ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 702

หลี่ว์จงเจ๋อมิกล้าตัดสินใจ จึงไปขอคำแนะนำจากเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนฟังแล้วก็เอ่ยขึ้นมาทันที “ได้ เจ้าพาคนไปส่งนางที่นั่นเถิด! นางอยู่ที่นี่ก็ช่วยอะไรมิได้ อีกทั้งข้าจะต้องส่งคนไปดูแลนางอีก!”

“หลังจากที่เจ้าไปถึงเว่ยโจวแล้วก็ไปพบข้าหลวงของเว่ยโจวก่อนเสีย ให้เขาส่งคนไปตรวจสอบดูทุกหมู่บ้าน หากพบพื้นที่ที่มีโรคระบาด ก็จะให้แยกผู้ป่วยออกตามคำสั่งของพระชายา! ห้ามมิให้มีการเคลื่อนย้ายเอง!”

"พ่ะย่ะค่ะ!"

หลี่ว์จงเจ๋อนับกองทหารของตนแล้วรีบพาเซียวทงไปยังเว่ยโจว

ในเวลานี้อู่เวยได้ละทิ้งคำสั่งของจ้าวเจินเจินไปแล้ว ทั้งเขาและเซียวทงต่างได้เห็นภาพอันน่ากลัวของผู้ป่วยโรคระบาดที่เสียชีวิตตามท้องถนนแล้ว!

โรคระบาดร้ายแรงถึงเพียงนี้ เขาไม่อยากอยู่ให้เสี่ยงหรอก!

มีโอกาสมากมายที่จะฆ่าเซียวหลินเทียน เขามาเว่ยโจวแล้วค่อยหาโอกาสดำเนินการเอาก็ได้!

กระทั่งถึงเวลาอาหารเย็น ก็มีผู้ป่วยส่งมาที่หออักษรสิบกว่าคนแล้ว มีทั้งผู้ใหญ่และเด็ก

คนในครอบครัวของผู้ป่วยบางส่วนก็ตามมาด้วย แต่ผู้คุมไม่ยอมให้พวกเขาเข้าไป พวกเขาจึงเริ่มโวยวายอยู่ที่หน้าประตู

หลิงอวี๋กำลังทำการวิจัยโรคระบาดอยู่ในห้องรักษา คนเหล่านี้บางคนดูเหมือนติดโรคระบาดในสัตว์ปีก แต่บางคนกลับแสดงอาการคล้ายโรคไข้ป่าโดยไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด

หลิงอวี๋เอาเลือดไปทดสอบ ในขณะที่กำลังวิจัยอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงโวยวายข้างนอก

พอนางเดินออกไปดู ก็เห็นว่าคนในครอบครัวของผู้ป่วยกำลังผลักผู้คุม และบอกว่าหากมิให้เข้าไปพวกเขาจะพาคนในครอบครัวกลับ

พอหลิงอวี๋เห็นว่าหน้ากากของผู้คุมถูกคนในครอบครัวของผู้ป่วยกระชากออก สีหน้าก็เรียบนิ่งไปทันที

“หยุด… พวกเจ้ากำลังทำสิ่งใดกัน?”

หลิงอวี๋เดินเข้ามาด้วยความโกรธพลางตะโกน “ข้ามิให้พวกเจ้าเข้าไปก็เพื่อตัวของพวกเจ้าเอง! พวกเจ้าไม่มีตาหรือ? ไม่เห็นหรือว่าในหมู่บ้านนี้มีผู้ติดเชื้อมากเพียงใด?”

คนในครอบครัวของผู้ป่วยยังไม่ยอมแพ้ พลางยิ้มอย่างดูถูก “ข้ามิเชื่อว่าสตรีจะมีทักษะการแพทย์ใด ๆ! ปล่อยตัวภรรยาของข้าออกมา พวกเราไม่รักษาแล้ว!"

“เจ้าบอกว่าจะไม่รักษาก็จะกลับเลยได้เยี่ยงนั้นหรือ? สิ่งนี้หาได้ขึ้นอยู่กับเจ้าไม่!”

เซียวหลินเทียนก็มาด้วยเช่นกัน พลางเอ่ยเสียงเย็นชา "ในหมู่บ้านนี้มิได้มีแค่ครอบครัวของเจ้าอาศัยอยู่ครอบครัวเดียว! ข้าต้องรับผิดชอบคนทั้งหมู่บ้าน! ใครก็ได้พาตัวเขากลับไปที หากยังกล้ามาก่อความวุ่นวายอีก จะถูกลงโทษด้วยการโบยยี่สิบไม้!”

“แม้ว่าจะเป็นท่านอ๋อง ก็มิสามารถปกปิดสิ่งใดได้หรอก!”

ชายคนนั้นตะโกนขึ้นมา "กระหม่อมเองก็เข้าใจกฎหมายเช่นกัน หากท่านกล้าขังภรรยาของกระหม่อม กระหม่อมก็จะไปฟ้องร้องท่านอย่างแน่นอน!”

“เช่นนั้นก็รอให้เจ้าออกจากหมู่บ้านนี้ไปฟ้องข้าให้ได้ก่อน!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “หากเจ้ากล้าขัดขวางพระชายาในการช่วยชีวิตคนอีก เจ้าจะถูกลงโทษโบยยี่สิบไม้!”