ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 790

ดีที่เซียวหลินเทียนมิได้สนใจคำพูดของฉินรั่วซือ แล้วเมินฉินรั่วซือไปเอ่ยฉินซานด้วยเสียงทุ้ม

“แม่ทัพฉิน หากเจ้ายินดีรับใช้ข้า ข้าก็ยินดีอย่างที่สุด! เจ้าดูแลอาการบาดเจ็บให้ดีก่อน รอกลับไปข้าจะขอกับเสด็จพ่อให้พวกเจ้ามาอยู่ในกรมโยธาธิการที่ข้ารับผิดชอบในตอนนี้!”

“อย่าได้ดูถูกกรมโยธาธิการเชียว หลิงอวี๋บอกว่าหากกรมโยธาธิการทำงานได้ดีจะเป็นประโยชน์ต่อแคว้นและราษฎร กลับไปหากมีเวลาเราค่อยคุยรายละเอียดกัน มีเจ้ามาช่วยงานข้า เราร่วมมือกันจะได้ทำสิ่งดี ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อแคว้นและราษฎรมากขึ้นอย่างแน่นอน!”

ฉินซานมองออกว่าเซียวหลินเทียนจริงใจ คำพูดของเขาทำให้รู้สึกสบายใจมาก

ฉินซานเอ่ยทันที “พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เช่นนั้นตกลงกันตามนี้พ่ะย่ะค่ะ! ท่านอ๋องทรงงานเถิด! กระหม่อมมิรบกวนท่านอ๋องแล้ว!”

หลังจากที่เซียวหลินเทียนไปแล้ว อารมณ์หดหู่ของฉินรั่วซือก็ดีขึ้น คำพูดของเซียวหลินเทียนนี้แสดงว่าตระกูลฉินยังมีความหวัง

แต่นางมิสามารถฝากความหวังทั้งหมดไว้กับคำสัญญาด้วยวาจานี้ได้ นางต้องใช้ประโยชน์จากการสูญเสียแขนของฉินซาน พยายามแต่งงานกับเซียวหลินเทียนและเข้าไปเป็นชายารองหลังจากกลับไปเมืองหลวง

หลังจากที่เซียวหลินเทียนกลายเป็นคนกันเองแล้ว การงานของพี่ชายในภายหน้าก็จะราบรื่นและตระกูลฉินก็จะมีความหวัง!

ฉินซานมิรู้ว่าน้องสาวตนมีความคิดเช่นนั้น คำสัญญาของเซียวหลินเทียนทำให้ความรู้สึกหดหู่ใจหลังจากที่สูญเสียแขนได้พบกับแสงสว่างอีกครั้ง

เขายังมีประโยชน์!

เขาสามารถทำอะไรได้อีกมากด้วยมือเดียว!

เขาต้องมีกำลังใจและรับใช้ท่านอ๋องอี้อย่างดี

เซียวหลินเทียนมาที่ห้องผ่าตัดเรียบง่าย มีองครักษ์หลายคนเฝ้าอยู่ด้านนอก

“การผ่าตัดของลู่หนานยังมิเสร็จสิ้นหรือ?”

หัวใจของเซียวหลินเทียนกังวลมาก เขามิอยากเสียลู่หนานที่เป็นพี่น้องที่ดีไปจริง ๆ!

“ท่านอ๋อง ยังมิเสร็จสิ้นพ่ะย่ะค่ะ!”

หลู่ชิ่งก้าวมาด้วยตาแดง ๆ พลางเอ่ย “หลิงซวนเจาะเลือดไปช่วยเขาแล้วสามครั้ง! องครักษ์ที่รออยู่ข้างนอกเหล่านี้ล้วนมีกลุ่มเลือดที่ตรงกับพี่ลู่ กำลังรอบริจาคเลือดให้พี่ลู่พ่ะย่ะค่ะ!”

พวกองครักษ์เอ่ย “ท่านอ๋อง ตราบใดที่พระชายาสามารถช่วยพี่ลู่ได้ ต้องการเลือดเท่าใดพวกเราก็ยินดีพ่ะย่ะค่ะ! พวกเราทนได้!”

เกิ่งเสี่ยวหาวก็เอ่ยอย่างหงุดหงิดเช่นกัน “แม้ว่าคนของเราจะมิได้รับความสูญเสียใด แต่ก็ยังสูญเสียเครื่องยาสมุนไพรบางส่วนไปพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมส่งจดหมายกลับไปและให้คนเตรียมส่งมาเพิ่มแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“คนปลอดภัยกันก็ดีแล้ว!”

คราวนี้เซียวหลินเทียนสูญเสียกำลังคนไปมากนัก เขามิอยากเห็นคนที่อยู่ข้าง ๆ ตนบาดเจ็บล้มตายอีกต่อไปแล้ว

“ท่านอ๋อง ท่านรู้หรือไม่ว่ากลุ่มโจรเป็นคนของผู้ใด?”

ปี้ไห่เฟิงเอ่ย “เราจับโจรได้สองคน พวกเขาสารภาพว่าพวกเขาเป็นคนของกวนซิน! เป็นสุนัขที่หลงมาจากตระกูลกวน!”

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว ตอนแรกหลังจากคฤหาสน์ตระกูลกวนถูกท่านกวนเอ้อร์ส่งมอบให้เสด็จพ่อแล้ว ท่านกวนเอ้อร์ก็หายตัวไปพร้อมกับคนของเขา

ส่วนก่อนหน้านี้ กวนซินยุ่งอยู่กับการเก็บกวาดทรัพย์สินของตระกูลกวนในสถานที่อื่น แม้แต่เกิดเรื่องกับกวนอิ่งก็ยังมิรีบกลับไปเลย

เซียวหลินเทียนเกือบลืมคนคนนี้ไปแล้ว ไหนเลยจะคิดว่าสุดท้ายเขาจะมาอยู่ที่นี่!