ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 840

เซียวหลินเทียนจะจัดการกับองค์หญิงที่กำเริบเสิบสานผู้นี้ได้อย่างไร หลังจากที่เขาเห็นทักษะการต่อสู้ของนางแล้ว ก็ใช้โอกาสที่พลิกตัว เอื้อมมือออกไปพร้อมกับใช้ปลายดาบฟันส่วนบนของหัวของเซี่ยโฮ่วตานรั่ว

เซี่ยโฮ่วตานรั่วรู้สึกเย็น ๆ ที่หนังหัว แล้วเปียบนหัวก็ร่วงหล่นมา ไข่มุกที่อยู่บนนั้นก็หลุดออกแล้วก็ร่วงหล่นลงมา

ดวงตาของเซี่ยโฮ่วตานรั่วถูกปิดไปด้วยผมที่ยุ่งเหยิง เซียวหลินเทียนใช้โอกาสนี้เอาดาบเคาะไปที่จุดชาที่แขนของนาง

แขนครึ่งหนึ่งของเซี่ยโฮ่วตานรั่วก็ชาขึ้นมาทันที มือก็คลายลง แล้วแส้ในมือก็ร่วงลงกับพื้น

เซียวหลินเทียนขยับตัวใช้ปลายเท้าเตะแส้ขึ้นมาแล้วแส้ก็มาอยู่ในมือของเขา

“บังอาจ เจ้าเป็นใคร กล้าดีเยี่ยงไรมาลอบสังหารองค์หญิงของเรา!”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ พวกนางรับใช้กับชายต่างชนชาติก็รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับชักดาบ ทุกคนต่างโจมตีไปที่เซียวหลินเทียน

“พวกเจ้าคิดจะทำอะไร? คิดจะลอบสังหารท่านอ๋องของเรารึ?”

จ้าวซวนกับพวกองครักษ์ก็ตะโกนแล้วรีบเข้าไปล้อมปกป้องเซียวหลินเทียนไว้ในวงกลม

“อย่าทะเลาะกัน… อย่าทะเลาะกัน… มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด!”

ใต้เท้าจ้าวเจ้าหน้าที่ของกรมพิธีการตามหลังคนกลุ่มนี้มา เมื่อตามมาทันเซียวหลินเทียนกับเซี่ยโฮ่วตานรั่วก็ต่อสู้กันแล้ว

ใต้เท้าจ้าวตกใจมาก ไม่มีโอกาสได้พูดอะไรเลย ตอนนี้ทั้งสองคนมิได้ทะเลาะกันแล้ว เขาจึงรีบตะโกนแล้วออกไป

“องค์หญิงตานรั่ว ต่อสู้อีกมิได้หนาพ่ะย่ะค่ะ นี่คือท่านอ๋องอี้แห่งฉินตะวันตก องค์ชายสี่พ่ะย่ะค่ะ!”

“ท่านอ๋องอี้ นางคือองค์หญิงตานรั่วแห่งฉีตะวันออกพ่ะย่ะค่ะ!”

ใต้เท้าจ้าวปาดเหงื่อพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด! เป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมด… ทุกคนโปรดเก็บดาบเถิด!”

“ว่ากระไรนะ? เขาคือท่านอ๋องอี้?”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วกำลังจัดทรงผมอยู่ เมื่อได้ยินสิ่งนี้ก็มองเซียวหลินเทียนด้วยความตกใจ

เซี่ยโฮ่วตานรั่วยกมือทำความเคารพเซียวหลินเทียน พลางเอ่ยเสียงนุ่ม “ตานรั่วมิได้ทำร้ายท่านอ๋องใช่หรือไม่?”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างเย็นชา “การต่อสู้ของเจ้าจะทำร้ายข้าได้เยี่ยงไร! คนที่เจ้าทำร้ายคือราษฎรเหล่านั้นต่างหาก!”

เซียวหลินเทียนยื่นมือชี้ออกไป เมื่อครู่ม้าของพวกเซี่ยโฮ่วตานรั่วเหยียบย่ำแผงขายของหลายร้าน แล้วพวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บขณะหลบและนั่งกันอยู่บนพื้น

แผงขายของเหล่านั้นได้รับความเสียหายจากรถม้า ผลไม้กับของกระจุกกระจิกกระจัดกระจายไปทั่วพื้น

เซี่ยโฮ่วตานรั่วมองตามนิ้วของเขาไป พลางเอ่ยอย่างมิเห็นด้วย

“ก็แค่ราษฎรต่ำต้อยมิใช่หรือ? หรือว่าท่านอ๋องอยากให้หม่อมฉันขอโทษพวกเขา?”

ทันใดนั้นเซียวหลินเทียนก็โกรธพลางตะคอก “องค์หญิงตานรั่ว ในเมืองหลวงมิอนุญาตให้ขี่ม้าวุ่นวายเช่นนี้ ในเมื่อพวกเจ้ามาที่ฉินตะวันตกของเรา เจ้าก็ควรปฏิบัติตามกฎของฉินตะวันตก!”

“แม้ว่าสถานะของพวกเขาจะต่ำต้อย แต่ก็มิใช่เรื่องที่เจ้าจะทำร้ายพวกเขาอย่างไร้เหตุผล!”