ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 705

หลิงอวี๋จ้องมองหลิงหว่านอย่างดุ ๆ เวลานี้มิใช่เวลามาซักถาม ทำได้เพียงต้องไปคุยกับพวกหมอเรื่องโรคระบาดก่อน

หมอเหล่านี้ล้วนมาจากโรงหมอหลายแห่ง

มีหมอเฝิงจากในวัง หมอเฉินจากโรงหุยชุน หมอหานจากโรงไป๋เฉ่า และอีกสามคนเป็นหมอจากโรงหมอต่าง ๆ ในเขตหลิน

หลิงอวี๋ไม่ได้มีความประทับใจที่ดีต่อโรงหุยชุนนัก แต่หมอเฉินดูมิน่ารังเกียจเหมือนหมอจางกับจางเจ๋อ หมอเฉินผู้นี้อยู่ในวัยสี่สิบต้น ๆ และดูเหมือนจะทำหน้าที่ได้ดี

ขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันเขาก็ไม่พูดแทรกมากนัก แสดงความคิดเห็นของตนในช่วงเวลาที่เหมาะสม ทั้งยังมีท่าทีสุภาพเรียบร้อยอีกด้วย

ชื่อของโรงไป๋เฉ่าก่อนหน้านี้หลิงอวี๋ก็เคยได้ยินมาบ้างว่า ครั้นเมื่อร้านค้าถูกไฟไหม้โรงไป๋เฉ่าก็ส่งคนไปช่วยเหลือและบริจาคเงินด้วย

โดยปกติแล้วก็ไม่เคยได้ยินใครว่าโรงไป๋เฉ่าสร้างภาพหลอกลวงผู้ป่วย ดังนั้นหลิงอวี๋จึงให้ความเคารพแพทย์ที่โรงไป๋เฉ่ามาก

หมอหานอายุประมาณห้าสิบปี ดูอารมณ์ดี และพูดจาก็สุภาพ

คนที่ค่อนข้างจะเย่อหยิ่งก็คือหมอเฝิงที่มาจากในวัง เขาก็อายุสี่สิบกว่าเช่นกัน รูปร่างปานกลางและมีหน้าอวบอิ่มเล็กน้อย

เขาออกมาในครั้งนี้ด้วยความคิดที่ว่า ไม่ว่าอย่างไรตนก็จะต้องเป็นผู้นำกลุ่ม ไหนเลยจะคิดว่าจะให้เขารับคำสั่งจากหลิงอวี๋

พอหมอเฝิงรู้เข้าก็รู้สึกเสียใจ พอเห็นหลิงอวี๋ก็รู้สึกขัดหูขัดตา ยังมิทันที่หลิงอวี๋จะพูดจบ เขาก็เอ่ยขึ้นมาตรง ๆ

“ตำรับยาของข้าได้มีการพูดคุยกับถังถีเตี่ยนมาแล้ว! ตอนเขาวัยรุ่นได้ไปจัดการกับโรคระบาดร่วมกันกับท่านฮั๋ว ตำรับยานี้ได้รับการปรับปรุงพัฒนาขึ้นจากตำรับยาของท่านฮั๋ว!”

“ข้าคิดว่าควรจะรักษาผู้ป่วยตามตำรับยานี้!”

หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว พลางเอ่ยอย่างอดทน “โรคระบาดที่ท่านฮั๋วกับถังถีเตี่ยนประสบในตอนนั้นคือโรคไข้ป่า กับตัวแพร่เชื้อหลักคือยุงกับเลือด แต่โรคระบาดที่เราพบในครั้งนี้ซับซ้อนกว่านั้นมาก…”

ตอนที่หลิงอวี๋ออกมาได้เรียนรู้เกี่ยวกับประวัติโรคระบาดในแคว้นฉินตะวันตกมาแล้ว ดังนั้นสิ่งที่นางพูดจึงมีอ้างอิง!

หลิงอวี๋พูดไม่ออก หากปล่อยให้ผู้ป่วยอยู่ในมือของหมอเช่นนี้ต่างหากที่จะทำร้ายผู้ป่วย!

“ข้าคิดว่าที่หมอเฝิงพูดมานั้นก็สมเหตุสมผลดี เรามีทางเลือกเพียงสามทางเท่านั้น ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าตำรับทั้งสามนี้มีประสิทธิภาพเพียงใด สู้เราใช้แต่ละตำรับไปเลยดีกว่า เช่นนี้จะทำให้ผู้ป่วยมีทางเลือกเพิ่มขึ้นอีกสองทางนะขอรับ!”

หมอหลี่จากเขตหลินช่วยพูด

“พวกท่านเองก็เห็นด้วยกับการแบ่งเช่นนี้หรือ?” หลิงอวี๋มองไปทางหมอหาน

หมอหานยิ้มเล็กน้อย “จุดประสงค์ที่ทุกคนมาที่นี่ก็คือมาเพื่อช่วยผู้ป่วย หากมีอีกสองทางเลือกก็คงจะดี!”

หมอเฉินจากโรงหุยชุนพยักหน้าพลางเอ่ย “ข้าคิดว่าสิ่งที่พระชายาอ๋องอี้พูดนั้นสมเหตุสมผลดี สถานการณ์ของโรคระบาดแตกต่างกันไป จึงต้องตัดสินใจตามสถานการณ์เฉพาะต่าง ๆ!”

“แน่นอนว่าสิ่งที่หมอจางกับหมอหลี่พูดมาก็สมเหตุสมผลเช่นกัน ขอเพียงสามารถช่วยผู้คนได้ เราจะใช้ตำรับยาอะไรก็ตามที่ได้ผลดี!”