาที่ไม่ได้ขับถ่ายในตอนเช้า

นางคิดว่าข้างนอกฝนตกอยู่ จึงอดทนรอจนถึงวิหารทรุดโทรมก่อนแล้วค่อยขับถ่าย

ไหนเลยจะคิดว่าทนไปได้มิเท่าไหร่ ท้องก็คำรามขึ้นมาอีก ความอยากขับถ่ายอันแรงกล้าก็พุ่งไปที่ทวารหนักอย่างรวดเร็ว

"จอด ข้าอยากขับถ่าย!"

เซียวทงตะโกนอย่างกังวล

แต่องครักษ์ข้างนอกต่างเร่งรีบที่จะออกเดินทาง ฝนก็เริ่มตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเช่นกัน ร่างกายของพวกเขาเปียกชุ่ม ใครจะยอมหยุดกันเล่า!

ประกอบกับที่มีคำสั่งจากท่านอ๋องอี้ด้วย หากเขามิอนุญาตก็ไม่มีใครกล้าหยุดรถทั้งนั้น

เซียวทงทั้งกังวลและโกรธ มิสามารถควบคุมได้เลย นางรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไหลออกมาจากร่างกายเลอะไปเต็มกระโปรง

ทันใดนั้นในรถม้าก็เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง

นางกำนัลหลายคนในรถม้าต่างก็ปิดจมูกโดยไม่รู้ตัว

กลิ่นอะไรกัน!

เหม็นยิ่งกว่าอึเสียอีก!

เซียวทงรู้สึกอายและโกรธมาก นางเติบโตมามิเคยต้องอับอายเยี่ยงนี้มาก่อนเลยในชีวิต!

นางจ้องมองนางกำนัลอย่างดุร้ายพลางตะคอก “ใครกล้าเอาเรื่องไร้สาระออกไปพูดข้างนอก ข้าจะดึงลิ้นมันออกมา!”

พวกนางกำนัลจ้องมองนางด้วยความหวาดกลัว เหตุใดดวงตาขององค์หญิงหกจึงดูน่ากลัวนัก?

อู่เวยลืมตาขึ้นแล้วพูดโกหก จากนั้นก็สั่งให้องครักษ์ลากรถม้าไปด้านหลังวิหารทรุดโทรม

เซียวทงถอนหายใจโล่งอกและชื่นชมความรอบคอบของอู่เวย นางแอบคิดว่ากลับไปจะให้รางวัลอู่เวยอย่างดีทีเดียว

วิหารทรุดโทรมแห่งนี้เต็มไปด้วยองครักษ์ โชคดีที่วิหารทรุดโทรมนั้นมีขนาดใหญ่มากพอ แม้ว่าจะมีรอยรั่วหลายแห่ง แต่ก็ยังสามารถเป็นที่กำบังฝนได้

หลิงอวี๋สั่งให้หลิงซวน เถาจื่อ และแม่นมสองคนไปเก็บกวาดมุมหนึ่งแล้วตั้งหม้อสำหรับทำน้ำขิงให้ทุกคนเพื่อบรรเทาความหนาวเย็น

ลู่หนานกับจ้าวซวนรีบเปลี่ยนเป็นอาภรณ์ที่สะอาดแล้วจัดมุมด้านหลังให้เซียวหลินเทียนพักผ่อน

ดูเหมือนฝนจะตกไปอีกสักพัก พวกเขาจึงทำได้เพียงพักอยู่ที่นี่คืนนี้

ฉินซานกับหลี่ว์จงเจ๋อพาคนมาทำความสะอาดวิหารทรุดโทรมเช่นกัน

รถม้าคันที่ฉินรั่วซือนั่งอยู่ต้องขนสิ่งของต่าง ๆ ลง ฉินรั่วซือเห็นว่าองครักษ์กำลังยุ่งกันอยู่ จึงให้องครักษ์คนหนึ่งถามฉินซานว่านางลงจากรถม้าไปช่วยได้หรือไม่

ฉินซานมิสามารถตัดสินใจเองได้ จึงไปขอคำแนะนำจากเซียวหลินเทียน