ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 703

ลู่หนานกับองครักษ์ทั้งสองเดินไปข้างกายชายผู้นั้นด้วยท่าทีดุร้าย พลางตะคอกเสียงแข็ง

“ยังมิไปอีก จะให้พวกเราลงมือจริง ๆ ใช่หรือไม่?”

ชายผู้นั้นมองท่าทีดุร้ายของลู่หนาน แล้วหันหลังเดินออกไปด้วยความโกรธ

วีรบุรุษจะรู้จักถอยเพื่อมิให้เสียเปรียบ เขาจะไปหาข้าหลวงมาตัดสินให้ตนเองเป็นแน่!

“ใครจะก่อปัญหาอีก?”

เซียวหลินเทียนเหลือบมองครอบครัวเหล่านั้นด้วยสายตาที่เฉียบคม

รัศมีอันสง่างามของเขากับดาบบนตัวของพวกลู่หนานทำเอาครอบครัวเหล่านั้นหน้าซีด ใครจะกล้าก่อปัญหาอีกเล่า!

พวกเขามองหน้ากัน แล้วจากไปอย่างสิ้นหวัง

“เจ้ามิได้ถูกพวกเขาทำให้บาดเจ็บใช่หรือไม่?”

หลิงอวี๋มองผู้คุมอย่างกังวล ผู้คุมส่ายหัวพลางเอ่ยอย่างขอบคุณ “พระชายา ขอบคุณท่านขอรับ!”

“ไม่เป็นไร! ข้าสิจะต้องขอบคุณเจ้าที่ยังคงรักษาจุดยืนไว้แม้ว่าจะเผชิญกับความยากลำบาก!”

หลิงอวี๋รีบเอ่ย “อีกประเดี๋ยวยาสมุนไพรก็จะต้มเสร็จ เจ้ากินสักสองชามก่อน! ตอนนี้รีบไปอาบน้ำผลัดผ้าก่อนเถิด!”

“จำไว้ว่าเจ้าต้องซักอาภรณ์แล้วส่งไปให้แม่นมหลี่ ให้นางช่วยเอาไปต้มในน้ำร้อนแล้วค่อยเอาไปตากให้แห้ง!”

“ขอรับ! พระชายา ข้าจะทำตามคำสั่งของพระชายาขอรับ!”

ผู้คุมเอ่ยอะไรบางอย่างกับสหายของเขาแล้วออกไป

เซียวหลินเทียนเห็นว่าหลิงอวี๋ยุ่งมากจึงเอ่ย “เผยอวี้ส่งคนมาแจ้งข้าแล้วว่า เครื่องยาสมุนไพรกับหมอที่ตามมาด้วยจะมาถึงในคืนนี้ ถึงตอนนั้นเจ้าก็จะมีผู้ช่วย ไม่ต้องยุ่งถึงเพียงนี้!"

หลิงอวี๋พยักหน้าพลางคิดสิ่งหนึ่ง “เซียวหลินเทียน ท่านช่วยส่งคนมาช่วยหม่อมฉันหาได้หรือไม่ว่ามีหนูหรือสัตว์ปีกที่ติดโรคระบาดในเจ่าจวงหรือไม่!”

“ตอนนี้หม่อมฉันยังมิรู้แน่ชัดว่าสิ่งใดทำให้เกิดโรคระบาด หากรู้จะได้จ่ายยาให้ถูก!”

หลิงอวี๋กล้าใช้อำนาจมาข่มเหงผู้อื่นก็เพราะการสนับสนุนจากท่านอ๋องอี้ไม่ใช่หรือ?

ในความคิดของเขา สิ่งที่หลิงอวี๋พูดว่าหน้ากากสามารถป้องกันโรคระบาดได้นั้นมันเป็นการเสแสร้งทำเพื่อให้ท่านอ๋องเห็น

“หลี่เฉียง ในสองวันนี้เจ้าอยู่ในห้องนี้ไป หากมิได้รับคำสั่งจากข้าก็ห้ามออกไปไหนทั้งนั้น!”

หลิงอวี๋ไม่มีเวลามากังวลเกี่ยวกับความคิดของเขา จึงกำชับ “หากรู้สึกไม่สบายใจที่ใด ก็รีบบอกข้าทันที!”

หลี่เฉียงเห็นว่าเซียวหลินเทียนยังอยู่ จึงพยักหน้าอย่างรู้ว่าอะไรควรไม่ควร จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยเดี่ยวที่หลิงอวี๋จัดเตรียมไว้ให้เขาโดยเฉพาะ

เขาเห็นว่าในห้องมีเตียงก็ดีใจขึ้นมาเล็กน้อย ไม่ต้องออกไปทำอะไรก็ดีเหมือนกัน เขาเดินทางเหนื่อยแล้ว จะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่

หลิงอวี๋ลากเซียวหลินเทียนไปหารือ โรคระบาดร้ายแรงถึงเพียงนี้ พวกนางต้องการกำลังคนมาช่วยเหลือเพิ่มเติม

ลำพังแค่พวกนางไม่กี่คนไม่สามารถดูแลผู้ป่วยในหออักษรได้ ทั้งยังต้องเตรียมยาฆ่าเชื้ออีก

ทั้งสองจึงรีบวางแผนแล้วแยกย้ายกันไปจัดการ