ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 834

เซียวหลินเทียนมิรู้เรื่องนี้ หลิงอวี๋กังวลเรื่องการเห็นคุณค่าในตัวเองของหลิงเยวี่ยจึงมิได้พูดอะไรอีก

นางอุ้มหลิงเยวี่ยเพื่อมิให้เด็กน้อยต้องวุ่นกับเรื่องนี้ นางกัดหูของหลิงเยวี่ยพลางกระซิบ “แม้ว่าใบหน้าของท่านอ๋องจะเป็นสีแทน แต่ก้นของเขาก็ขาวเหมือนกัน!”

“หา! ท่านแม่รู้ได้อย่างไรขอรับ? เคยเห็นหรือ?”

หลิงเยวี่ยเอ่ยถามอย่างมิเชื่อ ตามความคิดแบบเด็ก ๆ ของเขา หากใบหน้าเป็นสีแทนได้ ร่างกายของเขาก็ต้องเป็นสีแทนได้

เอ่อ… หลิงอวี๋หน้าแดงกับคำพูดของหลิงเยวี่ย

นางจะไปเคยเห็นก้นของเซียวหลินเทียนได้อย่างไรเล่า!

“ท่านแม่โกหกข้าจริงด้วย!”

หลิงเยวี่ยกลอกตาใส่นางแล้วเบะปากไม่มีความสุข

“จริง ๆ หนา ตรงส่วนนั้นมีกางเกงปิดไว้อย่างไรเล่า แสงแดดส่องมิได้ ต้องขาวแน่นอน!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างมั่นใจ

เซียวหลินเทียนมองคนสองคนกระซิบกันไปมา หูของเขาพอจะจับคำพูดได้แค่สองสามคำ แต่ก็มิเข้าใจว่าพวกเขากำลังเอ่ยถึงอะไร

เซียวหลินเทียนรู้สึกอิจฉาและเศร้าเล็กน้อย ในรถม้ามีเพียงพวกเขาสามคนเท่านั้น พวกเขาสองคนจะพูดดังหน่อยมิได้เลยหรือ?

หากมีเรื่องสนุกน่าสนใจก็แบ่งปันให้เขารู้ด้วยสิ!

ความรู้สึกเช่นนี้เหมือนตนเป็นคนนอกเลย!

ตอนหลังหลิงเยวี่ยมิได้พูดถึงเรื่องนี้แล้ว หลิงอวี๋คิดว่าตนได้แก้ไขปัญหาของหลิงเยวี่ยแล้วจึงมิครุ่นคิดเรื่องนี้อีก

นางมิคาดคิดเลยว่า หลังจากหลิงเยวี่ยลงจากรถม้าแล้วจะเอาแต่จ้องมองก้นของเซียวหลินเทียน ทั้งยังฉวยโอกาสตอนเซียวหลินเทียนอุ้มเขาเข้าไปในจวน กัดหูของเซียวหลินเทียนแล้วเอ่ยถามเบา ๆ อย่างอดมิได้

“ท่านอ๋อง ก้นของท่านเป็นสีดำหรือสีขาว?”

เซียวหลินเทียนตกตะลึง นี่มันคำถามอะไรกัน? จะให้เขาตอบอย่างไร...

หลิงเยวี่ยใบหน้าดูสับสนพลางเอ่ย “กระหม่อมตากแดดมาหลายวันก็มิได้ผิวสีแทน หากท่านอ๋องผิวสีแทนก็โปรดสอนกระหม่อมว่าทำอย่างไรด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“เยวี่ยเยวี่ยก็คิดถึงท่านตาทวดมากเช่นกันขอรับ! คิดถึงมาก ๆ เลย!”

หลิงอวี๋เฝ้าดูความใกล้ชิดกันของตากับหลานด้วยรอยยิ้ม หลังจากที่ทั้งสองเอ่ยความในใจกันเสร็จแล้ว หลิงอวี๋ก็ให้ฉีเต๋อส่งหลิงเยวี่ยกลับไปที่ห้องก่อน

แล้วนางกับเซียวหลินเทียนก็ช่วยพยุงท่านอดีตเสนาบดีเข้าไปในบ้าน

ทันทีที่ท่านอดีตเสนาบดีเห็นท่าทางของทั้งสองคน ก็รู้เลยว่าพวกเขาต้องการคุยกับตน จึงนั่งลงแล้วรีบเอ่ยถาม “เรื่องพี่ชายของเจ้ารึ? ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินพ่อของเจ้าพูดถึงบ้างแล้ว แต่เขามิได้บอกรายละเอียดให้ข้าฟัง!”

“ข้ามิรู้อะไรเลย พ่อของเจ้าก็พูดกับข้าแปลก ๆ น่ารำคาญเสียจริง!”

หลิงอวี๋เล่าเรื่องหลิงเสี่ยงให้ท่านอดีตเสนาบดีฟังอย่างละเอียด

เมื่อได้ยินว่าหลิงเสี่ยงถูกทรมานมาสองเดือนกว่า ดวงตาของท่านอดีตเสนาบดีก็รื้นน้ำตา

“เดรัจฉานพวกนั้น กล้าดีอย่างไรมาทำเช่นนี้กับหลิงเสี่ยง พวกมันควรจะถูกฆ่า!”

“โชคดีที่เขาได้พบกับเจ้ากับฉินซาน มิเช่นนั้นข้าที่เป็นคนผมขาวนี่คงต้องส่งคนผมดำให้จากไปก่อนแล้ว!”