ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 759

ฉินซานได้ยินแล้วรู้สึกปวดใจขึ้นมา การทรมานเช่นนี้ มีเพียงคนที่มีใบหน้าเป็นมนุษย์แต่จิตใจเป็นเดรัจฉานเยี่ยงหลิวฮุยเท่านั้นที่ทำได้ลง!

“แม่ทัพผู้นี้หรือไม่ที่หนีออกจากคุกเมื่อคืนนี้?”

ฉินซานเอ่ยถาม

หลิวเหว่ยพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ใช่ขอรับท่าน… ท่านแม่ของข้าทำงานในคุก นางกลับมาบอกข้าเมื่อเช้า…”

“นางบอกว่าแม่ทัพซ่อนชามแตก ๆ ไว้ใบหนึ่ง เมื่อผู้คุมประมาท ก็ฆ่าผู้คุมแล้วสวมเสื้อผ้าของเขาหนีออกจากห้องขัง!”

“ท่านแม่ยังบอกอีกว่า แม่ทัพผู้นั้นมีบาดแผลเต็มตัว จะหนีไปได้ไกลแค่ไหนกัน!”

“ท่าน ปล่อยข้าไปเถิด เมื่อท่านแม่ของข้ากลับมา ข้าจะให้นางช่วยสืบดูว่าพวกหลิวฮุยจับแม่ทัพผู้นี้ได้หรือไม่!”

ฉินซานมิสนใจเขา และครุ่นคิดว่าแม่ทัพผู้นั้นจะหนีไปได้ไกลแค่ไหนในเมื่อเขาได้รับบาดเจ็บ!

ทันทีที่คนของข้าหลวงหยางพบว่าเขาหลบหนีไป ก็ค้นหาเขาไปทั่วทั้งเมือง เขาไม่มีทางที่จะหลบหนีออกจากเมืองได้เลย!

แต่ตอนนี้เขาซ่อนอยู่ที่ใดกัน?

“พาข้าไปดูที่เรือนจำที!”

ฉินซานใช้ปลายมีดจ่อที่คอของหลิวเหว่ยพลางเอ่ยขู่ “หากเจ้าเชื่อฟังข้าจะมิทำร้ายเจ้า แต่หากเจ้ากล้าเล่นตุกติกกับข้า ข้าจะแทงเจ้าเป็นอย่างแรก!”

หลิวเหว่ยร้องไห้ออกมา ฉินซานจ่อมีดไปที่เอวของเขาพลางตะคอก “ไป!”

หลิวเหว่ยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องร่วมมือกับฉินซานแล้วออกจากบ้านไป

ไม่รู้ว่าเหอโปเอารถม้ามาจากที่ใด เขามาจอดไว้ที่ทางเข้าตรอก ฉินซานจึงพาหลิวเหว่ยขึ้นไปในรถม้าแล้วมุ่งหน้าไปทางตะวันตกของเมืองตามที่หลิวเหว่ยบอกทาง

หลังจากเดินทางไปตามถนนหลายสาย ก็เห็นเจ้าหน้าที่ทหารตรวจตรามากขึ้น รถม้าทุกคันต่างก็ถูกตรวจค้นอย่างละเอียด

คนที่ผ่านไปทุกคนต่างก็ถูกกระชากเสื้อตรวจสอบ

เมื่อเห็นสิ่งนี้ฉินซานจึงให้เหอโปหยุดรถม้า เขากำลังคิดว่าจะแอบเข้าไปได้เยี่ยงไร แล้วก็ได้ยินคนตะโกน “เจอนักโทษแล้ว รีบมาช่วยข้าที!”

ฉินซานมิอาจรู้ได้ว่าเขาคือหลิงเสี่ยงหรือไม่ เขาเห็นเจ้าหน้าที่ทหารใช้ประโยชน์จากการที่ขอทานอ่อนแรงพุ่งรีบเข้าไปปัดไม้ขอทาน ขอทานจึงเอามือไปแย่งมีดของเจ้าหน้าที่ทหาร ส่วนเจ้าหน้าที่ทหารอีกคนก็แทงที่หลังของขอทาน...

ฉินซานตะโกนออกมาแล้วกระโดดลงไป เขาขว้างกริชโจมตีไปที่ดวงตาของเจ้าหน้าที่ทหารผู้นั้นทันที

ก่อนที่พวกเจ้าหน้าที่ทหารจะทันโต้ตอบ ฉินซานคว้ามีดของเจ้าหน้าที่ทหาร มาฟันหลายครั้ง แล้วก็ฟันเจ้าหน้าที่ทหารทั้งหมดที่กำลังปิดล้อมขอทานอยู่

"ไปกันเถิด!"

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ามาไกล ๆ ฉินซานก็มิกล้าต่อสู้แล้ว เขาเอื้อมมือไปคว้าแขนขอทานแล้วแบกขึ้นบนหลัง

จากนั้นฉินซานก็แบกขอทานกระโดดขึ้นไปบนหลังคา เจ้าหน้าที่ทหารที่มาเสริมเหล่านั้นรีบพุ่งเข้าไปในบ้านพัง ๆ ทันที

“พวกมันอยู่ข้างบน ยิงธนูเร็วเข้า…”

ฉินซานเหลือบมอง แล้วรีบแบกขอทานกระโดดขึ้นไปบนหลังคาบ้านหลังอื่นอย่างรวดเร็ว

ลูกธนูพุ่งมาจากด้านล่างอย่างบ้าคลั่ง และมีเจ้าหน้าที่ทหารจำนวนมากขึ้นจากทุกทิศทุกทางด้วย...