ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 833

หลิงอวี๋ก็แค่ล้อเล่น หลังจากครุ่นคิดก็เอ่ย “หมิ่นกู เจ้าให้พวกนางจับฉลากสิ! พวกนางเพิ่งเข้ามาใหม่ เราหาได้รู้จักพวกนางดีไม่ ทำเช่นนี้ยุติธรรมที่สุด!”

“เตรียมไม้ที่มีความยาวต่างกันสี่ขนาด ใครจับได้อันที่ยาวที่สุดก็ไปปรนนิบัติคืนนี้ ส่วนที่เหลือก็วัดตามความยาว ต่อจากนี้ก็ผลัดกันปรนนิบัติตามลำดับที่จับในวันนี้ไป!”

หมิ่นกูพยักหน้า จากนั้นก็ถามเกี่ยวกับขอบเขตของการใช้จ่ายของทั้งสี่คนแล้วจากไป

แม่นมลี่มองหลิงอวี๋แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มขมขื่น “คุณหนู ฮองเฮาเตรียมนางสนมทั้งสี่คนนี้เพื่อให้อำนาจแก่คุณหนูหนาเจ้าคะ! คุณหนูได้คิดหรือไม่ว่าจะจัดการเยี่ยงไร?”

“ถ้าเกิดพวกนางตั้งครรภ์ ตำแหน่งพระชายาของคุณหนูจะตกอยู่ในอันตรายหนาเจ้าคะ!”

“แม่นม หาได้ต้องกังวลไม่ พวกนางเป็นคนของฮองเฮาเว่ย ท่านอ๋องไม่มีทางให้พวกนางมีลูกหรอก!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างมิเห็นด้วย

เซียวหลินเทียนมิใช่คนโง่ เขารู้ที่มาของทั้งสี่คนนี้เป็นอย่างดีแล้วจะไปยื่นดาบให้พวกนางทำร้ายได้อย่างไร!

แต่แม่นมลี่เห็นมานักต่อนักแล้ว จึงเอ่ยอย่างเป็นกังวล “คุณหนู คุณหนูพูดเช่นนี้ก็จริง! แต่ก็มิสามารถเชื่อทุกสิ่งที่บุรุษพูดได้เจ้าค่ะ...”

“นึกถึงชิวเหวินซวงก่อนหน้านี้สิเจ้าคะ นางมิใช่คนของท่านอ๋อง ก็ยังกล้าที่จะสร้างความขัดแย้งและใส่ร้ายคุณหนูเลย!”

“แม่จิ้งจอกทั้งสี่คนนี้มีพลังมากกว่าชิวเหวินซวงอีก! หากได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋อง ท่านอ๋องจะยังปฏิบัติต่อคุณหนูเช่นตอนนี้หรือเจ้าคะ?”

หลิงอวี๋ยังคงมิมองว่าทั้งสี่คนเป็นภัยคุกคาม นางเอ่ยปลอบใจแม่นมลี่

“แม่นม อย่าคิดมากเลย ถึงอย่างไรเราก็มิสามารถอยู่ในตำหนักอ๋องอี้ได้ตลอดไปหรอก!”

“หากเซียวหลินเทียนถูกพวกนางครอบงำ แล้วทุบตีหรือฆ่าข้าเหมือนเมื่อก่อน ข้าจะพาพวกเจ้าออกจากตำหนักอ๋องอี้ทันที!”

“ถึงอย่างไรตอนนี้ เราก็สามารถออกไปใช้ชีวิตได้แล้ว เราหาได้จำเป็นต้องกลัวพวกนางไม่!”

แม่นมลี่ได้แต่พยักหน้าอย่างจนใจ หลิงอวี๋นึกขึ้นมาว่าตั้งแต่กลับมานางยังมิได้ไปหาท่านอดีตเสนาบดีเลย จึงเอ่ย

ความกลัวของหลิงเยวี่ยที่มีต่อเซียวหลินเทียนหายไปตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ไปไร่นา เขามองพิจารณาเซียวหลินเทียนพลางเอ่ยอย่างอิจฉา “ท่านอ๋อง ผิวแทนมากเลย! ดูเป็นบุรุษชายชาตรียิ่ง! เหตุใดเยวี่ยเยวี่ยถึงตากแดดแล้วไม่เป็นผิวแทนเล่าพ่ะย่ะค่ะ?”

เซียวหลินเทียนพูดมิออก ตากแดดจนผิวแทนนี่มีอะไรให้อิจฉากันหนอ!

หลิงอวี๋ยิ้มแล้วอธิบาย “เยวี่ยเยวี่ยคิดว่าการอาบแดดเป็นผิวแทนเป็นสัญญาณของการมีสุขภาพที่ดีเพคะ เขาเจาะจงจะวิ่งตากแดดตลอดเลยด้วย...”

“ท่านแม่!”

หลิงเยวี่ยรีบวิ่งเข้าไปปิดปากหลิงอวี๋ มิให้หลิงอวี๋เล่าเรื่องน่าอายของเขา

หลิงอวี๋รู้มาจากพี่น้องฉีเต๋อว่า หลิงเยวี่ยรู้สึกว่าก้นขาว ๆ ของเขาดูอ่อนแอ จึงมักจะขอให้พี่น้องฉีเต๋อเฝ้าทางเข้าเรือน แล้วถอดเสื้อผ้าออกเพื่ออาบแดดที่ก้น

แต่ผิวเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วภายในสองวันก็กลับมาขาวอีก เขารู้สึกหดหู่เกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่สองสามวัน ถึงได้อิจฉาเซียวหลินเทียนที่มีผิวสีแทนได้...