“เจ้ารู้หรือไม่ว่าการสูญเสียแขนมีความหมายต่อแม่ทัพฉินเยี่ยงไร?”
“ชีวิตของเขาถูกเจ้าทำลายไปแล้ว!”
เซียวหลินเทียนรู้สึกผิดและเสียใจ อารมณ์ทั้งหมดรวมเข้าด้วยกัน แล้วก็ตะคอกอย่างฉุนเฉียวจนคนทั้งภูเขาด้านหลังได้ยินกันหมด
“เหตุใดตระกูลเซียวของข้าถึงเลี้ยงสัตว์ที่เลวร้ายยิ่งกว่าหมูยิ่งกว่าสุนัขเยี่ยงเจ้าเอาไว้!”
“เหตุใดเจ้ามิไปตาย! เจ้าต่างหากที่สมควรจะเสียแขน! เจ้าต่างหากคือคนที่สมควรตาย!”
“เจ้ายังมีหน้ามาบอกว่าเจ้าได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งยังกล้าขอให้ข้าส่งเจ้ากลับไปอีก!”
“เจ้าแหกตาสุนัขของเจ้าดูเสียว่าในบรรดาผู้บาดเจ็บที่นี่ มีใครบ้างที่มิได้เจ็บหนักกว่าเจ้า!”
เซียวทงโกรธที่ถูกเซียวหลินเทียนดุ คนจำนวนมากมองมาที่นางด้วยสายตาดูถูก นางรู้สึกอับอายมาก
แต่เมื่อเผชิญหน้ากับความโกรธของเซียวหลินเทียน เซียวทงก็มิกล้าโต้แย้งอะไรออกไป
นับว่านางยังฉลาด รู้ว่าตนทำให้เซียวหลินเทียนโกรธมากจริง ๆ
ท่าทีโกรธเกรี้ยวของเซียวหลินเทียนน่ากลัวยิ่งกว่าเสด็จพ่อโกรธหลายสิบเท่า
หากนางกล้าโต้เถียงไปอีก เซียวหลินเทียนอาจจะฆ่านางก็ได้!
ทหารเหล่านั้นก็มีความโกรธแบบเดียวกับเซียวหลินเทียนในสายตาของพวกเขา แม้ว่าเซียวหลินเทียนจะฆ่านาง พวกเขาก็จะมิบอกผู้ใด
“ทะ… ท่านพี่… ขะ… ข้าขอโทษ ข้า ข้ามิได้ตั้งใจ!”
เซียวทงยอมรับความผิดของนาง คนที่เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันคือคนฉลาด นางมิควรยั่วยุเซียวหลินเทียนอีก
รอจนกว่าจะปลอดภัยก่อนแล้วค่อยว่ากัน
“ข้าจะส่งเจ้ากลับ! แต่มิใช่ตอนนี้! ก่อนที่เจ้าจะกลับไปยังเมืองหลวง ข้าขอเตือนเจ้าให้ระวังตัวไว้! หากเจ้ากล้าทำสิ่งใดผิดอีก ข้าจะฆ่าเจ้า!”
เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างดุร้าย
“เจ้าทำเรื่องเลวร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า เดือดร้อนข้าจนมิสามารถทำงานที่เสด็จพ่อมอบหมายให้สำเร็จ! เมื่อกลับไปเมืองหลวง เสด็จพ่อก็จะต้องลงโทษเจ้าเช่นกัน!”
“เซียวทง ทำตัวให้ดี ๆ ไว้เสียเถอะ!”
นางกำลังกังวลเกี่ยวกับชีวิตของตระกูลฉิน เมื่อเห็นว่าฉินซานพูดเช่นนี้ ฉินรั่วซือก็ถือโอกาสพูดกับเซียวหลินเทียนอย่างเศร้าใจ
“ท่านอ๋อง พี่ชายของหม่อมฉันได้รับบาดเจ็บขณะพยายามช่วยองค์หญิงหก แม้ว่ามือข้างหนึ่งของเขาจะเสียไปแล้ว แต่มืออีกข้างของเขาก็ยังใช้การได้เพคะ!”
“ท่านอ๋อง โปรดสงสารพี่ชายของหม่อมฉัน ให้เขาได้อยู่รับใช้เคียงข้างท่านอ๋องด้วยเถิดเพคะ!”
“หากเจ้าพูดดี ๆ มิได้ก็หุบปากไป!” ฉินซานจ้องฉินรั่วซือด้วยความโกรธ
เขาไม่ได้หมายความเยี่ยงนั้น!
แม้ว่าฉินซานจะสูญเสียมือไปข้างหนึ่ง แต่เขาก็ยังเป็นบุรุษที่มีศักดิ์ศรี คำพูดที่น่าสงสารเช่นนั้น จะพูดออกมาด้วยเหตุใด!
น้องสาวผู้นี้ทำให้ตนอับอายจริง ๆ!
ชุยหรงกับคนของฉินซานคนอื่น ๆ อยู่ข้าง ๆ ได้ยินคำพูดของฉินรั่วซือก็รู้สึกอับอายไปด้วย
บุรุษผู้แข็งแกร่งเยี่ยงแม่ทัพฉิน เหตุใดจึงมีน้องสาวที่โง่เขลาเยี่ยงนี้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........